قاهر

Arabic

Root
ق ه ر (q h r)
6 terms

Etymology 1

Pronunciation

  • IPA(key): /qaː.ha.ra/

Verb

قَاهَرَ • (qāhara) III (non-past يُقَاهِرُ (yuqāhiru), verbal noun مُقَاهَرَة (muqāhara))

  1. to bully
Conjugation
Conjugation of قَاهَرَ (III, sound, full passive, verbal noun مُقَاهَرَة)
verbal noun
الْمَصْدَر 		مُقَاهَرَة
muqāhara
active participle
اِسْم الْفَاعِل 		مُقَاهِر
muqāhir
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول 		مُقَاهَر
muqāhar
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد 		dual
الْمُثَنَّى 		plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم 		2nd person
الْمُخَاطَب 		3rd person
الْغَائِب 		2nd person
الْمُخَاطَب 		3rd person
الْغَائِب 		1st person
الْمُتَكَلِّم 		2nd person
الْمُخَاطَب 		3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي 		m قَاهَرْتُ
qāhartu 		قَاهَرْتَ
qāharta 		قَاهَرَ
qāhara 		قَاهَرْتُمَا
qāhartumā 		قَاهَرَا
qāharā 		قَاهَرْنَا
qāharnā 		قَاهَرْتُمْ
qāhartum 		قَاهَرُوا
qāharū
f قَاهَرْتِ
qāharti 		قَاهَرَتْ
qāharat 		قَاهَرَتَا
qāharatā 		قَاهَرْتُنَّ
qāhartunna 		قَاهَرْنَ
qāharna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع 		m أُقَاهِرُ
ʔuqāhiru 		تُقَاهِرُ
tuqāhiru 		يُقَاهِرُ
yuqāhiru 		تُقَاهِرَانِ
tuqāhirāni 		يُقَاهِرَانِ
yuqāhirāni 		نُقَاهِرُ
nuqāhiru 		تُقَاهِرُونَ
tuqāhirūna 		يُقَاهِرُونَ
yuqāhirūna
f تُقَاهِرِينَ
tuqāhirīna 		تُقَاهِرُ
tuqāhiru 		تُقَاهِرَانِ
tuqāhirāni 		تُقَاهِرْنَ
tuqāhirna 		يُقَاهِرْنَ
yuqāhirna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب 		m أُقَاهِرَ
ʔuqāhira 		تُقَاهِرَ
tuqāhira 		يُقَاهِرَ
yuqāhira 		تُقَاهِرَا
tuqāhirā 		يُقَاهِرَا
yuqāhirā 		نُقَاهِرَ
nuqāhira 		تُقَاهِرُوا
tuqāhirū 		يُقَاهِرُوا
yuqāhirū
f تُقَاهِرِي
tuqāhirī 		تُقَاهِرَ
tuqāhira 		تُقَاهِرَا
tuqāhirā 		تُقَاهِرْنَ
tuqāhirna 		يُقَاهِرْنَ
yuqāhirna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم 		m أُقَاهِرْ
ʔuqāhir 		تُقَاهِرْ
tuqāhir 		يُقَاهِرْ
yuqāhir 		تُقَاهِرَا
tuqāhirā 		يُقَاهِرَا
yuqāhirā 		نُقَاهِرْ
nuqāhir 		تُقَاهِرُوا
tuqāhirū 		يُقَاهِرُوا
yuqāhirū
f تُقَاهِرِي
tuqāhirī 		تُقَاهِرْ
tuqāhir 		تُقَاهِرَا
tuqāhirā 		تُقَاهِرْنَ
tuqāhirna 		يُقَاهِرْنَ
yuqāhirna
imperative
الْأَمْر 		m قَاهِرْ
qāhir 		قَاهِرَا
qāhirā 		قَاهِرُوا
qāhirū
f قَاهِرِي
qāhirī 		قَاهِرْنَ
qāhirna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد 		dual
الْمُثَنَّى 		plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم 		2nd person
الْمُخَاطَب 		3rd person
الْغَائِب 		2nd person
الْمُخَاطَب 		3rd person
الْغَائِب 		1st person
الْمُتَكَلِّم 		2nd person
الْمُخَاطَب 		3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي 		m قُوهِرْتُ
qūhirtu 		قُوهِرْتَ
qūhirta 		قُوهِرَ
qūhira 		قُوهِرْتُمَا
qūhirtumā 		قُوهِرَا
qūhirā 		قُوهِرْنَا
qūhirnā 		قُوهِرْتُمْ
qūhirtum 		قُوهِرُوا
qūhirū
f قُوهِرْتِ
qūhirti 		قُوهِرَتْ
qūhirat 		قُوهِرَتَا
qūhiratā 		قُوهِرْتُنَّ
qūhirtunna 		قُوهِرْنَ
qūhirna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع 		m أُقَاهَرُ
ʔuqāharu 		تُقَاهَرُ
tuqāharu 		يُقَاهَرُ
yuqāharu 		تُقَاهَرَانِ
tuqāharāni 		يُقَاهَرَانِ
yuqāharāni 		نُقَاهَرُ
nuqāharu 		تُقَاهَرُونَ
tuqāharūna 		يُقَاهَرُونَ
yuqāharūna
f تُقَاهَرِينَ
tuqāharīna 		تُقَاهَرُ
tuqāharu 		تُقَاهَرَانِ
tuqāharāni 		تُقَاهَرْنَ
tuqāharna 		يُقَاهَرْنَ
yuqāharna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب 		m أُقَاهَرَ
ʔuqāhara 		تُقَاهَرَ
tuqāhara 		يُقَاهَرَ
yuqāhara 		تُقَاهَرَا
tuqāharā 		يُقَاهَرَا
yuqāharā 		نُقَاهَرَ
nuqāhara 		تُقَاهَرُوا
tuqāharū 		يُقَاهَرُوا
yuqāharū
f تُقَاهَرِي
tuqāharī 		تُقَاهَرَ
tuqāhara 		تُقَاهَرَا
tuqāharā 		تُقَاهَرْنَ
tuqāharna 		يُقَاهَرْنَ
yuqāharna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم 		m أُقَاهَرْ
ʔuqāhar 		تُقَاهَرْ
tuqāhar 		يُقَاهَرْ
yuqāhar 		تُقَاهَرَا
tuqāharā 		يُقَاهَرَا
yuqāharā 		نُقَاهَرْ
nuqāhar 		تُقَاهَرُوا
tuqāharū 		يُقَاهَرُوا
yuqāharū
f تُقَاهَرِي
tuqāharī 		تُقَاهَرْ
tuqāhar 		تُقَاهَرَا
tuqāharā 		تُقَاهَرْنَ
tuqāharna 		يُقَاهَرْنَ
yuqāharna

