قبح

See also: فتح and ف ت ح

Arabic

Etymology 1

Root
ق ب ح (q b ḥ)
7 terms

Verb

قَبُحَ • (qabuḥa) I (non-past يَقْبُحُ (yaqbuḥu), verbal noun قَبْح (qabḥ) or قُبْح (qubḥ) or قَبُوح (qabūḥ) or قُبُوح (qubūḥ) or قَبَاحَة (qabāḥa) or قُبُوحَة (qubūḥa))

  1. to be ugly, to be vile, to be foul, to be hideous
  2. to be bad, to be evil
  3. to be infamous
  4. to be abominable
Conjugation
Conjugation of قَبُحَ (I, sound, u ~ u, no passive, verbal nouns قَبْح, قُبْح, قَبُوح, قُبُوح, قَبَاحَة, قُبُوحَة)
verbal noun
الْمَصْدَر
قَبْح, قُبْح, قَبُوح, قُبُوح, قَبَاحَة, قُبُوحَة
qabḥ, qubḥ, qabūḥ, qubūḥ, qabāḥa, qubūḥa
active participle
اِسْم الْفَاعِل
قَبِيح
qabīḥ
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m قَبُحْتُ
qabuḥtu
قَبُحْتَ
qabuḥta
قَبُحَ
qabuḥa
قَبُحْتُمَا
qabuḥtumā
قَبُحَا
qabuḥā
قَبُحْنَا
qabuḥnā
قَبُحْتُمْ
qabuḥtum
قَبُحُوا
qabuḥū
f قَبُحْتِ
qabuḥti
قَبُحَتْ
qabuḥat
قَبُحَتَا
qabuḥatā
قَبُحْتُنَّ
qabuḥtunna
قَبُحْنَ
qabuḥna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَقْبُحُ
ʔaqbuḥu
تَقْبُحُ
taqbuḥu
يَقْبُحُ
yaqbuḥu
تَقْبُحَانِ
taqbuḥāni
يَقْبُحَانِ
yaqbuḥāni
نَقْبُحُ
naqbuḥu
تَقْبُحُونَ
taqbuḥūna
يَقْبُحُونَ
yaqbuḥūna
f تَقْبُحِينَ
taqbuḥīna
تَقْبُحُ
taqbuḥu
تَقْبُحَانِ
taqbuḥāni
تَقْبُحْنَ
taqbuḥna
يَقْبُحْنَ
yaqbuḥna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَقْبُحَ
ʔaqbuḥa
تَقْبُحَ
taqbuḥa
يَقْبُحَ
yaqbuḥa
تَقْبُحَا
taqbuḥā
يَقْبُحَا
yaqbuḥā
نَقْبُحَ
naqbuḥa
تَقْبُحُوا
taqbuḥū
يَقْبُحُوا
yaqbuḥū
f تَقْبُحِي
taqbuḥī
تَقْبُحَ
taqbuḥa
تَقْبُحَا
taqbuḥā
تَقْبُحْنَ
taqbuḥna
يَقْبُحْنَ
yaqbuḥna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَقْبُحْ
ʔaqbuḥ
تَقْبُحْ
taqbuḥ
يَقْبُحْ
yaqbuḥ
تَقْبُحَا
taqbuḥā
يَقْبُحَا
yaqbuḥā
نَقْبُحْ
naqbuḥ
تَقْبُحُوا
taqbuḥū
يَقْبُحُوا
yaqbuḥū
f تَقْبُحِي
taqbuḥī
تَقْبُحْ
taqbuḥ
تَقْبُحَا
taqbuḥā
تَقْبُحْنَ
taqbuḥna
يَقْبُحْنَ
yaqbuḥna
imperative
الْأَمْر
m اُقْبُحْ
uqbuḥ
اُقْبُحَا
uqbuḥā
اُقْبُحُوا
uqbuḥū
f اُقْبُحِي
uqbuḥī
اُقْبُحْنَ
uqbuḥna
References

Etymology 2

Verb

قَبَّحَ • (qabbaḥa) II (non-past يُقَبِّحُ (yuqabbiḥu), verbal noun تَقْبِيح (taqbīḥ))

