خرف

See also: حرف, خرق, حرق, and خ ر ق

Arabic

Root
خ ر ف (ḵ r f)
9 terms

Etymology 1.1

Verb

خَرَفَ • (ḵarafa) I (non-past يَخْرُفُ (yaḵrufu), verbal noun خَرْف (ḵarf) or خِراف (ḵirāf) or خَرَاف (ḵarāf) or مَخْرَف (maḵraf))

  1. to gather or pluck (fruit)
  2. to remain in one's orchard (during the harvest season)
  3. to graze in the fall (of sheep)
  4. (often passive voice) to rain on (people, animals, the land, etc.) (particularly during harvest season)
Conjugation
Conjugation of خَرَفَ (I, sound, a ~ u, full passive, verbal nouns خَرْف, خِراف, خَرَاف, مَخْرَف)
verbal noun
الْمَصْدَر
خَرْف, خِراف, خَرَاف, مَخْرَف
ḵarf, ḵirāf, ḵarāf, maḵraf
active participle
اِسْم الْفَاعِل
خَارِف
ḵārif
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَخْرُوف
maḵrūf
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m خَرَفْتُ
ḵaraftu
خَرَفْتَ
ḵarafta
خَرَفَ
ḵarafa
خَرَفْتُمَا
ḵaraftumā
خَرَفَا
ḵarafā
خَرَفْنَا
ḵarafnā
خَرَفْتُمْ
ḵaraftum
خَرَفُوا
ḵarafū
f خَرَفْتِ
ḵarafti
خَرَفَتْ
ḵarafat
خَرَفَتَا
ḵarafatā
خَرَفْتُنَّ
ḵaraftunna
خَرَفْنَ
ḵarafna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَخْرُفُ
ʔaḵrufu
تَخْرُفُ
taḵrufu
يَخْرُفُ
yaḵrufu
تَخْرُفَانِ
taḵrufāni
يَخْرُفَانِ
yaḵrufāni
نَخْرُفُ
naḵrufu
تَخْرُفُونَ
taḵrufūna
يَخْرُفُونَ
yaḵrufūna
f تَخْرُفِينَ
taḵrufīna
تَخْرُفُ
taḵrufu
تَخْرُفَانِ
taḵrufāni
تَخْرُفْنَ
taḵrufna
يَخْرُفْنَ
yaḵrufna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَخْرُفَ
ʔaḵrufa
تَخْرُفَ
taḵrufa
يَخْرُفَ
yaḵrufa
تَخْرُفَا
taḵrufā
يَخْرُفَا
yaḵrufā
نَخْرُفَ
naḵrufa
تَخْرُفُوا
taḵrufū
يَخْرُفُوا
yaḵrufū
f تَخْرُفِي
taḵrufī
تَخْرُفَ
taḵrufa
تَخْرُفَا
taḵrufā
تَخْرُفْنَ
taḵrufna
يَخْرُفْنَ
yaḵrufna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَخْرُفْ
ʔaḵruf
تَخْرُفْ
taḵruf
يَخْرُفْ
yaḵruf
تَخْرُفَا
taḵrufā
يَخْرُفَا
yaḵrufā
نَخْرُفْ
naḵruf
تَخْرُفُوا
taḵrufū
يَخْرُفُوا
yaḵrufū
f تَخْرُفِي
taḵrufī
تَخْرُفْ
taḵruf
تَخْرُفَا
taḵrufā
تَخْرُفْنَ
taḵrufna
يَخْرُفْنَ
yaḵrufna
imperative
الْأَمْر
m اُخْرُفْ
uḵruf
اُخْرُفَا
uḵrufā
اُخْرُفُوا
uḵrufū
f اُخْرُفِي
uḵrufī
اُخْرُفْنَ
uḵrufna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m خُرِفْتُ
ḵuriftu
خُرِفْتَ
ḵurifta
خُرِفَ
ḵurifa
خُرِفْتُمَا
ḵuriftumā
خُرِفَا
ḵurifā
خُرِفْنَا
ḵurifnā
خُرِفْتُمْ
ḵuriftum
خُرِفُوا
ḵurifū
f خُرِفْتِ
ḵurifti
خُرِفَتْ
ḵurifat
خُرِفَتَا
ḵurifatā
خُرِفْتُنَّ
ḵuriftunna
خُرِفْنَ
ḵurifna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُخْرَفُ
ʔuḵrafu
تُخْرَفُ
tuḵrafu
يُخْرَفُ
yuḵrafu
تُخْرَفَانِ
tuḵrafāni
يُخْرَفَانِ
yuḵrafāni
نُخْرَفُ
nuḵrafu
تُخْرَفُونَ
tuḵrafūna
يُخْرَفُونَ
yuḵrafūna
f تُخْرَفِينَ
tuḵrafīna
تُخْرَفُ
tuḵrafu
تُخْرَفَانِ
tuḵrafāni
تُخْرَفْنَ
tuḵrafna
يُخْرَفْنَ
yuḵrafna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُخْرَفَ
ʔuḵrafa
تُخْرَفَ
tuḵrafa
يُخْرَفَ
yuḵrafa
تُخْرَفَا
tuḵrafā
يُخْرَفَا
yuḵrafā
نُخْرَفَ
nuḵrafa
تُخْرَفُوا
tuḵrafū
يُخْرَفُوا
yuḵrafū
f تُخْرَفِي
tuḵrafī
تُخْرَفَ
tuḵrafa
تُخْرَفَا
tuḵrafā
تُخْرَفْنَ
tuḵrafna
يُخْرَفْنَ
yuḵrafna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُخْرَفْ
ʔuḵraf
تُخْرَفْ
tuḵraf
يُخْرَفْ
yuḵraf
تُخْرَفَا
tuḵrafā
يُخْرَفَا
yuḵrafā
نُخْرَفْ
nuḵraf
تُخْرَفُوا
tuḵrafū
يُخْرَفُوا
yuḵrafū
f تُخْرَفِي
tuḵrafī
تُخْرَفْ
tuḵraf
تُخْرَفَا
tuḵrafā
تُخْرَفْنَ
tuḵrafna
يُخْرَفْنَ
yuḵrafna

