قری

See also: قرى and قري

Old Anatolian Turkish

Etymology

Inherited from Proto-Turkic *karï.[1]

Adjective

قَرِی • (qarı)

  1. (animate) old, elderly
  2. (animate) old, previous
    اسكی پنبوق بز اولز، قری دشمن دوست اولمز
    äski panbūq bez olmaz, qarı düşmän dōst olmaz
    old cotton cannot become a cloth, an old enemy cannot become a friend

Usage notes

  • For inanimate objects, اسكی (äski) is used.

Derived terms

Noun

قَرِی • (qarı)

  1. old person
  2. (late) old woman

Descendants

  • Azerbaijani: qarı
  • Gagauz: karı
  • Ottoman Turkish: قاری (karı)

References

  1. ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “karı”, in Nişanyan Sözlük

Further reading

  • “karı”, in XIII. Yüzyılından Beri Türkiye Türkçesiyle Yazılmış Kitaplarından Toplanan Tanıklarıyle Tarama Sözlüğü (Türk Dil Kurumu yayınları; 212)‎[1] (in Turkish), Ankara: Türk Dil Kurumu, 1963–1977, page 413
  • Boeschoten, Hendrik (2022) “qarï”, in A Dictionary of Early Middle Turkic (Handbook of Oriental Studies; I.169), Leiden and Boston: Brill, page 239

Ottoman Turkish

Alternative forms

Etymology

Borrowed from Arabic قُرًى (quran).

Noun

قری • (kurâ)

  1. plural of قریه (karye)

Persian

Alternative forms

Etymology

Borrowed from Arabic قُرًى (quran).

Pronunciation

 

Readings
Classical reading? qurā
Dari reading? qurā
Iranian reading? ġorâ
Tajik reading? quro

Noun

Dari قری
Iranian Persian
Tajik қуро

قری • (qorâ)

  1. plural of قریه (qarye)