اتهم

Arabic

Root
و ه م (w h m)
9 terms

Pronunciation

IPA^(key): /it.ta.ha.ma/
Audio: (file)

Verb

اِتَّهَمَ • (ittahama) VIII (non-past يَتَّهِمُ (yattahimu), verbal noun اِتِّهَام (ittihām))

(transitive) to charge, to accuse; to impeach [with accusative ‘whom’ and بِ (bi) ‘of what deed’]

Conjugation

Conjugation of **اِتَّهَمَ** (VIII, sound, full passive, verbal noun *اِتِّهَام*)

verbal noun الْمَصْدَر					اِتِّهَام ittihām
active participle اِسْم الْفَاعِل					مُتَّهِم muttahim
passive participle اِسْم الْمَفْعُول					مُتَّهَم muttaham
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	اِتَّهَمْتُ ittahamtu	اِتَّهَمْتَ ittahamta	اِتَّهَمَ ittahama	اِتَّهَمْتُمَا ittahamtumā	اِتَّهَمَا ittahamā	اِتَّهَمْنَا ittahamnā	اِتَّهَمْتُمْ ittahamtum	اِتَّهَمُوا ittahamū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	اِتَّهَمْتُ ittahamtu	اِتَّهَمْتِ ittahamti	اِتَّهَمَتْ ittahamat	اِتَّهَمْتُمَا ittahamtumā	اِتَّهَمَتَا ittahamatā	اِتَّهَمْنَا ittahamnā	اِتَّهَمْتُنَّ ittahamtunna	اِتَّهَمْنَ ittahamna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَتَّهِمُ ʔattahimu	تَتَّهِمُ tattahimu	يَتَّهِمُ yattahimu	تَتَّهِمَانِ tattahimāni	يَتَّهِمَانِ yattahimāni	نَتَّهِمُ nattahimu	تَتَّهِمُونَ tattahimūna	يَتَّهِمُونَ yattahimūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	f	أَتَّهِمُ ʔattahimu	تَتَّهِمِينَ tattahimīna	تَتَّهِمُ tattahimu	تَتَّهِمَانِ tattahimāni	تَتَّهِمَانِ tattahimāni	نَتَّهِمُ nattahimu	تَتَّهِمْنَ tattahimna	يَتَّهِمْنَ yattahimna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَتَّهِمَ ʔattahima	تَتَّهِمَ tattahima	يَتَّهِمَ yattahima	تَتَّهِمَا tattahimā	يَتَّهِمَا yattahimā	نَتَّهِمَ nattahima	تَتَّهِمُوا tattahimū	يَتَّهِمُوا yattahimū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أَتَّهِمَ ʔattahima	تَتَّهِمِي tattahimī	تَتَّهِمَ tattahima	تَتَّهِمَا tattahimā	تَتَّهِمَا tattahimā	نَتَّهِمَ nattahima	تَتَّهِمْنَ tattahimna	يَتَّهِمْنَ yattahimna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَتَّهِمْ ʔattahim	تَتَّهِمْ tattahim	يَتَّهِمْ yattahim	تَتَّهِمَا tattahimā	يَتَّهِمَا yattahimā	نَتَّهِمْ nattahim	تَتَّهِمُوا tattahimū	يَتَّهِمُوا yattahimū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أَتَّهِمْ ʔattahim	تَتَّهِمِي tattahimī	تَتَّهِمْ tattahim	تَتَّهِمَا tattahimā	تَتَّهِمَا tattahimā	نَتَّهِمْ nattahim	تَتَّهِمْنَ tattahimna	يَتَّهِمْنَ yattahimna
imperative الْأَمْر	m		اِتَّهِمْ ittahim		اِتَّهِمَا ittahimā			اِتَّهِمُوا ittahimū
imperative الْأَمْر	f		اِتَّهِمِي ittahimī		اِتَّهِمَا ittahimā			اِتَّهِمْنَ ittahimna

passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	اُتُّهِمْتُ uttuhimtu	اُتُّهِمْتَ uttuhimta	اُتُّهِمَ uttuhima	اُتُّهِمْتُمَا uttuhimtumā	اُتُّهِمَا uttuhimā	اُتُّهِمْنَا uttuhimnā	اُتُّهِمْتُمْ uttuhimtum	اُتُّهِمُوا uttuhimū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	اُتُّهِمْتُ uttuhimtu	اُتُّهِمْتِ uttuhimti	اُتُّهِمَتْ uttuhimat	اُتُّهِمْتُمَا uttuhimtumā	اُتُّهِمَتَا uttuhimatā	اُتُّهِمْنَا uttuhimnā	اُتُّهِمْتُنَّ uttuhimtunna	اُتُّهِمْنَ uttuhimna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُتَّهَمُ ʔuttahamu	تُتَّهَمُ tuttahamu	يُتَّهَمُ yuttahamu	تُتَّهَمَانِ tuttahamāni	يُتَّهَمَانِ yuttahamāni	نُتَّهَمُ nuttahamu	تُتَّهَمُونَ tuttahamūna	يُتَّهَمُونَ yuttahamūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	f	أُتَّهَمُ ʔuttahamu	تُتَّهَمِينَ tuttahamīna	تُتَّهَمُ tuttahamu	تُتَّهَمَانِ tuttahamāni	تُتَّهَمَانِ tuttahamāni	نُتَّهَمُ nuttahamu	تُتَّهَمْنَ tuttahamna	يُتَّهَمْنَ yuttahamna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُتَّهَمَ ʔuttahama	تُتَّهَمَ tuttahama	يُتَّهَمَ yuttahama	تُتَّهَمَا tuttahamā	يُتَّهَمَا yuttahamā	نُتَّهَمَ nuttahama	تُتَّهَمُوا tuttahamū	يُتَّهَمُوا yuttahamū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أُتَّهَمَ ʔuttahama	تُتَّهَمِي tuttahamī	تُتَّهَمَ tuttahama	تُتَّهَمَا tuttahamā	تُتَّهَمَا tuttahamā	نُتَّهَمَ nuttahama	تُتَّهَمْنَ tuttahamna	يُتَّهَمْنَ yuttahamna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُتَّهَمْ ʔuttaham	تُتَّهَمْ tuttaham	يُتَّهَمْ yuttaham	تُتَّهَمَا tuttahamā	يُتَّهَمَا yuttahamā	نُتَّهَمْ nuttaham	تُتَّهَمُوا tuttahamū	يُتَّهَمُوا yuttahamū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أُتَّهَمْ ʔuttaham	تُتَّهَمِي tuttahamī	تُتَّهَمْ tuttaham	تُتَّهَمَا tuttahamā	تُتَّهَمَا tuttahamā	نُتَّهَمْ nuttaham	تُتَّهَمْنَ tuttahamna	يُتَّهَمْنَ yuttahamna

South Levantine Arabic

Root
و ه م
1 term

Etymology

From Arabic اِتَّهَمَ (ittahama).

Pronunciation

IPA^(key): /it.ta.ham/, [ɪtˈta.ham]
Audio (al-Lidd): (file)

Verb

اتّهم • (ittaham) VIII (present بتّهم (bittahem))

to accuse

Conjugation

Conjugation of **اتهم**
		singular			plural
		1^st person	2^nd person	3^rd person	1^st person	2^nd person	3^rd person
past	m	اتّهمت (ittahamt)	اتّهمت (ittahamt)	اتّهم (ittaham)	اتّهمنا (ittahamna)	اتّهمتو (ittahamtu)	اتّهمو (ittahamu)
past	f	اتّهمت (ittahamt)	اتّهمتي (ittahamti)	اتّهمت (ittahamat)	اتّهمنا (ittahamna)	اتّهمتو (ittahamtu)	اتّهمو (ittahamu)
present	m	بتّهم (battahem)	بتتّهم (btittahem)	بتّهم (bittahem)	منتّهم (mnittahem)	بتتّهمو (btittahmu)	بتّهمو (bittahmu)
present	f	بتّهم (battahem)	بتتّهمي (btittahmi)	بتتّهم (btittahem)	منتّهم (mnittahem)	بتتّهمو (btittahmu)	بتّهمو (bittahmu)
subjunctive	m	اتّهم (attahem)	تتّهم (tittahem)	يتّهم (yittahem)	نتّهم (nittahem)	تتّهمو (tittahmu)	يتّهمو (yittahmu)
subjunctive	f	اتّهم (attahem)	تتّهمي (tittahmi)	تتّهم (tittahem)	نتّهم (nittahem)	تتّهمو (tittahmu)	يتّهمو (yittahmu)
imperative	m		اتّهم (ittahem)			اتّهمو (ittahmu)
imperative	f		اتّهمي (ittahmi)			اتّهمو (ittahmu)