محك
Arabic
Noun
مِحَكّ • (miḥakk) m
- touchstone, stone on which precious metals are rubbed to test their quality
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | مِحَكّ miḥakk |
الْمِحَكّ al-miḥakk |
مِحَكّ miḥakk |
| nominative | مِحَكٌّ miḥakkun |
الْمِحَكُّ al-miḥakku |
مِحَكُّ miḥakku |
| accusative | مِحَكًّا miḥakkan |
الْمِحَكَّ al-miḥakka |
مِحَكَّ miḥakka |
| genitive | مِحَكٍّ miḥakkin |
الْمِحَكِّ al-miḥakki |
مِحَكِّ miḥakki |