فرار
Arabic
Root |
---|
ف ر ر (f r r) |
5 terms |
Etymology
Verbal noun of فَرَّ (farra).
Pronunciation
- IPA(key): /fi.raːr/
- Rhymes: -aːr
Noun
فِرَار • (firār) m
Declension
singular | basic singular triptote | ||
---|---|---|---|
indefinite | definite | construct | |
informal | فِرَار firār |
الْفِرَار al-firār |
فِرَار firār |
nominative | فِرَارٌ firārun |
الْفِرَارُ al-firāru |
فِرَارُ firāru |
accusative | فِرَارًا firāran |
الْفِرَارَ al-firāra |
فِرَارَ firāra |
genitive | فِرَارٍ firārin |
الْفِرَارِ al-firāri |
فِرَارِ firāri |
Descendants
- → Bengali: ফেরার (ferar)
- → Hindi: फ़रार (farār)
- → Persian: فرار (farâr)
- → Ottoman Turkish: فرار (firar)
- Turkish: firar
Ottoman Turkish
Etymology
Noun
فرار • (firar)
- fleeing, flight
- 1927 October, Mustafa Kemal Atatürk, Nutuk[1], page 5:
- ملت و مملكتی حرب عمومییه سوق ایدنلر ، كندی حیاتلری اندیشهسنه دوشهرك ، مملكتدن فرار ایتمشلر.
- Millet ve memleketi harb-i umumiye sevk edenler, kendi hayatları endişesine düşerek, memleketten firar etmişler.
- Those who drove the nation and country into the Great War feared for their own lives and fled the country.
Descendants
- Turkish: firar
References
- Nişanyan, Sevan (2002–) “firar”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “فرار”, in A Turkish and English Lexicon[2], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1371
Persian
Etymology
Derived from Arabic ف ر ر (f r r, “related to fleeing”).
Pronunciation
- (Classical Persian) IPA(key): /fa.ˈɾaːɾ/
- (Dari, formal) IPA(key): [fä.ɾɑ́ːɾ]
- (Iran, formal) IPA(key): [fæ.ɹɒ́ːɹ]
- (Tajik, formal) IPA(key): [fä.ɾɔ́ɾ]
Readings | |
---|---|
Classical reading? | farār |
Dari reading? | farār |
Iranian reading? | farâr |
Tajik reading? | faror |
Noun
فرار • (farâr)
Derived terms
- فرار کردن (farâr kardan)
- فرار مغزها (farâr-e maġz-hâ)