Etymology 1.2

Noun

خَرْف • (ḵarfm

  1. verbal noun of خَرَفَ (ḵarafa, to pluck (fruit)) (form I)
Declension
Declension of noun خَرْف (ḵarf)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal خَرْف
ḵarf
الْخَرْف
al-ḵarf
خَرْف
ḵarf
nominative خَرْفٌ
ḵarfun
الْخَرْفُ
al-ḵarfu
خَرْفُ
ḵarfu
accusative خَرْفًا
ḵarfan
الْخَرْفَ
al-ḵarfa
خَرْفَ
ḵarfa
genitive خَرْفٍ
ḵarfin
الْخَرْفِ
al-ḵarfi
خَرْفِ
ḵarfi

Etymology 1.3

Noun

خَرَف • (ḵarafm

  1. dates of lowest quality
Declension
Declension of noun خَرَف (ḵaraf)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal خَرَف
ḵaraf
الْخَرَف
al-ḵaraf
خَرَف
ḵaraf
nominative خَرَفٌ
ḵarafun
الْخَرَفُ
al-ḵarafu
خَرَفُ
ḵarafu
accusative خَرَفًا
ḵarafan
الْخَرَفَ
al-ḵarafa
خَرَفَ
ḵarafa
genitive خَرَفٍ
ḵarafin
الْخَرَفِ
al-ḵarafi
خَرَفِ
ḵarafi

