قنت

Arabic

Etymology 1.1

Root
ق ن ت (q n t)
1 term

Pronunciation

  • IPA(key): /qa.na.ta/

Verb

قَنَتَ • (qanata) I (non-past يَقْنُتُ (yaqnutu), verbal noun قُنُوت (qunūt))

  1. to be obedient, to be submissive, to be humble [with لِ (li) ‘to someone, e.g. God’]
Conjugation
Conjugation of قَنَتَ (I, sound, a ~ u, impersonal passive, verbal noun قُنُوت)
verbal noun
الْمَصْدَر
قُنُوت
qunūt
active participle
اِسْم الْفَاعِل
قَانِت
qānit
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَقْنُوت
maqnūt
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m قَنَتُّ
qanattu
قَنَتَّ
qanatta
قَنَتَ
qanata
قَنَتُّمَا
qanattumā
قَنَتَا
qanatā
قَنَتْنَا
qanatnā
قَنَتُّمْ
qanattum
قَنَتُوا
qanatū
f قَنَتِّ
qanatti
قَنَتَتْ
qanatat
قَنَتَتَا
qanatatā
قَنَتُّنَّ
qanattunna
قَنَتْنَ
qanatna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَقْنُتُ
ʔaqnutu
تَقْنُتُ
taqnutu
يَقْنُتُ
yaqnutu
تَقْنُتَانِ
taqnutāni
يَقْنُتَانِ
yaqnutāni
نَقْنُتُ
naqnutu
تَقْنُتُونَ
taqnutūna
يَقْنُتُونَ
yaqnutūna
f تَقْنُتِينَ
taqnutīna
تَقْنُتُ
taqnutu
تَقْنُتَانِ
taqnutāni
تَقْنُتْنَ
taqnutna
يَقْنُتْنَ
yaqnutna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَقْنُتَ
ʔaqnuta
تَقْنُتَ
taqnuta
يَقْنُتَ
yaqnuta
تَقْنُتَا
taqnutā
يَقْنُتَا
yaqnutā
نَقْنُتَ
naqnuta
تَقْنُتُوا
taqnutū
يَقْنُتُوا
yaqnutū
f تَقْنُتِي
taqnutī
تَقْنُتَ
taqnuta
تَقْنُتَا
taqnutā
تَقْنُتْنَ
taqnutna
يَقْنُتْنَ
yaqnutna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَقْنُتْ
ʔaqnut
تَقْنُتْ
taqnut
يَقْنُتْ
yaqnut
تَقْنُتَا
taqnutā
يَقْنُتَا
yaqnutā
نَقْنُتْ
naqnut
تَقْنُتُوا
taqnutū
يَقْنُتُوا
yaqnutū
f تَقْنُتِي
taqnutī
تَقْنُتْ
taqnut
تَقْنُتَا
taqnutā
تَقْنُتْنَ
taqnutna
يَقْنُتْنَ
yaqnutna
imperative
الْأَمْر
m اُقْنُتْ
uqnut
اُقْنُتَا
uqnutā
اُقْنُتُوا
uqnutū
f اُقْنُتِي
uqnutī
اُقْنُتْنَ
uqnutna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m قُنِتَ
qunita
f
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m يُقْنَتُ
yuqnatu
f
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m يُقْنَتَ
yuqnata
f
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m يُقْنَتْ
yuqnat
f

Etymology 1.2

Pronunciation

  • IPA(key): /qan.na.ta/

Verb

قَنَّتَ • (qannata) II (non-past يُقَنِّتُ (yuqannitu), verbal noun تَقْنِيت (taqnīt))

  1. to be very obedient, to be very submissive [with لِ (li) ‘to someone’]
Conjugation
Conjugation of قَنَّتَ (II, sound, impersonal passive, verbal noun تَقْنِيت)
verbal noun
الْمَصْدَر
تَقْنِيت
taqnīt
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُقَنِّت
muqannit
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُقَنَّت
muqannat
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m قَنَّتُّ
qannattu
قَنَّتَّ
qannatta
قَنَّتَ
qannata
قَنَّتُّمَا
qannattumā
قَنَّتَا
qannatā
قَنَّتْنَا
qannatnā
قَنَّتُّمْ
qannattum
قَنَّتُوا
qannatū
f قَنَّتِّ
qannatti
قَنَّتَتْ
qannatat
قَنَّتَتَا
qannatatā
قَنَّتُّنَّ
qannattunna
قَنَّتْنَ
qannatna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُقَنِّتُ
ʔuqannitu
تُقَنِّتُ
tuqannitu
يُقَنِّتُ
yuqannitu
تُقَنِّتَانِ
tuqannitāni
يُقَنِّتَانِ
yuqannitāni
نُقَنِّتُ
nuqannitu
تُقَنِّتُونَ
tuqannitūna
يُقَنِّتُونَ
yuqannitūna
f تُقَنِّتِينَ
tuqannitīna
تُقَنِّتُ
tuqannitu
تُقَنِّتَانِ
tuqannitāni
تُقَنِّتْنَ
tuqannitna
يُقَنِّتْنَ
yuqannitna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُقَنِّتَ
ʔuqannita
تُقَنِّتَ
tuqannita
يُقَنِّتَ
yuqannita
تُقَنِّتَا
tuqannitā
يُقَنِّتَا
yuqannitā
نُقَنِّتَ
nuqannita
تُقَنِّتُوا
tuqannitū
يُقَنِّتُوا
yuqannitū
f تُقَنِّتِي
tuqannitī
تُقَنِّتَ
tuqannita
تُقَنِّتَا
tuqannitā
تُقَنِّتْنَ
tuqannitna
يُقَنِّتْنَ
yuqannitna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُقَنِّتْ
ʔuqannit
تُقَنِّتْ
tuqannit
يُقَنِّتْ
yuqannit
تُقَنِّتَا
tuqannitā
يُقَنِّتَا
yuqannitā
نُقَنِّتْ
nuqannit
تُقَنِّتُوا
tuqannitū
يُقَنِّتُوا
yuqannitū
f تُقَنِّتِي
tuqannitī
تُقَنِّتْ
tuqannit
تُقَنِّتَا
tuqannitā
تُقَنِّتْنَ
tuqannitna
يُقَنِّتْنَ
yuqannitna
imperative
الْأَمْر
m قَنِّتْ
qannit
قَنِّتَا
qannitā
قَنِّتُوا
qannitū
f قَنِّتِي
qannitī
قَنِّتْنَ
qannitna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m قُنِّتَ
qunnita
f
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m يُقَنَّتُ
yuqannatu
f
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m يُقَنَّتَ
yuqannata
f
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m يُقَنَّتْ
yuqannat
f

