شعيب
Arabic
Etymology
Diminutive of شعب.
Pronunciation
- IPA(key): /ʃu.ʕajb/
Proper noun
شُعَيْب • (šuʕayb) m
- (Islam) Shuaib, a prophet of Islam who prophesied to the Midianites, sometimes identified with Jethro in the Bible
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | — | شُعَيْب šuʕayb |
— |
| nominative | — | شُعَيْبٌ šuʕaybun |
— |
| accusative | — | شُعَيْبًا šuʕayban |
— |
| genitive | — | شُعَيْبٍ šuʕaybin |
— |
See also
Islamic prophetsedit
- آدَم (ʔādam)
- إِدْرِيس (ʔidrīs)
- نُوح (nūḥ)
- هُود (hūd)
- صَالِح (ṣāliḥ)
- إِبْرَاهِيم (ʔibrāhīm)
- لُوط (lūṭ)
- إِسْمَاعِيل (ʔismāʕīl)
- إِسْحَاق (ʔisḥāq)
- يَعْقُوب (yaʕqūb)
- يُوسُف (yūsuf)
- أَيُّوب (ʔayyūb)
- ذُو الْكِفْل (ḏū l-kifl)
- شُعَيْب (šuʕayb)
- مُوسَى (mūsā)
- هَارُون (hārūn)
- دَاوُد (dāwud)
- سُلَيْمَان (sulaymān)
- يُونُس (yūnus)
- إِلْيَاس (ʔilyās)
- الْيَسَع (al-yasaʕ)
- زَكَرِيَّا (zakariyyā)
- يَحْيَى (yaḥyā)
- عِيسَى (ʕīsā)
- مُحَمَّد (muḥammad)