زكام
See also: ركام
Arabic
| Root |
|---|
| ز ك م (z k m) |
| 1 term |
Etymology
فُعَال (fuʕāl)-type verbal-noun from the verb زَكَمَ (zakama, “to get a cold”).
Pronunciation
- IPA(key): /zu.kaːm/
Noun
زُكَام • (zukām) m (uncountable)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | زُكَام zukām |
الزُّكَام az-zukām |
زُكَام zukām |
| nominative | زُكَامٌ zukāmun |
الزُّكَامُ az-zukāmu |
زُكَامُ zukāmu |
| accusative | زُكَامًا zukāman |
الزُّكَامَ az-zukāma |
زُكَامَ zukāma |
| genitive | زُكَامٍ zukāmin |
الزُّكَامِ az-zukāmi |
زُكَامِ zukāmi |
Descendants
Ottoman Turkish
Etymology
Borrowed from Arabic زُكَام (zukām, “cold, catarrh”).
Noun
زكام • (zükâm)
Derived terms
- زكاملو (zükâmlı, “suffering from a cold”)
Descendants
- Turkish: zükâm
- → Albanian: zyqam
Further reading
- Çağbayır, Yaşar (2007) “zükâm”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 5506
- Devellioğlu, Ferit (1962) “zükâm”, in Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat[1] (in Turkish), Istanbul: Türk Dil Kurumu, page 1436
- Kélékian, Diran (1911) “زكام”, in Dictionnaire turc-français[2] (in French), Constantinople: Mihran, page 647
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Rheuma”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[3], Vienna, column 1484
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “زكام”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[4], Vienna, column 2455
- Redhouse, James W. (1890) “زكام”, in A Turkish and English Lexicon[5], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1011