Etymology 1.3

Pronunciation

  • IPA(key): /qan.nut/

Noun

قَنُّت • (qannutm pl

  1. plural of قَانِت (qānit)

Etymology 2.1

Root
ق ن ت (q n t)
1 term

Pronunciation

  • IPA(key): /qa.nu.ta/

Verb

قَنُتَ • (qanuta) I (non-past يَقْنُتُ (yaqnutu), verbal noun قَنَاتَة (qanāta))

  1. to eat a little
Conjugation
Conjugation of قَنُتَ (I, sound, u ~ u, no passive, verbal noun قَنَاتَة)
verbal noun
الْمَصْدَر
قَنَاتَة
qanāta
active participle
اِسْم الْفَاعِل
قَنِيت
qanīt
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m قَنُتُّ
qanuttu
قَنُتَّ
qanutta
قَنُتَ
qanuta
قَنُتُّمَا
qanuttumā
قَنُتَا
qanutā
قَنُتْنَا
qanutnā
قَنُتُّمْ
qanuttum
قَنُتُوا
qanutū
f قَنُتِّ
qanutti
قَنُتَتْ
qanutat
قَنُتَتَا
qanutatā
قَنُتُّنَّ
qanuttunna
قَنُتْنَ
qanutna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَقْنُتُ
ʔaqnutu
تَقْنُتُ
taqnutu
يَقْنُتُ
yaqnutu
تَقْنُتَانِ
taqnutāni
يَقْنُتَانِ
yaqnutāni
نَقْنُتُ
naqnutu
تَقْنُتُونَ
taqnutūna
يَقْنُتُونَ
yaqnutūna
f تَقْنُتِينَ
taqnutīna
تَقْنُتُ
taqnutu
تَقْنُتَانِ
taqnutāni
تَقْنُتْنَ
taqnutna
يَقْنُتْنَ
yaqnutna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَقْنُتَ
ʔaqnuta
تَقْنُتَ
taqnuta
يَقْنُتَ
yaqnuta
تَقْنُتَا
taqnutā
يَقْنُتَا
yaqnutā
نَقْنُتَ
naqnuta
تَقْنُتُوا
taqnutū
يَقْنُتُوا
yaqnutū
f تَقْنُتِي
taqnutī
تَقْنُتَ
taqnuta
تَقْنُتَا
taqnutā
تَقْنُتْنَ
taqnutna
يَقْنُتْنَ
yaqnutna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَقْنُتْ
ʔaqnut
تَقْنُتْ
taqnut
يَقْنُتْ
yaqnut
تَقْنُتَا
taqnutā
يَقْنُتَا
yaqnutā
نَقْنُتْ
naqnut
تَقْنُتُوا
taqnutū
يَقْنُتُوا
yaqnutū
f تَقْنُتِي
taqnutī
تَقْنُتْ
taqnut
تَقْنُتَا
taqnutā
تَقْنُتْنَ
taqnutna
يَقْنُتْنَ
yaqnutna
imperative
الْأَمْر
m اُقْنُتْ
uqnut
اُقْنُتَا
uqnutā
اُقْنُتُوا
uqnutū
f اُقْنُتِي
uqnutī
اُقْنُتْنَ
uqnutna

References

  • Wehr, Hans (1979) “قنت”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN, page 926
  • Farid, Malik Ghulam (2006) “قنت”, in Dictionary of the Holy Qurʾan, Tilford, Surrey: Islam International Publications Ltd., →ISBN, page 705

Moroccan Arabic

Root
ق ن ت
1 term

Etymology

From Old Spanish canto, from Latin canthus (metal rim of a wheel), from Ancient Greek κανθός (kanthós), or from a Vulgar Latin cantus, of ultimately the same origin, or less likely Celtic origin, from Gaulish *cantos, from Proto-Celtic *cantos (corner), from Proto-Indo-European *kh₂ndʰ.

Pronunciation

  • IPA(key): /qunt/

Noun

قنت • (quntm (plural قنات (qnāt))

  1. corner
    Synonym: ركنة (rukna)