قعود
Arabic
| Root |
|---|
| ق ع د (q ʕ d) |
| 10 terms |
Etymology
Verbal noun of قَعَدَ (qaʕada).
Pronunciation
- IPA(key): /qu.ʕuːd/
- Rhymes: -uːd
Noun
قُعُود • (quʕūd) m
- verbal noun of قَعَدَ (qaʕada) (form I)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | قُعُود quʕūd |
الْقُعُود al-quʕūd |
قُعُود quʕūd |
| nominative | قُعُودٌ quʕūdun |
الْقُعُودُ al-quʕūdu |
قُعُودُ quʕūdu |
| accusative | قُعُودًا quʕūdan |
الْقُعُودَ al-quʕūda |
قُعُودَ quʕūda |
| genitive | قُعُودٍ quʕūdin |
الْقُعُودِ al-quʕūdi |
قُعُودِ quʕūdi |
Descendants
- → Ottoman Turkish: قعود (ku'ud)
Hijazi Arabic
| Root |
|---|
| ق ع د |
| 5 terms |
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ɡu.ʕuːd/, [ɡʊ.ʕuːd]
Noun
قعود • (guʕūd) m
Ottoman Turkish
Etymology
Noun
قعود • (kuud)
- (Islam) the sitting position for prayer
- the act of sitting
References
- Avery, Robert et al., editors (2013), “kuud”, in The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN
- Kélékian, Diran (1911) “قعود”, in Dictionnaire turc-français[1] (in French), Constantinople: Mihran, page 966a