فرار

See also: قرار, قزاز, and فراز

Arabic

Root
ف ر ر (f r r)
5 terms

Etymology

Verbal noun of فَرَّ (farra).

Pronunciation

  • IPA(key): /fi.raːr/
  • Rhymes: -aːr

Noun

فِرَار • (firārm

  1. verbal noun of فَرَّ (farra) (form I)
  2. escape
  3. flight

Declension

Declension of noun فِرَار (firār)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal فِرَار
firār
الْفِرَار
al-firār
فِرَار
firār
nominative فِرَارٌ
firārun
الْفِرَارُ
al-firāru
فِرَارُ
firāru
accusative فِرَارًا
firāran
الْفِرَارَ
al-firāra
فِرَارَ
firāra
genitive فِرَارٍ
firārin
الْفِرَارِ
al-firāri
فِرَارِ
firāri

Descendants

  • Bengali: ফেরার (ferar)
  • Hindi: फ़रार (farār)
  • Persian: فرار (farâr)
  • Ottoman Turkish: فرار (firar)

Ottoman Turkish

Etymology

From Arabic فِرَار (firār).

Noun

فرار • (firar)

  1. fleeing, flight
    • 1927 October, Mustafa Kemal Atatürk, Nutuk[1], page 5:
      ملت و مملكتی حرب عمومی‌یه سوق ایدنلر ، كندی حیاتلری اندیشه‌سنه دوشه‌رك ، مملكتدن فرار ایتمشلر.
      Millet ve memleketi harb-i umumiye sevk edenler, kendi hayatları endişesine düşerek, memleketten firar etmişler.
      Those who drove the nation and country into the Great War feared for their own lives and fled the country.

Descendants

References

Persian

Etymology

Derived from Arabic ف ر ر (f r r, related to fleeing).

Pronunciation

 

Readings
Classical reading? farār
Dari reading? farār
Iranian reading? farâr
Tajik reading? faror

Noun

فرار • (farâr)

  1. escape
  2. flight

Derived terms