كلأ

See also: كلا, کلا, and گلا

Arabic

Root
ك ل ء (k l ʔ)
1 term

Pronunciation

  • IPA(key): /ka.la.ʔa/

Verb

كَلَأَ • (kalaʔa) I (non-past يَكْلَأُ (yaklaʔu), verbal noun كَلْء (kalʔ) or كِلَاءَة (kilāʔa) or كِلَاء (kilāʔ))

  1. to guard, to protect
  2. to be postponed, to be delayed, to be long
    كَلَأَ ٱلدَّيْنُkalaʔa d-daynuThe paying of the debt was postponed.
    كَلَأَ عُمْرُهَا
    kalaʔa ʕumruhā
    Her life came to an end.
    (literally, “Her life was long.”)
  3. to fix repeatedly one's look at
    كَلَأَ بَصَرَهُ فِي شَيْءٍ
    kalaʔa baṣarahu fī šayʔin
    He repeatedly turned his eye to a thing.
  4. to beat, to whip

Conjugation

Conjugation of كَلَأَ (I, sound, a ~ a, full passive (?), verbal nouns كَلْء, كِلَاءَة, كِلَاء)
verbal noun
الْمَصْدَر
كَلْء, كِلَاءَة, كِلَاء
kalʔ, kilāʔa, kilāʔ
active participle
اِسْم الْفَاعِل
كَالِئ
kāliʔ
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَكْلُوء
maklūʔ
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m كَلَأْتُ
kalaʔtu
كَلَأْتَ
kalaʔta
كَلَأَ
kalaʔa
كَلَأْتُمَا
kalaʔtumā
كَلَآ
kalaʔā
كَلَأْنَا
kalaʔnā
كَلَأْتُمْ
kalaʔtum
كَلَؤُوا
kalaʔū
f كَلَأْتِ
kalaʔti
كَلَأَتْ
kalaʔat
كَلَأَتَا
kalaʔatā
كَلَأْتُنَّ
kalaʔtunna
كَلَأْنَ
kalaʔna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَكْلَأُ
ʔaklaʔu
تَكْلَأُ
taklaʔu
يَكْلَأُ
yaklaʔu
تَكْلَآنِ
taklaʔāni
يَكْلَآنِ
yaklaʔāni
نَكْلَأُ
naklaʔu
تَكْلَؤُونَ
taklaʔūna
يَكْلَؤُونَ
yaklaʔūna
f تَكْلَئِينَ
taklaʔīna
تَكْلَأُ
taklaʔu
تَكْلَآنِ
taklaʔāni
تَكْلَأْنَ
taklaʔna
يَكْلَأْنَ
yaklaʔna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَكْلَأَ
ʔaklaʔa
تَكْلَأَ
taklaʔa
يَكْلَأَ
yaklaʔa
تَكْلَآ
taklaʔā
يَكْلَآ
yaklaʔā
نَكْلَأَ
naklaʔa
تَكْلَؤُوا
taklaʔū
يَكْلَؤُوا
yaklaʔū
f تَكْلَئِي
taklaʔī
تَكْلَأَ
taklaʔa
تَكْلَآ
taklaʔā
تَكْلَأْنَ
taklaʔna
يَكْلَأْنَ
yaklaʔna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَكْلَأْ
ʔaklaʔ
تَكْلَأْ
taklaʔ
يَكْلَأْ
yaklaʔ
تَكْلَآ
taklaʔā
يَكْلَآ
yaklaʔā
نَكْلَأْ
naklaʔ
تَكْلَؤُوا
taklaʔū
يَكْلَؤُوا
yaklaʔū
f تَكْلَئِي
taklaʔī
تَكْلَأْ
taklaʔ
تَكْلَآ
taklaʔā
تَكْلَأْنَ
taklaʔna
يَكْلَأْنَ
yaklaʔna
imperative
الْأَمْر
m اِكْلَأْ
iklaʔ
اِكْلَآ
iklaʔā
اِكْلَؤُوا
iklaʔū
f اِكْلَئِي
iklaʔī
اِكْلَأْنَ
iklaʔna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m كُلِئْتُ
kuliʔtu
كُلِئْتَ
kuliʔta
كُلِئَ
kuliʔa
كُلِئْتُمَا
kuliʔtumā
كُلِئَا
kuliʔā
كُلِئْنَا
kuliʔnā
كُلِئْتُمْ
kuliʔtum
كُلِئُوا
kuliʔū
f كُلِئْتِ
kuliʔti
كُلِئَتْ
kuliʔat
كُلِئَتَا
kuliʔatā
كُلِئْتُنَّ
kuliʔtunna
كُلِئْنَ
kuliʔna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُكْلَأُ
ʔuklaʔu
تُكْلَأُ
tuklaʔu
يُكْلَأُ
yuklaʔu
تُكْلَآنِ
tuklaʔāni
يُكْلَآنِ
yuklaʔāni
نُكْلَأُ
nuklaʔu
تُكْلَؤُونَ
tuklaʔūna
يُكْلَؤُونَ
yuklaʔūna
f تُكْلَئِينَ
tuklaʔīna
تُكْلَأُ
tuklaʔu
تُكْلَآنِ
tuklaʔāni
تُكْلَأْنَ
tuklaʔna
يُكْلَأْنَ
yuklaʔna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُكْلَأَ
ʔuklaʔa
تُكْلَأَ
tuklaʔa
يُكْلَأَ
yuklaʔa
تُكْلَآ
tuklaʔā
يُكْلَآ
yuklaʔā
نُكْلَأَ
nuklaʔa
تُكْلَؤُوا
tuklaʔū
يُكْلَؤُوا
yuklaʔū
f تُكْلَئِي
tuklaʔī
تُكْلَأَ
tuklaʔa
تُكْلَآ
tuklaʔā
تُكْلَأْنَ
tuklaʔna
يُكْلَأْنَ
yuklaʔna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُكْلَأْ
ʔuklaʔ
تُكْلَأْ
tuklaʔ
يُكْلَأْ
yuklaʔ
تُكْلَآ
tuklaʔā
يُكْلَآ
yuklaʔā
نُكْلَأْ
nuklaʔ
تُكْلَؤُوا
tuklaʔū
يُكْلَؤُوا
yuklaʔū
f تُكْلَئِي
tuklaʔī
تُكْلَأْ
tuklaʔ
تُكْلَآ
tuklaʔā
تُكْلَأْنَ
tuklaʔna
يُكْلَأْنَ
yuklaʔna