  1. to make ugly, make vile, make foul, make hideous
  2. to make bad, make evil
  3. to make infamous
  4. to make abominable
  5. to treat or worthless or abject
  6. to reproach with
Conjugation
Conjugation of قَبَّحَ (II, sound, full passive, verbal noun تَقْبِيح)
verbal noun
الْمَصْدَر
تَقْبِيح
taqbīḥ
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُقَبِّح
muqabbiḥ
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُقَبَّح
muqabbaḥ
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m قَبَّحْتُ
qabbaḥtu
قَبَّحْتَ
qabbaḥta
قَبَّحَ
qabbaḥa
قَبَّحْتُمَا
qabbaḥtumā
قَبَّحَا
qabbaḥā
قَبَّحْنَا
qabbaḥnā
قَبَّحْتُمْ
qabbaḥtum
قَبَّحُوا
qabbaḥū
f قَبَّحْتِ
qabbaḥti
قَبَّحَتْ
qabbaḥat
قَبَّحَتَا
qabbaḥatā
قَبَّحْتُنَّ
qabbaḥtunna
قَبَّحْنَ
qabbaḥna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُقَبِّحُ
ʔuqabbiḥu
تُقَبِّحُ
tuqabbiḥu
يُقَبِّحُ
yuqabbiḥu
تُقَبِّحَانِ
tuqabbiḥāni
يُقَبِّحَانِ
yuqabbiḥāni
نُقَبِّحُ
nuqabbiḥu
تُقَبِّحُونَ
tuqabbiḥūna
يُقَبِّحُونَ
yuqabbiḥūna
f تُقَبِّحِينَ
tuqabbiḥīna
تُقَبِّحُ
tuqabbiḥu
تُقَبِّحَانِ
tuqabbiḥāni
تُقَبِّحْنَ
tuqabbiḥna
يُقَبِّحْنَ
yuqabbiḥna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُقَبِّحَ
ʔuqabbiḥa
تُقَبِّحَ
tuqabbiḥa
يُقَبِّحَ
yuqabbiḥa
تُقَبِّحَا
tuqabbiḥā
يُقَبِّحَا
yuqabbiḥā
نُقَبِّحَ
nuqabbiḥa
تُقَبِّحُوا
tuqabbiḥū
يُقَبِّحُوا
yuqabbiḥū
f تُقَبِّحِي
tuqabbiḥī
تُقَبِّحَ
tuqabbiḥa
تُقَبِّحَا
tuqabbiḥā
تُقَبِّحْنَ
tuqabbiḥna
يُقَبِّحْنَ
yuqabbiḥna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُقَبِّحْ
ʔuqabbiḥ
تُقَبِّحْ
tuqabbiḥ
يُقَبِّحْ
yuqabbiḥ
تُقَبِّحَا
tuqabbiḥā
يُقَبِّحَا
yuqabbiḥā
نُقَبِّحْ
nuqabbiḥ
تُقَبِّحُوا
tuqabbiḥū
يُقَبِّحُوا
yuqabbiḥū
f تُقَبِّحِي
tuqabbiḥī
تُقَبِّحْ
tuqabbiḥ
تُقَبِّحَا
tuqabbiḥā
تُقَبِّحْنَ
tuqabbiḥna
يُقَبِّحْنَ
yuqabbiḥna
imperative
الْأَمْر
m قَبِّحْ
qabbiḥ
قَبِّحَا
qabbiḥā
قَبِّحُوا
qabbiḥū
f قَبِّحِي
qabbiḥī
قَبِّحْنَ
qabbiḥna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m قُبِّحْتُ
qubbiḥtu
قُبِّحْتَ
qubbiḥta
قُبِّحَ
qubbiḥa
قُبِّحْتُمَا
qubbiḥtumā
قُبِّحَا
qubbiḥā
قُبِّحْنَا
qubbiḥnā
قُبِّحْتُمْ
qubbiḥtum
قُبِّحُوا
qubbiḥū
f قُبِّحْتِ
qubbiḥti
قُبِّحَتْ
qubbiḥat
قُبِّحَتَا
qubbiḥatā
قُبِّحْتُنَّ
qubbiḥtunna
قُبِّحْنَ
qubbiḥna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُقَبَّحُ
ʔuqabbaḥu
تُقَبَّحُ
tuqabbaḥu
يُقَبَّحُ
yuqabbaḥu
تُقَبَّحَانِ
tuqabbaḥāni
يُقَبَّحَانِ
yuqabbaḥāni
نُقَبَّحُ
nuqabbaḥu
تُقَبَّحُونَ
tuqabbaḥūna
يُقَبَّحُونَ
yuqabbaḥūna
f تُقَبَّحِينَ
tuqabbaḥīna
تُقَبَّحُ
tuqabbaḥu
تُقَبَّحَانِ
tuqabbaḥāni
تُقَبَّحْنَ
tuqabbaḥna
يُقَبَّحْنَ
yuqabbaḥna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُقَبَّحَ
ʔuqabbaḥa
تُقَبَّحَ
tuqabbaḥa
يُقَبَّحَ
yuqabbaḥa
تُقَبَّحَا
tuqabbaḥā
يُقَبَّحَا
yuqabbaḥā
نُقَبَّحَ
nuqabbaḥa
تُقَبَّحُوا
tuqabbaḥū
يُقَبَّحُوا
yuqabbaḥū
f تُقَبَّحِي
tuqabbaḥī
تُقَبَّحَ
tuqabbaḥa
تُقَبَّحَا
tuqabbaḥā
تُقَبَّحْنَ
tuqabbaḥna
يُقَبَّحْنَ
yuqabbaḥna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُقَبَّحْ
ʔuqabbaḥ
تُقَبَّحْ
tuqabbaḥ
يُقَبَّحْ
yuqabbaḥ
تُقَبَّحَا
tuqabbaḥā
يُقَبَّحَا
yuqabbaḥā
نُقَبَّحْ
nuqabbaḥ
تُقَبَّحُوا
tuqabbaḥū
يُقَبَّحُوا
yuqabbaḥū
f تُقَبَّحِي
tuqabbaḥī
تُقَبَّحْ
tuqabbaḥ
تُقَبَّحَا
tuqabbaḥā
تُقَبَّحْنَ
tuqabbaḥna
يُقَبَّحْنَ
yuqabbaḥna
References

