قين

See also: قئن, فين, and قین

Arabic

Etymology 1

Root
ق ي ن (q y n)
2 terms

Noun

قَيْن • (qaynm (plural أَقْيَان (ʔaqyān) or قُيُون (quyūn) or قِيَان (qiyān))

  1. smith
  2. blacksmith
Declension
Declension of noun قَيْن (qayn)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal قَيْن
qayn
الْقَيْن
al-qayn
قَيْن
qayn
nominative قَيْنٌ
qaynun
الْقَيْنُ
al-qaynu
قَيْنُ
qaynu
accusative قَيْنًا
qaynan
الْقَيْنَ
al-qayna
قَيْنَ
qayna
genitive قَيْنٍ
qaynin
الْقَيْنِ
al-qayni
قَيْنِ
qayni
dual indefinite definite construct
informal قَيْنَيْن
qaynayn
الْقَيْنَيْن
al-qaynayn
قَيْنَيْ
qaynay
nominative قَيْنَانِ
qaynāni
الْقَيْنَانِ
al-qaynāni
قَيْنَا
qaynā
accusative قَيْنَيْنِ
qaynayni
الْقَيْنَيْنِ
al-qaynayni
قَيْنَيْ
qaynay
genitive قَيْنَيْنِ
qaynayni
الْقَيْنَيْنِ
al-qaynayni
قَيْنَيْ
qaynay
plural basic broken plural triptote
indefinite definite construct
informal أَقْيَان‎; قُيُون‎; قِيَان
ʔaqyān‎; quyūn‎; qiyān
الْأَقْيَان‎; الْقُيُون‎; الْقِيَان
al-ʔaqyān‎; al-quyūn‎; al-qiyān
أَقْيَان‎; قُيُون‎; قِيَان
ʔaqyān‎; quyūn‎; qiyān
nominative أَقْيَانٌ‎; قُيُونٌ‎; قِيَانٌ
ʔaqyānun‎; quyūnun‎; qiyānun
الْأَقْيَانُ‎; الْقُيُونُ‎; الْقِيَانُ
al-ʔaqyānu‎; al-quyūnu‎; al-qiyānu
أَقْيَانُ‎; قُيُونُ‎; قِيَانُ
ʔaqyānu‎; quyūnu‎; qiyānu
accusative أَقْيَانًا‎; قُيُونًا‎; قِيَانًا
ʔaqyānan‎; quyūnan‎; qiyānan
الْأَقْيَانَ‎; الْقُيُونَ‎; الْقِيَانَ
al-ʔaqyāna‎; al-quyūna‎; al-qiyāna
أَقْيَانَ‎; قُيُونَ‎; قِيَانَ
ʔaqyāna‎; quyūna‎; qiyāna
genitive أَقْيَانٍ‎; قُيُونٍ‎; قِيَانٍ
ʔaqyānin‎; quyūnin‎; qiyānin
الْأَقْيَانِ‎; الْقُيُونِ‎; الْقِيَانِ
al-ʔaqyāni‎; al-quyūni‎; al-qiyāni
أَقْيَانِ‎; قُيُونِ‎; قِيَانِ
ʔaqyāni‎; quyūni‎; qiyāni
Synonyms
References
  • قين” in Almaany
  • Al-Tha'alibi, كتاب فقه اللغة وسر العربية [kitāb fiqh l-lugha wa sirr l-'arabiyya], 10-11th Century CE.

Etymology 2

Verb

قِينَ • (qīna) (form I) /qiː.na/

  1. second-person feminine plural imperative of وَقَى (waqā)