قرين

See also: قرئن

Arabic

Etymology 1

Root
ق ر ن (q r n)
12 terms

Compare قَرَنَ (qarana, to connect).

Adjective

قَرِين • (qarīn) (masculine plural قُرَنَاء (quranāʔ))

  1. affiliated, associated, combined, connected, joined, linked, united with
Declension
Declension of adjective قَرِين (qarīn)
singular masculine feminine
basic singular triptote singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite indefinite definite
informal قَرِين
qarīn
الْقَرِين
al-qarīn
قَرِينَة
qarīna
الْقَرِينَة
al-qarīna
nominative قَرِينٌ
qarīnun
الْقَرِينُ
al-qarīnu
قَرِينَةٌ
qarīnatun
الْقَرِينَةُ
al-qarīnatu
accusative قَرِينًا
qarīnan
الْقَرِينَ
al-qarīna
قَرِينَةً
qarīnatan
الْقَرِينَةَ
al-qarīnata
genitive قَرِينٍ
qarīnin
الْقَرِينِ
al-qarīni
قَرِينَةٍ
qarīnatin
الْقَرِينَةِ
al-qarīnati
dual masculine feminine
indefinite definite indefinite definite
informal قَرِينَيْن
qarīnayn
الْقَرِينَيْن
al-qarīnayn
قَرِينَتَيْن
qarīnatayn
الْقَرِينَتَيْن
al-qarīnatayn
nominative قَرِينَانِ
qarīnāni
الْقَرِينَانِ
al-qarīnāni
قَرِينَتَانِ
qarīnatāni
الْقَرِينَتَانِ
al-qarīnatāni
accusative قَرِينَيْنِ
qarīnayni
الْقَرِينَيْنِ
al-qarīnayni
قَرِينَتَيْنِ
qarīnatayni
الْقَرِينَتَيْنِ
al-qarīnatayni
genitive قَرِينَيْنِ
qarīnayni
الْقَرِينَيْنِ
al-qarīnayni
قَرِينَتَيْنِ
qarīnatayni
الْقَرِينَتَيْنِ
al-qarīnatayni
plural masculine feminine
basic broken plural diptote sound feminine plural
indefinite definite indefinite definite
informal قُرَنَاء
quranāʔ
الْقُرَنَاء
al-quranāʔ
قَرِينَات
qarīnāt
الْقَرِينَات
al-qarīnāt
nominative قُرَنَاءُ
quranāʔu
الْقُرَنَاءُ
al-quranāʔu
قَرِينَاتٌ
qarīnātun
الْقَرِينَاتُ
al-qarīnātu
accusative قُرَنَاءَ
quranāʔa
الْقُرَنَاءَ
al-quranāʔa
قَرِينَاتٍ
qarīnātin
الْقَرِينَاتِ
al-qarīnāti
genitive قُرَنَاءَ
quranāʔa
الْقُرَنَاءِ
al-quranāʔi
قَرِينَاتٍ
qarīnātin
الْقَرِينَاتِ
al-qarīnāti

Noun

قَرِين • (qarīnm (plural قُرَنَاء (quranāʔ), feminine قَرِينَة (qarīna))

