عير

Arabic

Etymology 1

Root
ع ي ر (ʕ y r)
7 terms

Verb

عَيَّرَ • (ʕayyara) II (non-past يُعَيِّرُ (yuʕayyiru), verbal noun تَعْيِير (taʕyīr))

  1. (transitive + بِ (bi, for), ditransitive) to denounce (someone) as dishonorable or shameful for (something), to shame; to defame; to besmirch; to stigmatize
    • (Can we date this quote?), أبو المُثَلِّم الهُذَليّ, (Please provide the book title or journal name):
      أَعَيَّرْتَنِي قُرَّ الحَلَاءَةِ شَاتِيًا / وَأَنْتَ بِأَرْضٍ قُرُّهَا غَيْرُ مُنْجِمِ
      ʔaʕayyartanī qurra l-ḥalāʔati šātiyan / waʔanta biʔarḍin qurruhā ḡayru munjimi
      Shaming me, you say that I am wintering in woodlands / while you yourself are in a land with an unceasing chill!
    • 1950s, “عيرتني بالشيب”, المستنجد بالله (lyrics), ناظم الغزالي (music):
      عَيَّرَتْنِي بِٱلشَّيْبِ وَهُوَ وَقَارُ / لَيْتَهَا عَيَّرَتْ بِمَا هُوَ عَارُ
      ʕayyaratnī bi-š-šaybi wahuwa waqāru / laytahā ʕayyarat bimā huwa ʕāru
      She shamed me for my age, yet eld is reverence. / Would I be shamed for what is truly shameable!
  2. (transitive, rare, obsolete) to measure according to a set standard
    Synonyms: عَايَرَ (ʕāyara), قَاسَ (qāsa)
Conjugation
Conjugation of عَيَّرَ (II, sound, full passive, verbal noun تَعْيِير)
verbal noun
الْمَصْدَر
تَعْيِير
taʕyīr
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُعَيِّر
muʕayyir
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُعَيَّر
muʕayyar
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m عَيَّرْتُ
ʕayyartu
عَيَّرْتَ
ʕayyarta
عَيَّرَ
ʕayyara
عَيَّرْتُمَا
ʕayyartumā
عَيَّرَا
ʕayyarā
عَيَّرْنَا
ʕayyarnā
عَيَّرْتُمْ
ʕayyartum
عَيَّرُوا
ʕayyarū
f عَيَّرْتِ
ʕayyarti
عَيَّرَتْ
ʕayyarat
عَيَّرَتَا
ʕayyaratā
عَيَّرْتُنَّ
ʕayyartunna
عَيَّرْنَ
ʕayyarna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُعَيِّرُ
ʔuʕayyiru
تُعَيِّرُ
tuʕayyiru
يُعَيِّرُ
yuʕayyiru
تُعَيِّرَانِ
tuʕayyirāni
يُعَيِّرَانِ
yuʕayyirāni
نُعَيِّرُ
nuʕayyiru
تُعَيِّرُونَ
tuʕayyirūna
يُعَيِّرُونَ
yuʕayyirūna
f تُعَيِّرِينَ
tuʕayyirīna
تُعَيِّرُ
tuʕayyiru
تُعَيِّرَانِ
tuʕayyirāni
تُعَيِّرْنَ
tuʕayyirna
يُعَيِّرْنَ
yuʕayyirna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُعَيِّرَ
ʔuʕayyira
تُعَيِّرَ
tuʕayyira
يُعَيِّرَ
yuʕayyira
تُعَيِّرَا
tuʕayyirā
يُعَيِّرَا
yuʕayyirā
نُعَيِّرَ
nuʕayyira
تُعَيِّرُوا
tuʕayyirū
يُعَيِّرُوا
yuʕayyirū
f تُعَيِّرِي
tuʕayyirī
تُعَيِّرَ
tuʕayyira
تُعَيِّرَا
tuʕayyirā
تُعَيِّرْنَ
tuʕayyirna
يُعَيِّرْنَ
yuʕayyirna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُعَيِّرْ
ʔuʕayyir
تُعَيِّرْ
tuʕayyir
يُعَيِّرْ
yuʕayyir
تُعَيِّرَا
tuʕayyirā
يُعَيِّرَا
yuʕayyirā
نُعَيِّرْ
nuʕayyir
تُعَيِّرُوا
tuʕayyirū
يُعَيِّرُوا
yuʕayyirū
f تُعَيِّرِي
tuʕayyirī
تُعَيِّرْ
tuʕayyir
تُعَيِّرَا
tuʕayyirā
تُعَيِّرْنَ
tuʕayyirna
يُعَيِّرْنَ
yuʕayyirna
imperative
الْأَمْر
m عَيِّرْ
ʕayyir
عَيِّرَا
ʕayyirā
عَيِّرُوا
ʕayyirū
f عَيِّرِي
ʕayyirī
عَيِّرْنَ
ʕayyirna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m عُيِّرْتُ
ʕuyyirtu
عُيِّرْتَ
ʕuyyirta
عُيِّرَ
ʕuyyira
عُيِّرْتُمَا
ʕuyyirtumā
عُيِّرَا
ʕuyyirā
عُيِّرْنَا
ʕuyyirnā
عُيِّرْتُمْ
ʕuyyirtum
عُيِّرُوا
ʕuyyirū
f عُيِّرْتِ
ʕuyyirti
عُيِّرَتْ
ʕuyyirat
عُيِّرَتَا
ʕuyyiratā
عُيِّرْتُنَّ
ʕuyyirtunna
عُيِّرْنَ
ʕuyyirna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُعَيَّرُ
ʔuʕayyaru
تُعَيَّرُ
tuʕayyaru
يُعَيَّرُ
yuʕayyaru
تُعَيَّرَانِ
tuʕayyarāni
يُعَيَّرَانِ
yuʕayyarāni
نُعَيَّرُ
nuʕayyaru
تُعَيَّرُونَ
tuʕayyarūna
يُعَيَّرُونَ
yuʕayyarūna
f تُعَيَّرِينَ
tuʕayyarīna
تُعَيَّرُ
tuʕayyaru
تُعَيَّرَانِ
tuʕayyarāni
تُعَيَّرْنَ
tuʕayyarna
يُعَيَّرْنَ
yuʕayyarna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُعَيَّرَ
ʔuʕayyara
تُعَيَّرَ
tuʕayyara
يُعَيَّرَ
yuʕayyara
تُعَيَّرَا
tuʕayyarā
يُعَيَّرَا
yuʕayyarā
نُعَيَّرَ
nuʕayyara
تُعَيَّرُوا
tuʕayyarū
يُعَيَّرُوا
yuʕayyarū
f تُعَيَّرِي
tuʕayyarī
تُعَيَّرَ
tuʕayyara
تُعَيَّرَا
tuʕayyarā
تُعَيَّرْنَ
tuʕayyarna
يُعَيَّرْنَ
yuʕayyarna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُعَيَّرْ
ʔuʕayyar
تُعَيَّرْ
tuʕayyar
يُعَيَّرْ
yuʕayyar
تُعَيَّرَا
tuʕayyarā
يُعَيَّرَا
yuʕayyarā
نُعَيَّرْ
nuʕayyar
تُعَيَّرُوا
tuʕayyarū
يُعَيَّرُوا
yuʕayyarū
f تُعَيَّرِي
tuʕayyarī
تُعَيَّرْ
tuʕayyar
تُعَيَّرَا
tuʕayyarā
تُعَيَّرْنَ
tuʕayyarna
يُعَيَّرْنَ
yuʕayyarna