Etymology 2.1

Verb

خَرِفَ • (ḵarifa) I (non-past يَخْرَفُ (yaḵrafu), verbal noun خَرَف (ḵaraf)) خَرَفَ or خَرُفَ • (ḵarafa or ḵarufa) I (non-past يَخْرُفُ (yaḵrufu), verbal noun خَرَف (ḵaraf))

  1. to be senile, to dote
  2. to prattle, to talk foolishly
Conjugation
Conjugation of خَرِفَ (I, sound, i ~ a, no passive, verbal noun خَرَف)
verbal noun
الْمَصْدَر
خَرَف
ḵaraf
active participle
اِسْم الْفَاعِل
خَرِف, خَرْفَان
ḵarif, ḵarfān
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m خَرِفْتُ
ḵariftu
خَرِفْتَ
ḵarifta
خَرِفَ
ḵarifa
خَرِفْتُمَا
ḵariftumā
خَرِفَا
ḵarifā
خَرِفْنَا
ḵarifnā
خَرِفْتُمْ
ḵariftum
خَرِفُوا
ḵarifū
f خَرِفْتِ
ḵarifti
خَرِفَتْ
ḵarifat
خَرِفَتَا
ḵarifatā
خَرِفْتُنَّ
ḵariftunna
خَرِفْنَ
ḵarifna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَخْرَفُ
ʔaḵrafu
تَخْرَفُ
taḵrafu
يَخْرَفُ
yaḵrafu
تَخْرَفَانِ
taḵrafāni
يَخْرَفَانِ
yaḵrafāni
نَخْرَفُ
naḵrafu
تَخْرَفُونَ
taḵrafūna
يَخْرَفُونَ
yaḵrafūna
f تَخْرَفِينَ
taḵrafīna
تَخْرَفُ
taḵrafu
تَخْرَفَانِ
taḵrafāni
تَخْرَفْنَ
taḵrafna
يَخْرَفْنَ
yaḵrafna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَخْرَفَ
ʔaḵrafa
تَخْرَفَ
taḵrafa
يَخْرَفَ
yaḵrafa
تَخْرَفَا
taḵrafā
يَخْرَفَا
yaḵrafā
نَخْرَفَ
naḵrafa
تَخْرَفُوا
taḵrafū
يَخْرَفُوا
yaḵrafū
f تَخْرَفِي
taḵrafī
تَخْرَفَ
taḵrafa
تَخْرَفَا
taḵrafā
تَخْرَفْنَ
taḵrafna
يَخْرَفْنَ
yaḵrafna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَخْرَفْ
ʔaḵraf
تَخْرَفْ
taḵraf
يَخْرَفْ
yaḵraf
تَخْرَفَا
taḵrafā
يَخْرَفَا
yaḵrafā
نَخْرَفْ
naḵraf
تَخْرَفُوا
taḵrafū
يَخْرَفُوا
yaḵrafū
f تَخْرَفِي
taḵrafī
تَخْرَفْ
taḵraf
تَخْرَفَا
taḵrafā
تَخْرَفْنَ
taḵrafna
يَخْرَفْنَ
yaḵrafna
imperative
الْأَمْر
m اِخْرَفْ
iḵraf
اِخْرَفَا
iḵrafā
اِخْرَفُوا
iḵrafū
f اِخْرَفِي
iḵrafī
اِخْرَفْنَ
iḵrafna
