خرب

Arabic

Root
خ ر ب (ḵ r b)
7 terms

Etymology

from Proto-Semitic. Compare Aramaic חֲרוֹב (be laid waste), Classical Syriac ܚܪܒ (be laid waste), Hebrew חָרַב (kharáv, to be destroyed).

Verb

خَرَبَ • (ḵaraba) I (non-past يَخْرِبُ (yaḵribu), verbal noun خَرْب (ḵarb))

  1. to demolish, devastate
  2. to pierce, bore (especially the ears)

Conjugation

Conjugation of خَرَبَ (I, sound, a ~ i, full passive, verbal noun خَرْب)
verbal noun
الْمَصْدَر
خَرْب
ḵarb
active participle
اِسْم الْفَاعِل
خَارِب
ḵārib
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَخْرُوب
maḵrūb
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m خَرَبْتُ
ḵarabtu
خَرَبْتَ
ḵarabta
خَرَبَ
ḵaraba
خَرَبْتُمَا
ḵarabtumā
خَرَبَا
ḵarabā
خَرَبْنَا
ḵarabnā
خَرَبْتُمْ
ḵarabtum
خَرَبُوا
ḵarabū
f خَرَبْتِ
ḵarabti
خَرَبَتْ
ḵarabat
خَرَبَتَا
ḵarabatā
خَرَبْتُنَّ
ḵarabtunna
خَرَبْنَ
ḵarabna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَخْرِبُ
ʔaḵribu
تَخْرِبُ
taḵribu
يَخْرِبُ
yaḵribu
تَخْرِبَانِ
taḵribāni
يَخْرِبَانِ
yaḵribāni
نَخْرِبُ
naḵribu
تَخْرِبُونَ
taḵribūna
يَخْرِبُونَ
yaḵribūna
f تَخْرِبِينَ
taḵribīna
تَخْرِبُ
taḵribu
تَخْرِبَانِ
taḵribāni
تَخْرِبْنَ
taḵribna
يَخْرِبْنَ
yaḵribna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَخْرِبَ
ʔaḵriba
تَخْرِبَ
taḵriba
يَخْرِبَ
yaḵriba
تَخْرِبَا
taḵribā
يَخْرِبَا
yaḵribā
نَخْرِبَ
naḵriba
تَخْرِبُوا
taḵribū
يَخْرِبُوا
yaḵribū
f تَخْرِبِي
taḵribī
تَخْرِبَ
taḵriba
تَخْرِبَا
taḵribā
تَخْرِبْنَ
taḵribna
يَخْرِبْنَ
yaḵribna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَخْرِبْ
ʔaḵrib
تَخْرِبْ
taḵrib
يَخْرِبْ
yaḵrib
تَخْرِبَا
taḵribā
يَخْرِبَا
yaḵribā
نَخْرِبْ
naḵrib
تَخْرِبُوا
taḵribū
يَخْرِبُوا
yaḵribū
f تَخْرِبِي
taḵribī
تَخْرِبْ
taḵrib
تَخْرِبَا
taḵribā
تَخْرِبْنَ
taḵribna
يَخْرِبْنَ
yaḵribna
imperative
الْأَمْر
m اِخْرِبْ
iḵrib
اِخْرِبَا
iḵribā
اِخْرِبُوا
iḵribū
f اِخْرِبِي
iḵribī
اِخْرِبْنَ
iḵribna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m خُرِبْتُ
ḵuribtu
خُرِبْتَ
ḵuribta
خُرِبَ
ḵuriba
خُرِبْتُمَا
ḵuribtumā
خُرِبَا
ḵuribā
خُرِبْنَا
ḵuribnā
خُرِبْتُمْ
ḵuribtum
خُرِبُوا
ḵuribū
f خُرِبْتِ
ḵuribti
خُرِبَتْ
ḵuribat
خُرِبَتَا
ḵuribatā
خُرِبْتُنَّ
ḵuribtunna
خُرِبْنَ
ḵuribna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُخْرَبُ
ʔuḵrabu
تُخْرَبُ
tuḵrabu
يُخْرَبُ
yuḵrabu
تُخْرَبَانِ
tuḵrabāni
يُخْرَبَانِ
yuḵrabāni
نُخْرَبُ
nuḵrabu
تُخْرَبُونَ
tuḵrabūna
يُخْرَبُونَ
yuḵrabūna
f تُخْرَبِينَ
tuḵrabīna
تُخْرَبُ
tuḵrabu
تُخْرَبَانِ
tuḵrabāni
تُخْرَبْنَ
tuḵrabna
يُخْرَبْنَ
yuḵrabna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُخْرَبَ
ʔuḵraba
تُخْرَبَ
tuḵraba
يُخْرَبَ
yuḵraba
تُخْرَبَا
tuḵrabā
يُخْرَبَا
yuḵrabā
نُخْرَبَ
nuḵraba
تُخْرَبُوا
tuḵrabū
يُخْرَبُوا
yuḵrabū
f تُخْرَبِي
tuḵrabī
تُخْرَبَ
tuḵraba
تُخْرَبَا
tuḵrabā
تُخْرَبْنَ
tuḵrabna
يُخْرَبْنَ
yuḵrabna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُخْرَبْ
ʔuḵrab
تُخْرَبْ
tuḵrab
يُخْرَبْ
yuḵrab
تُخْرَبَا
tuḵrabā
يُخْرَبَا
yuḵrabā
نُخْرَبْ
nuḵrab
تُخْرَبُوا
tuḵrabū
يُخْرَبُوا
yuḵrabū
f تُخْرَبِي
tuḵrabī
تُخْرَبْ
tuḵrab
تُخْرَبَا
tuḵrabā
تُخْرَبْنَ
tuḵrabna
يُخْرَبْنَ
yuḵrabna