Noun

عِير • (ʕīrm (collective, singulative عِيرَة f (ʕīra), paucal عِيرَات (ʕīrāt))

  1. (countable) a caravan
Declension
Declension of noun عِير (ʕīr)
collective basic collective triptote
indefinite definite construct
informal عِير
ʕīr
الْعِير
al-ʕīr
عِير
ʕīr
nominative عِيرٌ
ʕīrun
الْعِيرُ
al-ʕīru
عِيرُ
ʕīru
accusative عِيرًا
ʕīran
الْعِيرَ
al-ʕīra
عِيرَ
ʕīra
genitive عِيرٍ
ʕīrin
الْعِيرِ
al-ʕīri
عِيرِ
ʕīri
singulative singulative triptote in ـَة (-a)
indefinite definite construct
informal عِيرَة
ʕīra
الْعِيرَة
al-ʕīra
عِيرَة
ʕīrat
nominative عِيرَةٌ
ʕīratun
الْعِيرَةُ
al-ʕīratu
عِيرَةُ
ʕīratu
accusative عِيرَةً
ʕīratan
الْعِيرَةَ
al-ʕīrata
عِيرَةَ
ʕīrata
genitive عِيرَةٍ
ʕīratin
الْعِيرَةِ
al-ʕīrati
عِيرَةِ
ʕīrati
dual indefinite definite construct
informal عِيرَتَيْن
ʕīratayn
الْعِيرَتَيْن
al-ʕīratayn
عِيرَتَيْ
ʕīratay
nominative عِيرَتَانِ
ʕīratāni
الْعِيرَتَانِ
al-ʕīratāni
عِيرَتَا
ʕīratā
accusative عِيرَتَيْنِ
ʕīratayni
الْعِيرَتَيْنِ
al-ʕīratayni
عِيرَتَيْ
ʕīratay
genitive عِيرَتَيْنِ
ʕīratayni
الْعِيرَتَيْنِ
al-ʕīratayni
عِيرَتَيْ
ʕīratay
paucal (3-10) sound feminine paucal
indefinite definite construct
informal عِيرَات
ʕīrāt
الْعِيرَات
al-ʕīrāt
عِيرَات
ʕīrāt
nominative عِيرَاتٌ
ʕīrātun
الْعِيرَاتُ
al-ʕīrātu
عِيرَاتُ
ʕīrātu
accusative عِيرَاتٍ
ʕīrātin
الْعِيرَاتِ
al-ʕīrāti
عِيرَاتِ
ʕīrāti
genitive عِيرَاتٍ
ʕīrātin
الْعِيرَاتِ
al-ʕīrāti
عِيرَاتِ
ʕīrāti

