كليم

Arabic

Root
ك ل م (k l m)
12 terms

Pronunciation

IPA^(key): /ka.liːm/
Rhymes: -iːm

Etymology 1

فَعِيل (faʕīl)-type stative-verb derived from the active participle from the verb كَلَّمَ (kallama, “to talk to”).

Noun

كَلِيم • (kalīm) m (plural كُلَمَاء (kulamāʔ))

one who speaks with another person

Declension

Declension of noun **كَلِيم** (kalīm)
singular	masculine			feminine
	basic singular triptote			singular triptote in ـَة (-a)
	indefinite	definite	construct	indefinite	definite	construct
informal	كَلِيم kalīm	الْكَلِيم al-kalīm	كَلِيم kalīm	كَلِيمَة kalīma	الْكَلِيمَة al-kalīma	كَلِيمَة kalīmat
nominative	كَلِيمٌ kalīmun	الْكَلِيمُ al-kalīmu	كَلِيمُ kalīmu	كَلِيمَةٌ kalīmatun	الْكَلِيمَةُ al-kalīmatu	كَلِيمَةُ kalīmatu
accusative	كَلِيمًا kalīman	الْكَلِيمَ al-kalīma	كَلِيمَ kalīma	كَلِيمَةً kalīmatan	الْكَلِيمَةَ al-kalīmata	كَلِيمَةَ kalīmata
genitive	كَلِيمٍ kalīmin	الْكَلِيمِ al-kalīmi	كَلِيمِ kalīmi	كَلِيمَةٍ kalīmatin	الْكَلِيمَةِ al-kalīmati	كَلِيمَةِ kalīmati
dual	masculine			feminine
dual	indefinite	definite	construct	indefinite	definite	construct
informal	كَلِيمَيْن kalīmayn	الْكَلِيمَيْن al-kalīmayn	كَلِيمَيْ kalīmay	كَلِيمَتَيْن kalīmatayn	الْكَلِيمَتَيْن al-kalīmatayn	كَلِيمَتَيْ kalīmatay
nominative	كَلِيمَانِ kalīmāni	الْكَلِيمَانِ al-kalīmāni	كَلِيمَا kalīmā	كَلِيمَتَانِ kalīmatāni	الْكَلِيمَتَانِ al-kalīmatāni	كَلِيمَتَا kalīmatā
accusative	كَلِيمَيْنِ kalīmayni	الْكَلِيمَيْنِ al-kalīmayni	كَلِيمَيْ kalīmay	كَلِيمَتَيْنِ kalīmatayni	الْكَلِيمَتَيْنِ al-kalīmatayni	كَلِيمَتَيْ kalīmatay
genitive	كَلِيمَيْنِ kalīmayni	الْكَلِيمَيْنِ al-kalīmayni	كَلِيمَيْ kalīmay	كَلِيمَتَيْنِ kalīmatayni	الْكَلِيمَتَيْنِ al-kalīmatayni	كَلِيمَتَيْ kalīmatay
plural	masculine			feminine
	basic broken plural diptote			sound feminine plural
	indefinite	definite	construct	indefinite	definite	construct
informal	كُلَمَاء kulamāʔ	الْكُلَمَاء al-kulamāʔ	كُلَمَاء kulamāʔ	كَلِيمَات kalīmāt	الْكَلِيمَات al-kalīmāt	كَلِيمَات kalīmāt
nominative	كُلَمَاءُ kulamāʔu	الْكُلَمَاءُ al-kulamāʔu	كُلَمَاءُ kulamāʔu	كَلِيمَاتٌ kalīmātun	الْكَلِيمَاتُ al-kalīmātu	كَلِيمَاتُ kalīmātu
accusative	كُلَمَاءَ kulamāʔa	الْكُلَمَاءَ al-kulamāʔa	كُلَمَاءَ kulamāʔa	كَلِيمَاتٍ kalīmātin	الْكَلِيمَاتِ al-kalīmāti	كَلِيمَاتِ kalīmāti
genitive	كُلَمَاءَ kulamāʔa	الْكُلَمَاءِ al-kulamāʔi	كُلَمَاءِ kulamāʔi	كَلِيمَاتٍ kalīmātin	الْكَلِيمَاتِ al-kalīmāti	كَلِيمَاتِ kalīmāti

Derived terms

كَلِيم اللّٰه (kalīm allāh)

