كنى

Arabic

Etymology 1.1

Root
ك ن ي (k n y)
2 terms

Pronunciation

  • IPA(key): /ka.naː/

Verb

كَنَى • (kanā) I (non-past يَكْنِي (yaknī), verbal noun كِنَايَة (kināya) or كُنْيَة (kunya) or كِنْيَة (kinya))

  1. indicate something metonymically, allude, refer to something in a veiled way
  2. to call someone by a nickname, to give them a nickname
  3. (passive voice) to bear a nickname
Conjugation
Conjugation of كَنَى (I, final-weak, a ~ i, full passive, verbal nouns كِنَايَة, كُنْيَة, كِنْيَة)
verbal noun
الْمَصْدَر
كِنَايَة, كُنْيَة, كِنْيَة
kināya, kunya, kinya
active participle
اِسْم الْفَاعِل
كَانٍ
kānin
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَكْنِيّ
makniyy
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m كَنَيْتُ
kanaytu
كَنَيْتَ
kanayta
كَنَى
kanā
كَنَيْتُمَا
kanaytumā
كَنَيَا
kanayā
كَنَيْنَا
kanaynā
كَنَيْتُمْ
kanaytum
كَنَوْا
kanaw
f كَنَيْتِ
kanayti
كَنَتْ
kanat
كَنَتَا
kanatā
كَنَيْتُنَّ
kanaytunna
كَنَيْنَ
kanayna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَكْنِي
ʔaknī
تَكْنِي
taknī
يَكْنِي
yaknī
تَكْنِيَانِ
takniyāni
يَكْنِيَانِ
yakniyāni
نَكْنِي
naknī
تَكْنُونَ
taknūna
يَكْنُونَ
yaknūna
f تَكْنِينَ
taknīna
تَكْنِي
taknī
تَكْنِيَانِ
takniyāni
تَكْنِينَ
taknīna
يَكْنِينَ
yaknīna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَكْنِيَ
ʔakniya
تَكْنِيَ
takniya
يَكْنِيَ
yakniya
تَكْنِيَا
takniyā
يَكْنِيَا
yakniyā
نَكْنِيَ
nakniya
تَكْنُوا
taknū
يَكْنُوا
yaknū
f تَكْنِي
taknī
تَكْنِيَ
takniya
تَكْنِيَا
takniyā
تَكْنِينَ
taknīna
يَكْنِينَ
yaknīna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَكْنِ
ʔakni
تَكْنِ
takni
يَكْنِ
yakni
تَكْنِيَا
takniyā
يَكْنِيَا
yakniyā
نَكْنِ
nakni
تَكْنُوا
taknū
يَكْنُوا
yaknū
f تَكْنِي
taknī
تَكْنِ
takni
تَكْنِيَا
takniyā
تَكْنِينَ
taknīna
يَكْنِينَ
yaknīna
imperative
الْأَمْر
m اِكْنِ
ikni
اِكْنِيَا
ikniyā
اِكْنُوا
iknū
f اِكْنِي
iknī
اِكْنِينَ
iknīna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m كُنِيتُ
kunītu
كُنِيتَ
kunīta
كُنِيَ
kuniya
كُنِيتُمَا
kunītumā
كُنِيَا
kuniyā
كُنِينَا
kunīnā
كُنِيتُمْ
kunītum
كُنُوا
kunū
f كُنِيتِ
kunīti
كُنِيَتْ
kuniyat
كُنِيَتَا
kuniyatā
كُنِيتُنَّ
kunītunna
كُنِينَ
kunīna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُكْنَى
ʔuknā
تُكْنَى
tuknā
يُكْنَى
yuknā
تُكْنَيَانِ
tuknayāni
يُكْنَيَانِ
yuknayāni
نُكْنَى
nuknā
تُكْنَوْنَ
tuknawna
يُكْنَوْنَ
yuknawna
f تُكْنَيْنَ
tuknayna
تُكْنَى
tuknā
تُكْنَيَانِ
tuknayāni
تُكْنَيْنَ
tuknayna
يُكْنَيْنَ
yuknayna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُكْنَى
ʔuknā
تُكْنَى
tuknā
يُكْنَى
yuknā
تُكْنَيَا
tuknayā
يُكْنَيَا
yuknayā
نُكْنَى
nuknā
تُكْنَوْا
tuknaw
يُكْنَوْا
yuknaw
f تُكْنَيْ
tuknay
تُكْنَى
tuknā
تُكْنَيَا
tuknayā
تُكْنَيْنَ
tuknayna
يُكْنَيْنَ
yuknayna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُكْنَ
ʔukna
تُكْنَ
tukna
يُكْنَ
yukna
تُكْنَيَا
tuknayā
يُكْنَيَا
yuknayā
نُكْنَ
nukna
تُكْنَوْا
tuknaw
يُكْنَوْا
yuknaw
f تُكْنَيْ
tuknay
تُكْنَ
tukna
تُكْنَيَا
tuknayā
تُكْنَيْنَ
tuknayna
يُكْنَيْنَ
yuknayna

Etymology 1.2

Pronunciation

  • IPA(key): /kan.naː/

Verb

كَنَّى • (kannā) II (non-past يُكَنِّي (yukannī), verbal noun تَكْنِيَة (takniya))

