مؤاكلة
Arabic
| Root |
|---|
| ء ك ل (ʔ k l) |
| 16 terms |
Noun
مُؤَاكَلَة • (muʔākala) f
- verbal noun of آكَلَ (ʔākala) (form III)
Declension
| singular | singular triptote in ـَة (-a) | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | مُؤَاكَلَة muʔākala |
الْمُؤَاكَلَة al-muʔākala |
مُؤَاكَلَة muʔākalat |
| nominative | مُؤَاكَلَةٌ muʔākalatun |
الْمُؤَاكَلَةُ al-muʔākalatu |
مُؤَاكَلَةُ muʔākalatu |
| accusative | مُؤَاكَلَةً muʔākalatan |
الْمُؤَاكَلَةَ al-muʔākalata |
مُؤَاكَلَةَ muʔākalata |
| genitive | مُؤَاكَلَةٍ muʔākalatin |
الْمُؤَاكَلَةِ al-muʔākalati |
مُؤَاكَلَةِ muʔākalati |