Adjective

كَلِيم • (kalīm) (common plural كَلْمَى (kalmā))

wounded, injured, vulnerated

Declension

Declension of adjective **كَلِيم** (kalīm)
singular	masculine		feminine
	basic singular triptote		singular triptote in ـَة (-a)
	indefinite	definite	indefinite	definite
informal	كَلِيم kalīm	الْكَلِيم al-kalīm	كَلِيمَة kalīma	الْكَلِيمَة al-kalīma
nominative	كَلِيمٌ kalīmun	الْكَلِيمُ al-kalīmu	كَلِيمَةٌ kalīmatun	الْكَلِيمَةُ al-kalīmatu
accusative	كَلِيمًا kalīman	الْكَلِيمَ al-kalīma	كَلِيمَةً kalīmatan	الْكَلِيمَةَ al-kalīmata
genitive	كَلِيمٍ kalīmin	الْكَلِيمِ al-kalīmi	كَلِيمَةٍ kalīmatin	الْكَلِيمَةِ al-kalīmati
dual	masculine		feminine
dual	indefinite	definite	indefinite	definite
informal	كَلِيمَيْن kalīmayn	الْكَلِيمَيْن al-kalīmayn	كَلِيمَتَيْن kalīmatayn	الْكَلِيمَتَيْن al-kalīmatayn
nominative	كَلِيمَانِ kalīmāni	الْكَلِيمَانِ al-kalīmāni	كَلِيمَتَانِ kalīmatāni	الْكَلِيمَتَانِ al-kalīmatāni
accusative	كَلِيمَيْنِ kalīmayni	الْكَلِيمَيْنِ al-kalīmayni	كَلِيمَتَيْنِ kalīmatayni	الْكَلِيمَتَيْنِ al-kalīmatayni
genitive	كَلِيمَيْنِ kalīmayni	الْكَلِيمَيْنِ al-kalīmayni	كَلِيمَتَيْنِ kalīmatayni	الْكَلِيمَتَيْنِ al-kalīmatayni
plural	masculine		feminine
	broken plural invariable		broken plural invariable
	indefinite	definite	indefinite	definite
informal	كُلْمَى kulmā	الْكُلْمَى al-kulmā	كُلْمَى kulmā	الْكُلْمَى al-kulmā
nominative	كُلْمَى kulmā	الْكُلْمَى al-kulmā	كُلْمَى kulmā	الْكُلْمَى al-kulmā
accusative	كُلْمَى kulmā	الْكُلْمَى al-kulmā	كُلْمَى kulmā	الْكُلْمَى al-kulmā
genitive	كُلْمَى kulmā	الْكُلْمَى al-kulmā	كُلْمَى kulmā	الْكُلْمَى al-kulmā

Etymology 2

From Ottoman Turkish كلیم (kilim), from Persian (gelim), from Ancient Greek κάλυμμα (kálumma, “covering”) from καλύπτω (kalúptō, “to cover”).

Noun

كِلِيم • (kilīm) m

carpet, rug

Declension

Declension of noun **كِلِيم** (kilīm)
singular	basic singular triptote
singular	indefinite	definite	construct
informal	كِلِيم kilīm	الْكِلِيم al-kilīm	كِلِيم kilīm
nominative	كِلِيمٌ kilīmun	الْكِلِيمُ al-kilīmu	كِلِيمُ kilīmu
accusative	كِلِيمًا kilīman	الْكِلِيمَ al-kilīma	كِلِيمَ kilīma
genitive	كِلِيمٍ kilīmin	الْكِلِيمِ al-kilīmi	كِلِيمِ kilīmi

References

Dozy, Reinhart Pieter Anne (1881) “كليم”, in Supplément aux dictionnaires arabes‎^[1] (in French), volume 2, Leiden: E. J. Brill, page 486
Freytag, Georg (1837) “كليم”, in Lexicon arabico-latinum praesertim ex Djeuharii Firuzabadiique et aliorum Arabum operibus adhibitis Golii quoque et aliorum libris confectum‎^[2] (in Latin), volume 4, Halle: C. A. Schwetschke, page 56
Vollers, Karl (1896) “Beiträge zur Kenntniss der lebenden arabischen Sprache in Aegypten”, in Zeitschrift der Deutschen Morgenländischen Gesellschaft‎^[3] (in German), volume 50, page 618