Adjective

خَرِب • (ḵarib)

  1. ruined, wrecked, destroyed
    • 2020, “الفاجعة [The Tragedy]” (chapter 17), in أَحْمَد اَلْغَامِدِيّ [ʔaḥmad al-ḡāmidiyy], transl., اللقاءات المشرقية في بلاد الشام, تكوين للدراسات والأبحاث, translation of Oriental Encounters, Palestine and Syria, 1894-5-6 by Marmaduke Pickthall, →ISBN, page 115:
      أَبْصَرْنَا أَمَامَنَا عَلَى صَخْرَةٍ بُرْجًا خَرِبًا، لَمَّا جَعَلَتِ الشَّمْسُ تَنْغَمِسُ فِي الْبَحْرِ، وَٱكْتَسَى عُرْضُ الْجَبَلِ وَصُدُوعُهُ وَحُيُودُهُ رِدَاءً كَثِيرَ الْأَلْوَانِ.
      ʔabṣarnā ʔamāmanā ʕalā ṣaḵratin burjan ḵariban, lammā jaʕalati š-šamsu tanḡamisu fī l-baḥri, waktasā ʕurḍu l-jabali waṣudūʕuhu waḥuyūduhu ridāʔan kaṯīra l-ʔalwāni.
      [original: The sun was sinking down over the sea, the mountain wall with all its clefts and promontories wore a cloak of many colours, when we saw before us on a rock a ruined tower.]

Declension

Declension of adjective خَرِب (ḵarib)
singular masculine feminine
basic singular triptote singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite indefinite definite
informal خَرِب
ḵarib
الْخَرِب
al-ḵarib
خَرِبَة
ḵariba
الْخَرِبَة
al-ḵariba
nominative خَرِبٌ
ḵaribun
الْخَرِبُ
al-ḵaribu
خَرِبَةٌ
ḵaribatun
الْخَرِبَةُ
al-ḵaribatu
accusative خَرِبًا
ḵariban
الْخَرِبَ
al-ḵariba
خَرِبَةً
ḵaribatan
الْخَرِبَةَ
al-ḵaribata
genitive خَرِبٍ
ḵaribin
الْخَرِبِ
al-ḵaribi
خَرِبَةٍ
ḵaribatin
الْخَرِبَةِ
al-ḵaribati
dual masculine feminine
indefinite definite indefinite definite
informal خَرِبَيْن
ḵaribayn
الْخَرِبَيْن
al-ḵaribayn
خَرِبَتَيْن
ḵaribatayn
الْخَرِبَتَيْن
al-ḵaribatayn
nominative خَرِبَانِ
ḵaribāni
الْخَرِبَانِ
al-ḵaribāni
خَرِبَتَانِ
ḵaribatāni
الْخَرِبَتَانِ
al-ḵaribatāni
accusative خَرِبَيْنِ
ḵaribayni
الْخَرِبَيْنِ
al-ḵaribayni
خَرِبَتَيْنِ
ḵaribatayni
الْخَرِبَتَيْنِ
al-ḵaribatayni
genitive خَرِبَيْنِ
ḵaribayni
الْخَرِبَيْنِ
al-ḵaribayni
خَرِبَتَيْنِ
ḵaribatayni
الْخَرِبَتَيْنِ
al-ḵaribatayni
plural masculine feminine
sound masculine plural sound feminine plural
indefinite definite indefinite definite
informal خَرِبِين
ḵaribīn
الْخَرِبِين
al-ḵaribīn
خَرِبَات
ḵaribāt
الْخَرِبَات
al-ḵaribāt
nominative خَرِبُونَ
ḵaribūna
الْخَرِبُونَ
al-ḵaribūna
خَرِبَاتٌ
ḵaribātun
الْخَرِبَاتُ
al-ḵaribātu
accusative خَرِبِينَ
ḵaribīna
الْخَرِبِينَ
al-ḵaribīna
خَرِبَاتٍ
ḵaribātin
الْخَرِبَاتِ
al-ḵaribāti
genitive خَرِبِينَ
ḵaribīna
الْخَرِبِينَ
al-ḵaribīna
خَرِبَاتٍ
ḵaribātin
الْخَرِبَاتِ
al-ḵaribāti
  • خَرَاب (ḵarāb, ruin, devastation)
  • خَرَائِب (ḵarāʔib, rubble, heap of rocks)
  • خَارِب (ḵārib, destructor, desolater)

