شید
Persian
Etymology
Inherited from Middle Persian [Book Pahlavi needed] (šyt' /šēd/, “bright; sorrel (horse)”), from Proto-Iranian *xšaytah (“bright, shining”).
Pronunciation
- (Classical Persian) IPA(key): /ˈʃeːd/
- (Dari, formal) IPA(key): [ʃeːd̪]
- (Iran, formal) IPA(key): [ʃiːd̪̥]
- (Tajik, formal) IPA(key): [ʃed̪]
| Readings | |
|---|---|
| Classical reading? | šēd |
| Dari reading? | šēd |
| Iranian reading? | šid |
| Tajik reading? | šed |
Adjective
شید • (šēd / šid) (Tajik spelling шед)
Noun
شید • (šēd / šid) (Tajik spelling шед)
Derived terms
- شیده (šêda, “shine; bright, luminous”)
Related terms
References
- Hayyim, Sulayman (1934) “شید”, in New Persian–English dictionary, Teheran: Librairie-imprimerie Béroukhim
- Steingass, Francis Joseph (1892) “شيد”, in A Comprehensive Persian–English dictionary, London: Routledge & K. Paul, page 772
- Vullers, Johann August (1856–1864) “شید”, in Lexicon Persico-Latinum etymologicum cum linguis maxime cognatis Sanscrita et Zendica et Pehlevica comparatum, e lexicis persice scriptis Borhâni Qâtiu, Haft Qulzum et Bahâri agam et persico-turcico Farhangi-Shuûrî confectum, adhibitis etiam Castelli, Meninski, Richardson et aliorum operibus et auctoritate scriptorum Persicorum adauctum[1] (in Latin), volume II, Gießen: J. Ricker, page 491a
- Wolff, Fritz (1935) Glossar zu Firdosis Schahname[2] (in German), Berlin: Reichsdruckerei, page 584b
Ushojo
Etymology
Noun
شید (šīd)