Conjugation of خَرَفَ, خَرُفَ (I, sound, a/u ~ u, no passive, verbal noun خَرَف)
verbal noun
الْمَصْدَر
خَرَف
ḵaraf
active participle
اِسْم الْفَاعِل
خَرِف, خَرْفَان
ḵarif, ḵarfān
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m خَرَفْتُ, خَرُفْتُ
ḵaraftu, ḵaruftu
خَرَفْتَ, خَرُفْتَ
ḵarafta, ḵarufta
خَرَفَ, خَرُفَ
ḵarafa, ḵarufa
خَرَفْتُمَا, خَرُفْتُمَا
ḵaraftumā, ḵaruftumā
خَرَفَا, خَرُفَا
ḵarafā, ḵarufā
خَرَفْنَا, خَرُفْنَا
ḵarafnā, ḵarufnā
خَرَفْتُمْ, خَرُفْتُمْ
ḵaraftum, ḵaruftum
خَرَفُوا, خَرُفُوا
ḵarafū, ḵarufū
f خَرَفْتِ, خَرُفْتِ
ḵarafti, ḵarufti
خَرَفَتْ, خَرُفَتْ
ḵarafat, ḵarufat
خَرَفَتَا, خَرُفَتَا
ḵarafatā, ḵarufatā
خَرَفْتُنَّ, خَرُفْتُنَّ
ḵaraftunna, ḵaruftunna
خَرَفْنَ, خَرُفْنَ
ḵarafna, ḵarufna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَخْرُفُ
ʔaḵrufu
تَخْرُفُ
taḵrufu
يَخْرُفُ
yaḵrufu
تَخْرُفَانِ
taḵrufāni
يَخْرُفَانِ
yaḵrufāni
نَخْرُفُ
naḵrufu
تَخْرُفُونَ
taḵrufūna
يَخْرُفُونَ
yaḵrufūna
f تَخْرُفِينَ
taḵrufīna
تَخْرُفُ
taḵrufu
تَخْرُفَانِ
taḵrufāni
تَخْرُفْنَ
taḵrufna
يَخْرُفْنَ
yaḵrufna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَخْرُفَ
ʔaḵrufa
تَخْرُفَ
taḵrufa
يَخْرُفَ
yaḵrufa
تَخْرُفَا
taḵrufā
يَخْرُفَا
yaḵrufā
نَخْرُفَ
naḵrufa
تَخْرُفُوا
taḵrufū
يَخْرُفُوا
yaḵrufū
f تَخْرُفِي
taḵrufī
تَخْرُفَ
taḵrufa
تَخْرُفَا
taḵrufā
تَخْرُفْنَ
taḵrufna
يَخْرُفْنَ
yaḵrufna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَخْرُفْ
ʔaḵruf
تَخْرُفْ
taḵruf
يَخْرُفْ
yaḵruf
تَخْرُفَا
taḵrufā
يَخْرُفَا
yaḵrufā
نَخْرُفْ
naḵruf
تَخْرُفُوا
taḵrufū
يَخْرُفُوا
yaḵrufū
f تَخْرُفِي
taḵrufī
تَخْرُفْ
taḵruf
تَخْرُفَا
taḵrufā
تَخْرُفْنَ
taḵrufna
يَخْرُفْنَ
yaḵrufna
imperative
الْأَمْر
m اُخْرُفْ
uḵruf
اُخْرُفَا
uḵrufā
اُخْرُفُوا
uḵrufū
f اُخْرُفِي
uḵrufī
اُخْرُفْنَ
uḵrufna

