فقه

Arabic

Root
ف ق ه (f q h)
2 terms

Etymology 1

Verb

فَقِهَ • (faqiha) I (non-past يَفْقَهُ (yafqahu), verbal noun فِقْه (fiqh))

  1. (intransitive, stative) to understand, to comprehend
  2. (intransitive, stative) to be knowledgeable, especially in matters of jurisprudence
Conjugation
Conjugation of فَقِهَ (I, sound, i ~ a, impersonal passive (?), verbal noun فِقْه)
verbal noun
الْمَصْدَر
فِقْه
fiqh
active participle
اِسْم الْفَاعِل
فَقِه
faqih
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَفْقُوه
mafqūh
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m فَقِهْتُ
faqihtu
فَقِهْتَ
faqihta
فَقِهَ
faqiha
فَقِهْتُمَا
faqihtumā
فَقِهَا
faqihā
فَقِهْنَا
faqihnā
فَقِهْتُمْ
faqihtum
فَقِهُوا
faqihū
f فَقِهْتِ
faqihti
فَقِهَتْ
faqihat
فَقِهَتَا
faqihatā
فَقِهْتُنَّ
faqihtunna
فَقِهْنَ
faqihna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَفْقَهُ
ʔafqahu
تَفْقَهُ
tafqahu
يَفْقَهُ
yafqahu
تَفْقَهَانِ
tafqahāni
يَفْقَهَانِ
yafqahāni
نَفْقَهُ
nafqahu
تَفْقَهُونَ
tafqahūna
يَفْقَهُونَ
yafqahūna
f تَفْقَهِينَ
tafqahīna
تَفْقَهُ
tafqahu
تَفْقَهَانِ
tafqahāni
تَفْقَهْنَ
tafqahna
يَفْقَهْنَ
yafqahna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَفْقَهَ
ʔafqaha
تَفْقَهَ
tafqaha
يَفْقَهَ
yafqaha
تَفْقَهَا
tafqahā
يَفْقَهَا
yafqahā
نَفْقَهَ
nafqaha
تَفْقَهُوا
tafqahū
يَفْقَهُوا
yafqahū
f تَفْقَهِي
tafqahī
تَفْقَهَ
tafqaha
تَفْقَهَا
tafqahā
تَفْقَهْنَ
tafqahna
يَفْقَهْنَ
yafqahna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَفْقَهْ
ʔafqah
تَفْقَهْ
tafqah
يَفْقَهْ
yafqah
تَفْقَهَا
tafqahā
يَفْقَهَا
yafqahā
نَفْقَهْ
nafqah
تَفْقَهُوا
tafqahū
يَفْقَهُوا
yafqahū
f تَفْقَهِي
tafqahī
تَفْقَهْ
tafqah
تَفْقَهَا
tafqahā
تَفْقَهْنَ
tafqahna
يَفْقَهْنَ
yafqahna
imperative
الْأَمْر
m اِفْقَهْ
ifqah
اِفْقَهَا
ifqahā
اِفْقَهُوا
ifqahū
f اِفْقَهِي
ifqahī
اِفْقَهْنَ
ifqahna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m فُقِهَ
fuqiha
f
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m يُفْقَهُ
yufqahu
f
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m يُفْقَهَ
yufqaha
f
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m يُفْقَهْ
yufqah
f

Verb

فَقَّهَ • (faqqaha) II (non-past يُفَقِّهُ (yufaqqihu), verbal noun تَفْقِيه (tafqīh))

