fıkıh
Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish فقه (fıkh), from Arabic فِقْه (fiqh).
Pronunciation
- IPA(key): /fɯˈkɯh/
- Hyphenation: fı‧kıh
Noun
fıkıh (definite accusative fıkhı, plural fıkıhlar)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | fıkıh | fıkıhlar |
| definite accusative | fıkhı | fıkıhları |
| dative | fıkha | fıkıhlara |
| locative | fıkıhta | fıkıhlarda |
| ablative | fıkıhtan | fıkıhlardan |
| genitive | fıkhın | fıkıhların |
Derived terms
- fıkıh çıkmak
Related terms
- fakih
- fıkhi
Further reading
- “fıkıh”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Çağbayır, Yaşar (2007) “fıkıh”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 1575a
- Nişanyan, Sevan (2002–) “fıkıh”, in Nişanyan Sözlük