عكار
Arabic
| Root |
|---|
| ع ك ر (ʕ k r) |
| 5 terms |
Noun
عَكَّار • (ʕakkār) m (plural عَكَّارُون (ʕakkārūn)) (Classical Arabic)
- persistent in attack, prone to backlash
- 7th century CE, Sunan Abī Dāwud, 15:171:
- فَقُلْنَا نَحْنُ الفَرَّارُونَ فَأَقْبَلَ إِلَيْنَا فَقَالَ لَا بَل أَنْتُمُ العَكَّارُونَ
- faqulnā naḥnu l-farrārūna faʔaqbala ʔilaynā faqāla lā bal ʔantumu l-ʕakkārūna
- And we said: "We have run away!", and He approached us and said: "No, but you are the ones who return to fight."
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | عَكَّار ʕakkār |
الْعَكَّار al-ʕakkār |
عَكَّار ʕakkār |
| nominative | عَكَّارٌ ʕakkārun |
الْعَكَّارُ al-ʕakkāru |
عَكَّارُ ʕakkāru |
| accusative | عَكَّارًا ʕakkāran |
الْعَكَّارَ al-ʕakkāra |
عَكَّارَ ʕakkāra |
| genitive | عَكَّارٍ ʕakkārin |
الْعَكَّارِ al-ʕakkāri |
عَكَّارِ ʕakkāri |
| dual | indefinite | definite | construct |
| informal | عَكَّارَيْن ʕakkārayn |
الْعَكَّارَيْن al-ʕakkārayn |
عَكَّارَيْ ʕakkāray |
| nominative | عَكَّارَانِ ʕakkārāni |
الْعَكَّارَانِ al-ʕakkārāni |
عَكَّارَا ʕakkārā |
| accusative | عَكَّارَيْنِ ʕakkārayni |
الْعَكَّارَيْنِ al-ʕakkārayni |
عَكَّارَيْ ʕakkāray |
| genitive | عَكَّارَيْنِ ʕakkārayni |
الْعَكَّارَيْنِ al-ʕakkārayni |
عَكَّارَيْ ʕakkāray |
| plural | sound masculine plural | ||
| indefinite | definite | construct | |
| informal | عَكَّارِين ʕakkārīn |
الْعَكَّارِين al-ʕakkārīn |
عَكَّارِي ʕakkārī |
| nominative | عَكَّارُونَ ʕakkārūna |
الْعَكَّارُونَ al-ʕakkārūna |
عَكَّارُو ʕakkārū |
| accusative | عَكَّارِينَ ʕakkārīna |
الْعَكَّارِينَ al-ʕakkārīna |
عَكَّارِي ʕakkārī |
| genitive | عَكَّارِينَ ʕakkārīna |
الْعَكَّارِينَ al-ʕakkārīna |
عَكَّارِي ʕakkārī |
Gulf Arabic
Etymology
From older أَكَّار (ʔakkār, “farmer”) borrowed from Aramaic. May be conflated with Arabic root ع ك ر (ʕ k r), related to dregs, settlings.
Noun
عكّار • (ʿakkār) m (plural عكّارين (ʿakkārīn) or عكّارة (ʿakkāra))