كشر
Early Old Oghuz
Etymology
Borrowed from Persian گزر (gazar, “carrot”).[1]
Noun
كَشُرْ (kešür)
Descendants
- Old Anatolian Turkish: كشور (käşür)
- Azerbaijani: (dialectal) kəşir
- Ottoman Turkish:
- Turkish: (dialectal) keşir
- Turkmen: käşir
- → Bashkir: кишер (kişer)
- → Tatar: кишер (kişer)
References
- ^ Clauson, Gerard (1972) “geşür”, in An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish, Oxford: Clarendon Press, →ISBN, →OCLC, page 754
Further reading
- al-Kashgarî, Mahmud (1072–1074) Besim Atalay, transl., Divanü Lûgat-it-Türk Tercümesi [Translation of the “Compendium of the languages of the Turks”] (Türk Dil Kurumu Yayınları; 521) (in Turkish), 1985 edition, volume I, Ankara: Türk Tarih Kurmu Basımevi, published 1939–1943, page 431
Hijazi Arabic
| Root |
|---|
| ك ش ر |
| 1 term |
Etymology
From Arabic كَشَّرَ (kaššara).
Pronunciation
- IPA(key): /kaʃ.ʃar/
Verb
كَشَّر • (kaššar) II (non-past يِكَشِّر (yikaššir))
Conjugation
| singular | plural | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |||
| past | m | كشرت (kaššart) | كشرت (kaššart) | كشر (kaššar) | كشرنا (kaššarna) | كشرتوا (kaššartu) | كشروا (kaššaru) | |
| f | كشرتي (kaššarti) | كشرت (kaššarat) | ||||||
| non-past | m | أكشر (ʔakaššir) | تكشر (tikaššir) | يكشر (yikaššir) | نكشر (nikaššir) | تكشروا (tikašširu) | يكشروا (yikašširu) | |
| f | تكشري (tikašširi) | تكشر (tikaššir) | ||||||
| imperative | m | كشر (kaššir) | كشروا (kašširu) | |||||
| f | كشري (kašširi) | |||||||