طين
Arabic
| Root |
|---|
| ط ي ن (ṭ y n) |
| 2 terms |
Etymology
From Proto-Semitic *ṭīn- (“clay”), and considered by some a borrowing from Classical Syriac ܛܝܼܢܵܐ (ṭīnā). Cognate with Akkadian 𒅎 (ṭīdum) and Hebrew טִיט (ṭiṭ).
Pronunciation
- IPA(key): /tˤiːn/
Noun
طِين • (ṭīn) m (plural أَطْيَان (ʔaṭyān))
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | طِين ṭīn |
الطِّين aṭ-ṭīn |
طِين ṭīn |
| nominative | طِينٌ ṭīnun |
الطِّينُ aṭ-ṭīnu |
طِينُ ṭīnu |
| accusative | طِينًا ṭīnan |
الطِّينَ aṭ-ṭīna |
طِينَ ṭīna |
| genitive | طِينٍ ṭīnin |
الطِّينِ aṭ-ṭīni |
طِينِ ṭīni |
| dual | indefinite | definite | construct |
| informal | طِينَيْن ṭīnayn |
الطِّينَيْن aṭ-ṭīnayn |
طِينَيْ ṭīnay |
| nominative | طِينَانِ ṭīnāni |
الطِّينَانِ aṭ-ṭīnāni |
طِينَا ṭīnā |
| accusative | طِينَيْنِ ṭīnayni |
الطِّينَيْنِ aṭ-ṭīnayni |
طِينَيْ ṭīnay |
| genitive | طِينَيْنِ ṭīnayni |
الطِّينَيْنِ aṭ-ṭīnayni |
طِينَيْ ṭīnay |
| plural | basic broken plural triptote | ||
| indefinite | definite | construct | |
| informal | أَطْيَان ʔaṭyān |
الْأَطْيَان al-ʔaṭyān |
أَطْيَان ʔaṭyān |
| nominative | أَطْيَانٌ ʔaṭyānun |
الْأَطْيَانُ al-ʔaṭyānu |
أَطْيَانُ ʔaṭyānu |
| accusative | أَطْيَانًا ʔaṭyānan |
الْأَطْيَانَ al-ʔaṭyāna |
أَطْيَانَ ʔaṭyāna |
| genitive | أَطْيَانٍ ʔaṭyānin |
الْأَطْيَانِ al-ʔaṭyāni |
أَطْيَانِ ʔaṭyāni |
Derived terms
- زَادَ الطِّينَ بِلَّة (zāda ṭ-ṭīna billa, “He added to the mire's sogginess”)
Descendants
References
- Wehr, Hans (1979) “طين”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN