متهم
Arabic
| Root |
|---|
| و ه م (w h m) |
| 9 terms |
Etymology
Derived from the passive participle of اِتَّهَمَ (ittahama, “to accuse”).
Pronunciation
- IPA(key): /mut.ta.ham/
Adjective
مُتَّهَم • (muttaham)
Declension
| singular | masculine | feminine | ||
|---|---|---|---|---|
| basic singular triptote | singular triptote in ـَة (-a) | |||
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| informal | مُتَّهَم muttaham |
الْمُتَّهَم al-muttaham |
مُتَّهَمَة muttahama |
الْمُتَّهَمَة al-muttahama |
| nominative | مُتَّهَمٌ muttahamun |
الْمُتَّهَمُ al-muttahamu |
مُتَّهَمَةٌ muttahamatun |
الْمُتَّهَمَةُ al-muttahamatu |
| accusative | مُتَّهَمًا muttahaman |
الْمُتَّهَمَ al-muttahama |
مُتَّهَمَةً muttahamatan |
الْمُتَّهَمَةَ al-muttahamata |
| genitive | مُتَّهَمٍ muttahamin |
الْمُتَّهَمِ al-muttahami |
مُتَّهَمَةٍ muttahamatin |
الْمُتَّهَمَةِ al-muttahamati |
| dual | masculine | feminine | ||
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| informal | مُتَّهَمَيْن muttahamayn |
الْمُتَّهَمَيْن al-muttahamayn |
مُتَّهَمَتَيْن muttahamatayn |
الْمُتَّهَمَتَيْن al-muttahamatayn |
| nominative | مُتَّهَمَانِ muttahamāni |
الْمُتَّهَمَانِ al-muttahamāni |
مُتَّهَمَتَانِ muttahamatāni |
الْمُتَّهَمَتَانِ al-muttahamatāni |
| accusative | مُتَّهَمَيْنِ muttahamayni |
الْمُتَّهَمَيْنِ al-muttahamayni |
مُتَّهَمَتَيْنِ muttahamatayni |
الْمُتَّهَمَتَيْنِ al-muttahamatayni |
| genitive | مُتَّهَمَيْنِ muttahamayni |
الْمُتَّهَمَيْنِ al-muttahamayni |
مُتَّهَمَتَيْنِ muttahamatayni |
الْمُتَّهَمَتَيْنِ al-muttahamatayni |
| plural | masculine | feminine | ||
| plural unknown | sound feminine plural | |||
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| informal | ? | ? | مُتَّهَمَات muttahamāt |
الْمُتَّهَمَات al-muttahamāt |
| nominative | ? | ? | مُتَّهَمَاتٌ muttahamātun |
الْمُتَّهَمَاتُ al-muttahamātu |
| accusative | ? | ? | مُتَّهَمَاتٍ muttahamātin |
الْمُتَّهَمَاتِ al-muttahamāti |
| genitive | ? | ? | مُتَّهَمَاتٍ muttahamātin |
الْمُتَّهَمَاتِ al-muttahamāti |
Noun
مُتَّهَم • (muttaham) m (plural مُتَّهَمُون (muttahamūn), feminine مُتَّهَمَة (muttahama))
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | مُتَّهَم muttaham |
الْمُتَّهَم al-muttaham |
مُتَّهَم muttaham |
| nominative | مُتَّهَمٌ muttahamun |
الْمُتَّهَمُ al-muttahamu |
مُتَّهَمُ muttahamu |
| accusative | مُتَّهَمًا muttahaman |
الْمُتَّهَمَ al-muttahama |
مُتَّهَمَ muttahama |
| genitive | مُتَّهَمٍ muttahamin |
الْمُتَّهَمِ al-muttahami |
مُتَّهَمِ muttahami |
| dual | indefinite | definite | construct |
| informal | مُتَّهَمَيْن muttahamayn |
الْمُتَّهَمَيْن al-muttahamayn |
مُتَّهَمَيْ muttahamay |
| nominative | مُتَّهَمَانِ muttahamāni |
الْمُتَّهَمَانِ al-muttahamāni |
مُتَّهَمَا muttahamā |
| accusative | مُتَّهَمَيْنِ muttahamayni |
الْمُتَّهَمَيْنِ al-muttahamayni |
مُتَّهَمَيْ muttahamay |
| genitive | مُتَّهَمَيْنِ muttahamayni |
الْمُتَّهَمَيْنِ al-muttahamayni |
مُتَّهَمَيْ muttahamay |
| plural | sound masculine plural | ||
| indefinite | definite | construct | |
| informal | مُتَّهَمِين muttahamīn |
الْمُتَّهَمِين al-muttahamīn |
مُتَّهَمِي muttahamī |
| nominative | مُتَّهَمُونَ muttahamūna |
الْمُتَّهَمُونَ al-muttahamūna |
مُتَّهَمُو muttahamū |
| accusative | مُتَّهَمِينَ muttahamīna |
الْمُتَّهَمِينَ al-muttahamīna |
مُتَّهَمِي muttahamī |
| genitive | مُتَّهَمِينَ muttahamīna |
الْمُتَّهَمِينَ al-muttahamīna |
مُتَّهَمِي muttahamī |
Descendants
- → Azerbaijani: müttəhim
- → Persian: متهم (mottaham)
- → Ottoman Turkish: متهم (müttehim)
- → Turkish: müttehim
- → Uyghur: مۇتتەھەم (muttehem)
- → Uzbek: muttaham
Persian
Etymology 1
Borrowed from Arabic مُتَّهَم (muttaham).
Pronunciation
- (Classical Persian) IPA(key): /mut.ta.ˈham/
- (Dari, formal) IPA(key): [mʊt̪.t̪ʰä.ɦǽm]
- (Iran, formal) IPA(key): [mot̪.t̪ʰæ.ɦǽm], [mot̪.t̪ʰæ.ɦém]
- (Tajik, formal) IPA(key): [mut̪.t̪ʰä.ɦǽm]
| Readings | |
|---|---|
| Classical reading? | muttaham |
| Dari reading? | muttaham |
| Iranian reading? | mottaham, mottahem |
| Tajik reading? | muttaham |
Adjective
متهم • (mottaham)
- accused; charged; suspected
- c. 1260s, Jalāl ad-Dīn Mohammad Rūmī, translated by Reynold A. Nicholson, مثنوی معنوی [Masnavi-ye-Ma'navi], volume I, verse 351:
- شاه بویی برد از اسرار من
متهم شد پیش شه گفتار من- šāh bōyē burd az asrār-i man
muttaham šud pēš-e šah guftār-i man - The king got a scent of my inmost beliefs, and my words were suspected before the king.
- šāh bōyē burd az asrār-i man
Noun
متهم • (mottaham)
Derived terms
- متهم کردن (mottaham kardan, “to indict”)
Etymology 2
Borrowed from Arabic مُتَّهِم (muttahim).
Pronunciation
- (Classical Persian) IPA(key): /mut.ta.ˈhim/
- (Dari, formal) IPA(key): [mʊt̪.t̪ʰä.ɦɪ́m]
- (Iran, formal) IPA(key): [mot̪.t̪ʰæ.ɦém]
- (Tajik, formal) IPA(key): [mut̪.t̪ʰä.ɦím]
| Readings | |
|---|---|
| Classical reading? | muttahim |
| Dari reading? | muttahim |
| Iranian reading? | mottahem |
| Tajik reading? | muttahim |
Noun
متهم • (mottahem)
- (rare) accuser