كفاية
Arabic
| Root |
|---|
| ك ف ي (k f y) |
| 5 terms |
Pronunciation
- IPA(key): /ki.faː.ja/
Noun
كِفَايَة • (kifāya) f
- verbal noun of كَفَى (kafā) (form I)
- sufficiency
- competence
Declension
| singular | singular triptote in ـَة (-a) | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | كِفَايَة kifāya |
الْكِفَايَة al-kifāya |
كِفَايَة kifāyat |
| nominative | كِفَايَةٌ kifāyatun |
الْكِفَايَةُ al-kifāyatu |
كِفَايَةُ kifāyatu |
| accusative | كِفَايَةً kifāyatan |
الْكِفَايَةَ al-kifāyata |
كِفَايَةَ kifāyata |
| genitive | كِفَايَةٍ kifāyatin |
الْكِفَايَةِ al-kifāyati |
كِفَايَةِ kifāyati |
Descendants
- → Azerbaijani: kifayət
- Persian: کفایت (kefâyat)
- Bengali: কেফায়ত (kefayot)
- Hindi: किफ़ायत (kifāyat)
- → Ottoman Turkish: كفایت
- → Turkish: kifayet
- → Uzbek: kifoya
Adverb
كِفَايَة • (kifāya)