Etymology 2

Derived from the active participle of قَهَرَ (qahara, “to overpower”).

Pronunciation

  • IPA(key): /qaː.hir/

Adjective

قَاهِر • (qāhir) (feminine قَاهِرَة (qāhira), masculine plural قَاهِرُون (qāhirūn), feminine plural قَاهِرَات (qāhirāt))

  1. conquerer
    Synonyms: غالب, متغلب
Declension
Declension of adjective قَاهِر (qāhir)
singular masculine feminine
basic singular triptote singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite indefinite definite
informal قَاهِر
qāhir 		الْقَاهِر
al-qāhir 		قَاهِرَة
qāhira 		الْقَاهِرَة
al-qāhira
nominative قَاهِرٌ
qāhirun 		الْقَاهِرُ
al-qāhiru 		قَاهِرَةٌ
qāhiratun 		الْقَاهِرَةُ
al-qāhiratu
accusative قَاهِرًا
qāhiran 		الْقَاهِرَ
al-qāhira 		قَاهِرَةً
qāhiratan 		الْقَاهِرَةَ
al-qāhirata
genitive قَاهِرٍ
qāhirin 		الْقَاهِرِ
al-qāhiri 		قَاهِرَةٍ
qāhiratin 		الْقَاهِرَةِ
al-qāhirati
dual masculine feminine
indefinite definite indefinite definite
informal قَاهِرَيْن
qāhirayn 		الْقَاهِرَيْن
al-qāhirayn 		قَاهِرَتَيْن
qāhiratayn 		الْقَاهِرَتَيْن
al-qāhiratayn
nominative قَاهِرَانِ
qāhirāni 		الْقَاهِرَانِ
al-qāhirāni 		قَاهِرَتَانِ
qāhiratāni 		الْقَاهِرَتَانِ
al-qāhiratāni
accusative قَاهِرَيْنِ
qāhirayni 		الْقَاهِرَيْنِ
al-qāhirayni 		قَاهِرَتَيْنِ
qāhiratayni 		الْقَاهِرَتَيْنِ
al-qāhiratayni
genitive قَاهِرَيْنِ
qāhirayni 		الْقَاهِرَيْنِ
al-qāhirayni 		قَاهِرَتَيْنِ
qāhiratayni 		الْقَاهِرَتَيْنِ
al-qāhiratayni
plural masculine feminine
sound masculine plural sound feminine plural
indefinite definite indefinite definite
informal قَاهِرِين
qāhirīn 		الْقَاهِرِين
al-qāhirīn 		قَاهِرَات
qāhirāt 		الْقَاهِرَات
al-qāhirāt
nominative قَاهِرُونَ
qāhirūna 		الْقَاهِرُونَ
al-qāhirūna 		قَاهِرَاتٌ
qāhirātun 		الْقَاهِرَاتُ
al-qāhirātu
accusative قَاهِرِينَ
qāhirīna 		الْقَاهِرِينَ
al-qāhirīna 		قَاهِرَاتٍ
qāhirātin 		الْقَاهِرَاتِ
al-qāhirāti
genitive قَاهِرِينَ
qāhirīna 		الْقَاهِرِينَ
al-qāhirīna 		قَاهِرَاتٍ
qāhirātin 		الْقَاهِرَاتِ
al-qāhirāti
Descendants
  • → Azerbaijani: qahir
  • → Ottoman Turkish: قاهر (kâhir)
    • > Turkish: kahir (inherited)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.