كوكل
Ottoman Turkish
Etymology
Inherited from Proto-Turkic *köŋül (“heart, mood”).
cognates
Noun
گوڭل • (göñül) (definite accusative كوكلی (göñlü, göñli), plural كوكللر (göñüller))
Derived terms
- گوڭلداش (gönüldaş, “one who shares the same emotions”)
- گوڭلسز (gönülsüz, “unwillingness; indisposition”)
- گوڭللو (gönüllü, “possessed of disposition”)
Descendants
- Turkish: gönül
Further reading
click to expand
- Çağbayır, Yaşar (2007) “gönül”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 1750
- Kélékian, Diran (1911) “كوكل”, in Dictionnaire turc-français[1] (in French), Constantinople: Mihran, page 1057
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Cor”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[2], Vienna, column 285
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “كوكل”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[3], Vienna, column 4087
- Redhouse, James W. (1890) “كوكل”, in A Turkish and English Lexicon[4], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1598