Etymology 2.2

Verb

خَرَّفَ • (ḵarrafa) II (non-past يُخَرِّفُ (yuḵarrifu), verbal noun تَخْرِيف (taḵrīf))

  1. to blather, to natter senile stuff
  2. to call somebody senile
Conjugation
Conjugation of خَرَّفَ (II, sound, full passive, verbal noun تَخْرِيف)
verbal noun
الْمَصْدَر
تَخْرِيف
taḵrīf
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُخَرِّف
muḵarrif
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُخَرَّف
muḵarraf
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m خَرَّفْتُ
ḵarraftu
خَرَّفْتَ
ḵarrafta
خَرَّفَ
ḵarrafa
خَرَّفْتُمَا
ḵarraftumā
خَرَّفَا
ḵarrafā
خَرَّفْنَا
ḵarrafnā
خَرَّفْتُمْ
ḵarraftum
خَرَّفُوا
ḵarrafū
f خَرَّفْتِ
ḵarrafti
خَرَّفَتْ
ḵarrafat
خَرَّفَتَا
ḵarrafatā
خَرَّفْتُنَّ
ḵarraftunna
خَرَّفْنَ
ḵarrafna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُخَرِّفُ
ʔuḵarrifu
تُخَرِّفُ
tuḵarrifu
يُخَرِّفُ
yuḵarrifu
تُخَرِّفَانِ
tuḵarrifāni
يُخَرِّفَانِ
yuḵarrifāni
نُخَرِّفُ
nuḵarrifu
تُخَرِّفُونَ
tuḵarrifūna
يُخَرِّفُونَ
yuḵarrifūna
f تُخَرِّفِينَ
tuḵarrifīna
تُخَرِّفُ
tuḵarrifu
تُخَرِّفَانِ
tuḵarrifāni
تُخَرِّفْنَ
tuḵarrifna
يُخَرِّفْنَ
yuḵarrifna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُخَرِّفَ
ʔuḵarrifa
تُخَرِّفَ
tuḵarrifa
يُخَرِّفَ
yuḵarrifa
تُخَرِّفَا
tuḵarrifā
يُخَرِّفَا
yuḵarrifā
نُخَرِّفَ
nuḵarrifa
تُخَرِّفُوا
tuḵarrifū
يُخَرِّفُوا
yuḵarrifū
f تُخَرِّفِي
tuḵarrifī
تُخَرِّفَ
tuḵarrifa
تُخَرِّفَا
tuḵarrifā
تُخَرِّفْنَ
tuḵarrifna
يُخَرِّفْنَ
yuḵarrifna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُخَرِّفْ
ʔuḵarrif
تُخَرِّفْ
tuḵarrif
يُخَرِّفْ
yuḵarrif
تُخَرِّفَا
tuḵarrifā
يُخَرِّفَا
yuḵarrifā
نُخَرِّفْ
nuḵarrif
تُخَرِّفُوا
tuḵarrifū
يُخَرِّفُوا
yuḵarrifū
f تُخَرِّفِي
tuḵarrifī
تُخَرِّفْ
tuḵarrif
تُخَرِّفَا
tuḵarrifā
تُخَرِّفْنَ
tuḵarrifna
يُخَرِّفْنَ
yuḵarrifna
imperative
الْأَمْر
m خَرِّفْ
ḵarrif
خَرِّفَا
ḵarrifā
خَرِّفُوا
ḵarrifū
f خَرِّفِي
ḵarrifī
خَرِّفْنَ
ḵarrifna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m خُرِّفْتُ
ḵurriftu
خُرِّفْتَ
ḵurrifta
خُرِّفَ
ḵurrifa
خُرِّفْتُمَا
ḵurriftumā
خُرِّفَا
ḵurrifā
خُرِّفْنَا
ḵurrifnā
خُرِّفْتُمْ
ḵurriftum
خُرِّفُوا
ḵurrifū
f خُرِّفْتِ
ḵurrifti
خُرِّفَتْ
ḵurrifat
خُرِّفَتَا
ḵurrifatā
خُرِّفْتُنَّ
ḵurriftunna
خُرِّفْنَ
ḵurrifna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُخَرَّفُ
ʔuḵarrafu
تُخَرَّفُ
tuḵarrafu
يُخَرَّفُ
yuḵarrafu
تُخَرَّفَانِ
tuḵarrafāni
يُخَرَّفَانِ
yuḵarrafāni
نُخَرَّفُ
nuḵarrafu
تُخَرَّفُونَ
tuḵarrafūna
يُخَرَّفُونَ
yuḵarrafūna
f تُخَرَّفِينَ
tuḵarrafīna
تُخَرَّفُ
tuḵarrafu
تُخَرَّفَانِ
tuḵarrafāni
تُخَرَّفْنَ
tuḵarrafna
يُخَرَّفْنَ
yuḵarrafna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُخَرَّفَ
ʔuḵarrafa
تُخَرَّفَ
tuḵarrafa
يُخَرَّفَ
yuḵarrafa
تُخَرَّفَا
tuḵarrafā
يُخَرَّفَا
yuḵarrafā
نُخَرَّفَ
nuḵarrafa
تُخَرَّفُوا
tuḵarrafū
يُخَرَّفُوا
yuḵarrafū
f تُخَرَّفِي
tuḵarrafī
تُخَرَّفَ
tuḵarrafa
تُخَرَّفَا
tuḵarrafā
تُخَرَّفْنَ
tuḵarrafna
يُخَرَّفْنَ
yuḵarrafna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُخَرَّفْ
ʔuḵarraf
تُخَرَّفْ
tuḵarraf
يُخَرَّفْ
yuḵarraf
تُخَرَّفَا
tuḵarrafā
يُخَرَّفَا
yuḵarrafā
نُخَرَّفْ
nuḵarraf
تُخَرَّفُوا
tuḵarrafū
يُخَرَّفُوا
yuḵarrafū
f تُخَرَّفِي
tuḵarrafī
تُخَرَّفْ
tuḵarraf
تُخَرَّفَا
tuḵarrafā
تُخَرَّفْنَ
tuḵarrafna
يُخَرَّفْنَ
yuḵarrafna