  1. (transitive, causative) to instruct, to teach, especially in fiqh
Conjugation
Conjugation of فَقَّهَ (II, sound, full passive, verbal noun تَفْقِيه)
verbal noun
الْمَصْدَر
تَفْقِيه
tafqīh
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُفَقِّه
mufaqqih
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُفَقَّه
mufaqqah
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m فَقَّهْتُ
faqqahtu
فَقَّهْتَ
faqqahta
فَقَّهَ
faqqaha
فَقَّهْتُمَا
faqqahtumā
فَقَّهَا
faqqahā
فَقَّهْنَا
faqqahnā
فَقَّهْتُمْ
faqqahtum
فَقَّهُوا
faqqahū
f فَقَّهْتِ
faqqahti
فَقَّهَتْ
faqqahat
فَقَّهَتَا
faqqahatā
فَقَّهْتُنَّ
faqqahtunna
فَقَّهْنَ
faqqahna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُفَقِّهُ
ʔufaqqihu
تُفَقِّهُ
tufaqqihu
يُفَقِّهُ
yufaqqihu
تُفَقِّهَانِ
tufaqqihāni
يُفَقِّهَانِ
yufaqqihāni
نُفَقِّهُ
nufaqqihu
تُفَقِّهُونَ
tufaqqihūna
يُفَقِّهُونَ
yufaqqihūna
f تُفَقِّهِينَ
tufaqqihīna
تُفَقِّهُ
tufaqqihu
تُفَقِّهَانِ
tufaqqihāni
تُفَقِّهْنَ
tufaqqihna
يُفَقِّهْنَ
yufaqqihna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُفَقِّهَ
ʔufaqqiha
تُفَقِّهَ
tufaqqiha
يُفَقِّهَ
yufaqqiha
تُفَقِّهَا
tufaqqihā
يُفَقِّهَا
yufaqqihā
نُفَقِّهَ
nufaqqiha
تُفَقِّهُوا
tufaqqihū
يُفَقِّهُوا
yufaqqihū
f تُفَقِّهِي
tufaqqihī
تُفَقِّهَ
tufaqqiha
تُفَقِّهَا
tufaqqihā
تُفَقِّهْنَ
tufaqqihna
يُفَقِّهْنَ
yufaqqihna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُفَقِّهْ
ʔufaqqih
تُفَقِّهْ
tufaqqih
يُفَقِّهْ
yufaqqih
تُفَقِّهَا
tufaqqihā
يُفَقِّهَا
yufaqqihā
نُفَقِّهْ
nufaqqih
تُفَقِّهُوا
tufaqqihū
يُفَقِّهُوا
yufaqqihū
f تُفَقِّهِي
tufaqqihī
تُفَقِّهْ
tufaqqih
تُفَقِّهَا
tufaqqihā
تُفَقِّهْنَ
tufaqqihna
يُفَقِّهْنَ
yufaqqihna
imperative
الْأَمْر
m فَقِّهْ
faqqih
فَقِّهَا
faqqihā
فَقِّهُوا
faqqihū
f فَقِّهِي
faqqihī
فَقِّهْنَ
faqqihna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m فُقِّهْتُ
fuqqihtu
فُقِّهْتَ
fuqqihta
فُقِّهَ
fuqqiha
فُقِّهْتُمَا
fuqqihtumā
فُقِّهَا
fuqqihā
فُقِّهْنَا
fuqqihnā
فُقِّهْتُمْ
fuqqihtum
فُقِّهُوا
fuqqihū
f فُقِّهْتِ
fuqqihti
فُقِّهَتْ
fuqqihat
فُقِّهَتَا
fuqqihatā
فُقِّهْتُنَّ
fuqqihtunna
فُقِّهْنَ
fuqqihna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُفَقَّهُ
ʔufaqqahu
تُفَقَّهُ
tufaqqahu
يُفَقَّهُ
yufaqqahu
تُفَقَّهَانِ
tufaqqahāni
يُفَقَّهَانِ
yufaqqahāni
نُفَقَّهُ
nufaqqahu
تُفَقَّهُونَ
tufaqqahūna
يُفَقَّهُونَ
yufaqqahūna
f تُفَقَّهِينَ
tufaqqahīna
تُفَقَّهُ
tufaqqahu
تُفَقَّهَانِ
tufaqqahāni
تُفَقَّهْنَ
tufaqqahna
يُفَقَّهْنَ
yufaqqahna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُفَقَّهَ
ʔufaqqaha
تُفَقَّهَ
tufaqqaha
يُفَقَّهَ
yufaqqaha
تُفَقَّهَا
tufaqqahā
يُفَقَّهَا
yufaqqahā
نُفَقَّهَ
nufaqqaha
تُفَقَّهُوا
tufaqqahū
يُفَقَّهُوا
yufaqqahū
f تُفَقَّهِي
tufaqqahī
تُفَقَّهَ
tufaqqaha
تُفَقَّهَا
tufaqqahā
تُفَقَّهْنَ
tufaqqahna
يُفَقَّهْنَ
yufaqqahna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُفَقَّهْ
ʔufaqqah
تُفَقَّهْ
tufaqqah
يُفَقَّهْ
yufaqqah
تُفَقَّهَا
tufaqqahā
يُفَقَّهَا
yufaqqahā
نُفَقَّهْ
nufaqqah
تُفَقَّهُوا
tufaqqahū
يُفَقَّهُوا
yufaqqahū
f تُفَقَّهِي
tufaqqahī
تُفَقَّهْ
tufaqqah
تُفَقَّهَا
tufaqqahā
تُفَقَّهْنَ
tufaqqahna
يُفَقَّهْنَ
yufaqqahna

Etymology 2

Verbal noun of فَقِهَ (faqiha).

Pronunciation

  • IPA(key): /fiqh/

Noun

فِقْه • (fiqhm

  1. (Islam) fiqh, jurisprudence
  2. understanding, insight
  3. verbal noun of فَقِهَ (faqiha) (form I)
Declension
Declension of noun فِقْه (fiqh)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal فِقْه
fiqh
الْفِقْه
al-fiqh
فِقْه
fiqh
nominative فِقْهٌ
fiqhun
الْفِقْهُ
al-fiqhu
فِقْهُ
fiqhu
accusative فِقْهًا
fiqhan
الْفِقْهَ
al-fiqha
فِقْهَ
fiqha
genitive فِقْهٍ
fiqhin
الْفِقْهِ
al-fiqhi
فِقْهِ
fiqhi
Descendants
  • Afar: fikhi
  • Azerbaijani: fiqh
  • English: fiqh
  • Hausa: fiƙihù
  • Indonesian: fikih
  • Japanese: フィクフ
  • Persian: فقه
  • Ottoman Turkish: فقه (fıkh)