  1. to designate with kunya, to nickname [+ transitive (object)] as [+ transitive or بِ (object)]
Conjugation
Conjugation of كَنَّى (II, final-weak, full passive, verbal noun تَكْنِيَة)
verbal noun
الْمَصْدَر
تَكْنِيَة
takniya
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُكَنٍّ
mukannin
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُكَنًّى
mukannan
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m كَنَّيْتُ
kannaytu
كَنَّيْتَ
kannayta
كَنَّى
kannā
كَنَّيْتُمَا
kannaytumā
كَنَّيَا
kannayā
كَنَّيْنَا
kannaynā
كَنَّيْتُمْ
kannaytum
كَنَّوْا
kannaw
f كَنَّيْتِ
kannayti
كَنَّتْ
kannat
كَنَّتَا
kannatā
كَنَّيْتُنَّ
kannaytunna
كَنَّيْنَ
kannayna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُكَنِّي
ʔukannī
تُكَنِّي
tukannī
يُكَنِّي
yukannī
تُكَنِّيَانِ
tukanniyāni
يُكَنِّيَانِ
yukanniyāni
نُكَنِّي
nukannī
تُكَنُّونَ
tukannūna
يُكَنُّونَ
yukannūna
f تُكَنِّينَ
tukannīna
تُكَنِّي
tukannī
تُكَنِّيَانِ
tukanniyāni
تُكَنِّينَ
tukannīna
يُكَنِّينَ
yukannīna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُكَنِّيَ
ʔukanniya
تُكَنِّيَ
tukanniya
يُكَنِّيَ
yukanniya
تُكَنِّيَا
tukanniyā
يُكَنِّيَا
yukanniyā
نُكَنِّيَ
nukanniya
تُكَنُّوا
tukannū
يُكَنُّوا
yukannū
f تُكَنِّي
tukannī
تُكَنِّيَ
tukanniya
تُكَنِّيَا
tukanniyā
تُكَنِّينَ
tukannīna
يُكَنِّينَ
yukannīna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُكَنِّ
ʔukanni
تُكَنِّ
tukanni
يُكَنِّ
yukanni
تُكَنِّيَا
tukanniyā
يُكَنِّيَا
yukanniyā
نُكَنِّ
nukanni
تُكَنُّوا
tukannū
يُكَنُّوا
yukannū
f تُكَنِّي
tukannī
تُكَنِّ
tukanni
تُكَنِّيَا
tukanniyā
تُكَنِّينَ
tukannīna
يُكَنِّينَ
yukannīna
imperative
الْأَمْر
m كَنِّ
kanni
كَنِّيَا
kanniyā
كَنُّوا
kannū
f كَنِّي
kannī
كَنِّينَ
kannīna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m كُنِّيتُ
kunnītu
كُنِّيتَ
kunnīta
كُنِّيَ
kunniya
كُنِّيتُمَا
kunnītumā
كُنِّيَا
kunniyā
كُنِّينَا
kunnīnā
كُنِّيتُمْ
kunnītum
كُنُّوا
kunnū
f كُنِّيتِ
kunnīti
كُنِّيَتْ
kunniyat
كُنِّيَتَا
kunniyatā
كُنِّيتُنَّ
kunnītunna
كُنِّينَ
kunnīna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُكَنَّى
ʔukannā
تُكَنَّى
tukannā
يُكَنَّى
yukannā
تُكَنَّيَانِ
tukannayāni
يُكَنَّيَانِ
yukannayāni
نُكَنَّى
nukannā
تُكَنَّوْنَ
tukannawna
يُكَنَّوْنَ
yukannawna
f تُكَنَّيْنَ
tukannayna
تُكَنَّى
tukannā
تُكَنَّيَانِ
tukannayāni
تُكَنَّيْنَ
tukannayna
يُكَنَّيْنَ
yukannayna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُكَنَّى
ʔukannā
تُكَنَّى
tukannā
يُكَنَّى
yukannā
تُكَنَّيَا
tukannayā
يُكَنَّيَا
yukannayā
نُكَنَّى
nukannā
تُكَنَّوْا
tukannaw
يُكَنَّوْا
yukannaw
f تُكَنَّيْ
tukannay
تُكَنَّى
tukannā
تُكَنَّيَا
tukannayā
تُكَنَّيْنَ
tukannayna
يُكَنَّيْنَ
yukannayna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُكَنَّ
ʔukanna
تُكَنَّ
tukanna
يُكَنَّ
yukanna
تُكَنَّيَا
tukannayā
يُكَنَّيَا
yukannayā
نُكَنَّ
nukanna
تُكَنَّوْا
tukannaw
يُكَنَّوْا
yukannaw
f تُكَنَّيْ
tukannay
تُكَنَّ
tukanna
تُكَنَّيَا
tukannayā
تُكَنَّيْنَ
tukannayna
يُكَنَّيْنَ
yukannayna

Moroccan Arabic

Root
ك ن ي
3 terms

Etymology

From Arabic كَنَّى (kannā).

Pronunciation

  • IPA(key): /kan.na/

Verb

كنى • (kanna) II (non-past يكني (ykanni))

  1. to call someone by their last name
    Synonym: لقن (laqqan)

Conjugation

Conjugation of كنى
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m كنّيت (kannīt) كنّيتي (kannīti) كنّى (kanna) كنّينا (kannīna) كنّيتوا (kannītu) كنّاوا (kannāw)
f كنّات (kannāt)
non-past m نكنّي (nkanni) تكنّي (tkanni) يكنّي (ykanni) نكنّيوا (nkannīw) تكنّيوا (tkannīw) يكنّيوا (ykannīw)
f تكنّي (tkanni) تكنّي (tkanni)
imperative m كنّي (kanni) كنّيوا (kannīw)
f كنّي (kanni)