  1. associate, chum, coeval, colleague, companion, compeer, comrade, confidant, contemporary, crony, counterpart, fellow, friend, mate
  2. consort, husband, spouse
Declension
Declension of noun قَرِين (qarīn)
singular masculine feminine
basic singular triptote singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite construct indefinite definite construct
informal قَرِين
qarīn
الْقَرِين
al-qarīn
قَرِين
qarīn
قَرِينَة
qarīna
الْقَرِينَة
al-qarīna
قَرِينَة
qarīnat
nominative قَرِينٌ
qarīnun
الْقَرِينُ
al-qarīnu
قَرِينُ
qarīnu
قَرِينَةٌ
qarīnatun
الْقَرِينَةُ
al-qarīnatu
قَرِينَةُ
qarīnatu
accusative قَرِينًا
qarīnan
الْقَرِينَ
al-qarīna
قَرِينَ
qarīna
قَرِينَةً
qarīnatan
الْقَرِينَةَ
al-qarīnata
قَرِينَةَ
qarīnata
genitive قَرِينٍ
qarīnin
الْقَرِينِ
al-qarīni
قَرِينِ
qarīni
قَرِينَةٍ
qarīnatin
الْقَرِينَةِ
al-qarīnati
قَرِينَةِ
qarīnati
dual masculine feminine
indefinite definite construct indefinite definite construct
informal قَرِينَيْن
qarīnayn
الْقَرِينَيْن
al-qarīnayn
قَرِينَيْ
qarīnay
قَرِينَتَيْن
qarīnatayn
الْقَرِينَتَيْن
al-qarīnatayn
قَرِينَتَيْ
qarīnatay
nominative قَرِينَانِ
qarīnāni
الْقَرِينَانِ
al-qarīnāni
قَرِينَا
qarīnā
قَرِينَتَانِ
qarīnatāni
الْقَرِينَتَانِ
al-qarīnatāni
قَرِينَتَا
qarīnatā
accusative قَرِينَيْنِ
qarīnayni
الْقَرِينَيْنِ
al-qarīnayni
قَرِينَيْ
qarīnay
قَرِينَتَيْنِ
qarīnatayni
الْقَرِينَتَيْنِ
al-qarīnatayni
قَرِينَتَيْ
qarīnatay
genitive قَرِينَيْنِ
qarīnayni
الْقَرِينَيْنِ
al-qarīnayni
قَرِينَيْ
qarīnay
قَرِينَتَيْنِ
qarīnatayni
الْقَرِينَتَيْنِ
al-qarīnatayni
قَرِينَتَيْ
qarīnatay
plural masculine feminine
basic broken plural diptote sound feminine plural
indefinite definite construct indefinite definite construct
informal قُرَنَاء
quranāʔ
الْقُرَنَاء
al-quranāʔ
قُرَنَاء
quranāʔ
قَرِينَات
qarīnāt
الْقَرِينَات
al-qarīnāt
قَرِينَات
qarīnāt
nominative قُرَنَاءُ
quranāʔu
الْقُرَنَاءُ
al-quranāʔu
قُرَنَاءُ
quranāʔu
قَرِينَاتٌ
qarīnātun
الْقَرِينَاتُ
al-qarīnātu
قَرِينَاتُ
qarīnātu
accusative قُرَنَاءَ
quranāʔa
الْقُرَنَاءَ
al-quranāʔa
قُرَنَاءَ
quranāʔa
قَرِينَاتٍ
qarīnātin
الْقَرِينَاتِ
al-qarīnāti
قَرِينَاتِ
qarīnāti
genitive قُرَنَاءَ
quranāʔa
الْقُرَنَاءِ
al-quranāʔi
قُرَنَاءِ
quranāʔi
قَرِينَاتٍ
qarīnātin
الْقَرِينَاتِ
al-qarīnāti
قَرِينَاتِ
qarīnāti
Descendants
  • Ottoman Turkish: قرین (karin)

Etymology 2

Adverbial accusative of قَرِين (qarīn, connected).

Preposition

قَرِينَ • (qarīna)

  1. in conjunction with, in connection with, upon
Inflection
Inflected forms
base form قَرِينَ (qarīna)
Personal-pronoun including forms
singular dual plural
m f m f
1st person قَرِينِي (qarīnī) قَرِينَنَا (qarīnanā)
2nd person قَرِينَكَ (qarīnaka) قَرِينَكِ (qarīnaki) قَرِينَكُمَا (qarīnakumā) قَرِينَكُمْ (qarīnakum) قَرِينَكُنَّ (qarīnakunna)
3rd person قَرِينَهُ (qarīnahu) قَرِينَهَا (qarīnahā) قَرِينَهُمَا (qarīnahumā) قَرِينَهُمْ (qarīnahum) قَرِينَهُنَّ (qarīnahunna)