دمشمق

Cognate with Chagatai توموشماق (tumušmaq).

دُمِشْمَقْ • (dumişmaq /dumışmaq/)

1. (intransitive, hapax legomenon) to sulk, to withdraw to a corner
   • 13th Century, Behcetü'l-Hadâik Fî Mevʼziati'l-Hadâik, page 83a, line 7:

     اَنُݣْ اجونْ درشُورْسِيز بر يرماق اجون قِرِشُورْسِيزْ قَرِنْدَشُڭُزْ برله وُرِشُورْسِیزْ آخِرَتِ اِشلمینجا بِرماس اَنِ كَمِشُورْسِیزْ اِشْ بِتورْدُمْ دِيُبانِنْ اَندًا دُمِشُرْسِيزْ

     ʾanuŋ ʾcwn drşūrsīz br yrmʾq ʾcwn qirişūrsīz qarindaşuŋuz brlh vurişūrsīz āḫireti işlmyncʾ birmʾs ʾani kamişūrsīz iş bitwrdum diyubʾnin andān dumişursiz

     /anuŋ içün dirişürsiz bir yarmaq içün qırışursiz qarındaşuŋuz birle vurışursiz āḫireti işlemeyince bẹrmes anı kemişürsiz iş bitürdüm dẹyübenin andan dumışursiz/

     You struggle for it. For a dime you break each other, you fight with your own brothers. When He doesn't give the heaven to you without working, you leave Him. You say you have done deeds then withdraw to a corner from Him.

• Turkish: domuşmak