قاقان
Ottoman Turkish
Etymology
From قاقـ (kak-, “to tap, push”) + ـان (-an).
Adjective
قاقان • (kakan)
Derived terms
- آغاج قاقان (agac kakan, “woodpecker”)
Descendants
- Turkish: kakan
Further reading
- Kélékian, Diran (1911) “قاقان”, in Dictionnaire turc-français[1] (in French), Constantinople: Mihran, page 931
- Redhouse, James W. (1890) “قاقان”, in A Turkish and English Lexicon[2], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1419