Etymology 2.3

Noun

خَرَف • (ḵarafm

  1. verbal noun of خَرِفَ (ḵarifa, to be senile) (form I)
  2. verbal noun of خَرَفَ (ḵarafa, to be senile) (form I)
  3. verbal noun of خَرُفَ (ḵarufa, to be senile) (form I)
  4. (medicine) dementia
  5. dates of lowest quality
Declension
Declension of noun خَرَف (ḵaraf)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal خَرَف
ḵaraf
الْخَرَف
al-ḵaraf
خَرَف
ḵaraf
nominative خَرَفٌ
ḵarafun
الْخَرَفُ
al-ḵarafu
خَرَفُ
ḵarafu
accusative خَرَفًا
ḵarafan
الْخَرَفَ
al-ḵarafa
خَرَفَ
ḵarafa
genitive خَرَفٍ
ḵarafin
الْخَرَفِ
al-ḵarafi
خَرَفِ
ḵarafi

Etymology 2.4

Adjective

خَرِف • (ḵarif) (feminine خَرِفَة (ḵarifa), masculine plural خَرِفُونَ (ḵarifūna), feminine plural خَرِفَات (ḵarifāt))

  1. senile, dotardly
Declension
Declension of adjective خَرِف (ḵarif)
singular masculine feminine
basic singular triptote singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite indefinite definite
informal خَرِف
ḵarif
الْخَرِف
al-ḵarif
خَرِفَة
ḵarifa
الْخَرِفَة
al-ḵarifa
nominative خَرِفٌ
ḵarifun
الْخَرِفُ
al-ḵarifu
خَرِفَةٌ
ḵarifatun
الْخَرِفَةُ
al-ḵarifatu
accusative خَرِفًا
ḵarifan
الْخَرِفَ
al-ḵarifa
خَرِفَةً
ḵarifatan
الْخَرِفَةَ
al-ḵarifata
genitive خَرِفٍ
ḵarifin
الْخَرِفِ
al-ḵarifi
خَرِفَةٍ
ḵarifatin
الْخَرِفَةِ
al-ḵarifati
dual masculine feminine
indefinite definite indefinite definite
informal خَرِفَيْن
ḵarifayn
الْخَرِفَيْن
al-ḵarifayn
خَرِفَتَيْن
ḵarifatayn
الْخَرِفَتَيْن
al-ḵarifatayn
nominative خَرِفَانِ
ḵarifāni
الْخَرِفَانِ
al-ḵarifāni
خَرِفَتَانِ
ḵarifatāni
الْخَرِفَتَانِ
al-ḵarifatāni
accusative خَرِفَيْنِ
ḵarifayni
الْخَرِفَيْنِ
al-ḵarifayni
خَرِفَتَيْنِ
ḵarifatayni
الْخَرِفَتَيْنِ
al-ḵarifatayni
genitive خَرِفَيْنِ
ḵarifayni
الْخَرِفَيْنِ
al-ḵarifayni
خَرِفَتَيْنِ
ḵarifatayni
الْخَرِفَتَيْنِ
al-ḵarifatayni
plural masculine feminine
sound masculine plural sound feminine plural
indefinite definite indefinite definite
informal خَرِفِين
ḵarifīn
الْخَرِفِين
al-ḵarifīn