Etymology 3

Noun

قَبْح or قُبْح • (qabḥ or qubḥm

  1. verbal noun of قَبُحَ (qabuḥa, to be ugly) (form I)
  2. ugliness, vileness, foulness, hideousness
  3. badness, evil
  4. infamy
  5. abominableness
  6. vice
Declension
Declension of noun قَبْح (qabḥ)‎; قُبْح (qubḥ)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal قَبْح‎; قُبْح
qabḥ‎; qubḥ
الْقَبْح‎; الْقُبْح
al-qabḥ‎; al-qubḥ
قَبْح‎; قُبْح
qabḥ‎; qubḥ
nominative قَبْحٌ‎; قُبْحٌ
qabḥun‎; qubḥun
الْقَبْحُ‎; الْقُبْحُ
al-qabḥu‎; al-qubḥu
قَبْحُ‎; قُبْحُ
qabḥu‎; qubḥu
accusative قَبْحًا‎; قُبْحًا
qabḥan‎; qubḥan
الْقَبْحَ‎; الْقُبْحَ
al-qabḥa‎; al-qubḥa
قَبْحَ‎; قُبْحَ
qabḥa‎; qubḥa
genitive قَبْحٍ‎; قُبْحٍ
qabḥin‎; qubḥin
الْقَبْحِ‎; الْقُبْحِ
al-qabḥi‎; al-qubḥi
قَبْحِ‎; قُبْحِ
qabḥi‎; qubḥi
Descendants
  • Ottoman Turkish: قبح (kubh)
References

Ottoman Turkish

Etymology

From Arabic قُبْح (qubḥ).

Noun

قبح • (kubh)

  1. ugliness
  2. turpitude; vice
  • قبحیات (kubhiyat)

Further reading

  • Avery, Robert et al., editors (2013), “kubh”, in The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN
  • Kélékian, Diran (1911) “قبح”, in Dictionnaire turc-français[4] (in French), Constantinople: Mihran, page 943b
  • Redhouse, James W. (1890) “قبح”, in A Turkish and English Lexicon[5], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1432a