قون
Karakhanid
Etymology
From Proto-Turkic *koń (“sheep”).
Noun
قوُنْ (kōn)
- (Arghu) sheep
Descendants
- Khalaj: قون
References
- al-Kashgarî, Mahmud (1072–1074) Besim Atalay, transl., Divanü Lûgat-it-Türk Tercümesi [Translation of the “Compendium of the languages of the Turks”] (Türk Dil Kurumu Yayınları; 521) (in Turkish), 1985 edition, volume I, Ankara: Türk Tarih Kurmu Basımevi, published 1939–1943, page 31
Khalaj
Noun
قوْن (qôn) (definite accusative قوْنوُ, plural قوْنلار)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | قون | قونلار |
| genitive | قونؽݧ | قونلارؽݧ |
| dative | قونقا | قونلارقا |
| definite accusative | قونؽ | قونلارؽ |
| locative | قونچا | قونلارچا |
| ablative | قوندا | قونلاردا |
| instrumental | قونلا | قونلارلا |
| equative | قونوارا | قونلاروارا |