خَرِفَات
ḵarifāt
الْخَرِفَات
al-ḵarifāt
nominative خَرِفُونَ
ḵarifūna
الْخَرِفُونَ
al-ḵarifūna
خَرِفَاتٌ
ḵarifātun
الْخَرِفَاتُ
al-ḵarifātu
accusative خَرِفِينَ
ḵarifīna
الْخَرِفِينَ
al-ḵarifīna
خَرِفَاتٍ
ḵarifātin
الْخَرِفَاتِ
al-ḵarifāti
genitive خَرِفِينَ
ḵarifīna
الْخَرِفِينَ
al-ḵarifīna
خَرِفَاتٍ
ḵarifātin
الْخَرِفَاتِ
al-ḵarifāti

References

  • Freytag, Georg (1830) “خرف”, in Lexicon arabico-latinum praesertim ex Djeuharii Firuzabadiique et aliorum Arabum operibus adhibitis Golii quoque et aliorum libris confectum[1] (in Latin), volume 1, Halle: C. A. Schwetschke, page 478
  • Kazimirski, Albin de Biberstein (1860) “خرف”, in Dictionnaire arabe-français contenant toutes les racines de la langue arabe, leurs dérivés, tant dans l’idiome vulgaire que dans l’idiome littéral, ainsi que les dialectes d’Alger et de Maroc[2] (in French), volume 1, Paris: Maisonneuve et Cie, pages 561–562

Persian

Etymology

Borrowed from Arabic خَرَف (ḵaraf).

Adjective

خرف • (xaraf)

  1. senile

Derived terms

  • خرف شده

South Levantine Arabic

Root
خ ر ف
6 terms

Etymology

From Arabic خَرَّفَ (ḵarrafa).

Pronunciation

  • IPA(key): /xar.raf/, [ˈxar.raf]
  • Audio (al-Lidd):(file)

Verb

خرّف • (ḵarraf) II (present بخرّف (biḵarref))

  1. to rant, to recount, to tell
    خرّفنا شو صار معك!ḵarrefna šū ṣār maʕak!Tell us what happened to you!

Conjugation

Conjugation of خرف
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m خرّفت (ḵarraft) خرّفت (ḵarraft) خرّف (ḵarraf) خرّفنا (ḵarrafna) خرّفتو (ḵarraftu) خرّفو (ḵarrafu)
f خرّفتي (ḵarrafti) خرّفت (ḵarrafat)
present m بخرّف (baḵarrif) بتخرّف (bitḵarrif) بخرّف (biḵarrif) منخرّف (minḵarrif) بتخرّفو (bitḵarrfu) بخرّفو (biḵarrfu)
f بتخرّفي (bitḵarrfi) بتخرّف (bitḵarrif)
subjunctive m اخرّف (aḵarrif) تخرّف (tḵarrif) يخرّف (yḵarrif) نخرّف (nḵarrif) تخرّفو (tḵarrfu) يخرّفو (yḵarrfu)
f تخرّفي (tḵarrfi) تخرّف (tḵarrif)
imperative m خرّف (ḵarrif) خرّفو (ḵarrfu)
f خرّفي (ḵarrfi)