Etymology 2

From Proto-West Semitic *ʕayr-.

Noun

عَيْر • (ʕayrm (plural أَعْيَار (ʔaʕyār))

  1. (countable) a donkey; a wild ass; an onager
Declension
Declension of noun عَيْر (ʕayr)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal عَيْر
ʕayr
الْعَيْر
al-ʕayr
عَيْر
ʕayr
nominative عَيْرٌ
ʕayrun
الْعَيْرُ
al-ʕayru
عَيْرُ
ʕayru
accusative عَيْرًا
ʕayran
الْعَيْرَ
al-ʕayra
عَيْرَ
ʕayra
genitive عَيْرٍ
ʕayrin
الْعَيْرِ
al-ʕayri
عَيْرِ
ʕayri
dual indefinite definite construct
informal عَيْرَيْن
ʕayrayn
الْعَيْرَيْن
al-ʕayrayn
عَيْرَيْ
ʕayray
nominative عَيْرَانِ
ʕayrāni
الْعَيْرَانِ
al-ʕayrāni
عَيْرَا
ʕayrā
accusative عَيْرَيْنِ
ʕayrayni
الْعَيْرَيْنِ
al-ʕayrayni
عَيْرَيْ
ʕayray
genitive عَيْرَيْنِ
ʕayrayni
الْعَيْرَيْنِ
al-ʕayrayni
عَيْرَيْ
ʕayray
plural basic broken plural triptote
indefinite definite construct
informal أَعْيَار
ʔaʕyār
الْأَعْيَار
al-ʔaʕyār
أَعْيَار
ʔaʕyār
nominative أَعْيَارٌ
ʔaʕyārun
الْأَعْيَارُ
al-ʔaʕyāru
أَعْيَارُ
ʔaʕyāru
accusative أَعْيَارًا
ʔaʕyāran
الْأَعْيَارَ
al-ʔaʕyāra
أَعْيَارَ
ʔaʕyāra
genitive أَعْيَارٍ
ʔaʕyārin
الْأَعْيَارِ
al-ʔaʕyāri
أَعْيَارِ
ʔaʕyāri

Iraqi Arabic

Etymology

Inherited from Arabic عير (wild ass) ultimately from Proto-West Semitic *ʕayr-

Pronunciation

  • IPA(key): /ʕeːɾ/

Noun

عَێرْ (ʿērm

  1. (vulgar) dick

South Levantine Arabic

Root
ع ي ر
3 terms

Etymology

From Arabic عَيَّرَ (ʕayyara).

Pronunciation

  • IPA(key): /ʕaj.jar/, [ˈʕaj.jar]
  • Audio (al-Lidd):(file)

Verb

عيّر • (ʕayyar) II (present بعيّر (biʕayyer))

  1. to shame, to disgrace, to humiliate

Conjugation

Conjugation of عير
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m عيّرت (ʕayyart) عيّرت (ʕayyart) عيّر (ʕayyar) عيّرنا (ʕayyarna) عيّرتو (ʕayyartu) عيّرو (ʕayyaru)
f عيّرتي (ʕayyarti) عيّرت (ʕayyarat)
present m بعيّر (baʕayyir) بتعيّر (bitʕayyir) بعيّر (biʕayyir) منعيّر (minʕayyir) بتعيّرو (bitʕayyru) بعيّرو (biʕayyru)
f بتعيّري (bitʕayyri) بتعيّر (bitʕayyir)
subjunctive m اعيّر (aʕayyir) تعيّر (tʕayyir) يعيّر (yʕayyir) نعيّر (nʕayyir) تعيّرو (tʕayyru) يعيّرو (yʕayyru)
f تعيّري (tʕayyri) تعيّر (tʕayyir)
imperative m عيّر (ʕayyir) عيّرو (ʕayyru)
f عيّري (ʕayyri)