كرامت
Ottoman Turkish
Etymology
Borrowed from Arabic كَرَامَة (karāma, “dignity”).
Noun
كرامت • (keramet) (definite accusative كرامتی (kerameti), plural كرامات (keramât))
- (religion) miracle, wonder, marvel, prodigy, any event that appears inexplicable by the laws of nature
- (religion, Sufism) karamat, the supernatural wonders or miracles performed by walis or Muslim saints
Derived terms
- كرامتدار (kerametdar, “man of sanctity”)
- كرامتلو (kerametli, “miraculous”)
Descendants
- Turkish: keramet
Further reading
- Çağbayır, Yaşar (2007) “keramet1”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 2555
- Devellioğlu, Ferit (1962) “kerâmet”, in Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat[1] (in Turkish), Istanbul: Türk Dil Kurumu, page 609
- Kélékian, Diran (1911) “كرامت”, in Dictionnaire turc-français[2] (in French), Constantinople: Mihran, page 1018
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Miraculum”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[3], Vienna, column 1055
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “كرامت”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[4], Vienna, column 3901
- Nişanyan, Sevan (2002–) “keramet”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “كرامت”, in A Turkish and English Lexicon[5], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1533