References

  • Federico Corriente, Ignacio Ferrando (2005) Diccionario avanzado de árabe, 2nd edition, pages 296-297

South Levantine Arabic

Root
خ ر ب
2 terms

Etymology 1

From Arabic خَرَبَ (ḵaraba).

Pronunciation

  • IPA(key): /xi.rib/, [ˈxi.rɪb]
  • Audio (al-Lidd):(file)

Verb

خرب • (ḵirib) I (present بخرب (biḵrab))

  1. (intransitive) to become ruined, to break down, to go bad
Conjugation
Conjugation of خرب
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m خربت (ḵribt) خربت (ḵribt) خرب (ḵirib) خربنا (ḵribna) خربتو (ḵribtu) خربو (ḵirbu)
f خربتي (ḵribti) خربت (ḵirbat)
present m بخرب (baḵrab) بتخرب (btiḵrab) بخرب (biḵrab) منخرب (mniḵrab) بتخربو (btiḵrabu) بخربو (biḵrabu)
f بتخربي (btiḵrabi) بتخرب (btiḵrab)
subjunctive m أخرب (ʔaḵrab) تخرب (tiḵrab) يخرب (yiḵrab) نخرب (niḵrab) تخربو (tiḵrabu) يخربو (yiḵrabu)
f تخربي (tiḵrabi) تخرب (tiḵrab)
imperative m اخرب (iḵrab) اخربو (iḵrabu)
f اخربي (iḵrabi)
See also
  • خربان (ḵarbān, broken, damaged, spoiled)

Etymology 2

From Arabic خَرَّبَ (ḵarraba).

Pronunciation

  • IPA(key): /xar.rab/, [ˈxar.rab]
  • Audio (al-Lidd):(file)

Verb

خرّب • (ḵarrab) II (present بخرّب (biḵarreb))

  1. (transitive) to ruin, to break, to damage
    Synonym: دمّر (dammar)
Conjugation
Conjugation of خرب
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m خرّبت (ḵarrabt) خرّبت (ḵarrabt) خرّب (ḵarrab) خرّبنا (ḵarrabna) خرّبتو (ḵarrabtu) خرّبو (ḵarrabu)
f خرّبتي (ḵarrabti) خرّبت (ḵarrabat)
present m بخرّب (baḵarrib) بتخرّب (bitḵarrib) بخرّب (biḵarrib) منخرّب (minḵarrib) بتخرّبو (bitḵarrbu) بخرّبو (biḵarrbu)
f بتخرّبي (bitḵarrbi) بتخرّب (bitḵarrib)
subjunctive m اخرّب (aḵarrib) تخرّب (tḵarrib) يخرّب (yḵarrib) نخرّب (nḵarrib) تخرّبو (tḵarrbu) يخرّبو (yḵarrbu)
f تخرّبي (tḵarrbi) تخرّب (tḵarrib)
imperative m خرّب (ḵarrib) خرّبو (ḵarrbu)
f خرّبي (ḵarrbi)