صراخ
Arabic
| Root |
|---|
| ص ر خ (ṣ r ḵ) |
| 6 terms |
Etymology
Verbal noun of صَرَخَ (ṣaraḵa).
Pronunciation
- IPA(key): /sˤu.raːx/
- Rhymes: -aːx
Noun
صُرَاخ • (ṣurāḵ) m
- verbal noun of صَرَخَ (ṣaraḵa) (form I)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | صُرَاخ ṣurāḵ |
الصُّرَاخ aṣ-ṣurāḵ |
صُرَاخ ṣurāḵ |
| nominative | صُرَاخٌ ṣurāḵun |
الصُّرَاخُ aṣ-ṣurāḵu |
صُرَاخُ ṣurāḵu |
| accusative | صُرَاخًا ṣurāḵan |
الصُّرَاخَ aṣ-ṣurāḵa |
صُرَاخَ ṣurāḵa |
| genitive | صُرَاخٍ ṣurāḵin |
الصُّرَاخِ aṣ-ṣurāḵi |
صُرَاخِ ṣurāḵi |
Descendants
Ottoman Turkish
Etymology
Borrowed from Arabic صُرَاخ (ṣurāḵ), verbal noun of صَرَخَ (ṣaraḵa, “to scream, shout”).
Noun
صراخ • (surah) (definite accusative صراخی (surahı), plural صراخلر (surahlar))
Descendants
- Turkish: surah
Further reading
- Çağbayır, Yaşar (2007) “surah1”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 4358
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Clamor”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[1], Vienna, column 188
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “صراخ”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[2], Vienna, column 2947
- Redhouse, James W. (1890) “صراخ”, in A Turkish and English Lexicon[3], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1168