محكومية

Arabic

Root
ح ك م (ḥ k m)
19 terms

Etymology

Relative noun (nisba) composed of مَحْكُوم (maḥkūm) +‎ ـِيَّة (-iyya).

Pronunciation

IPA(key): /maħ.kuː.mij.ja/

Noun

مَحْكُومِيَّة • (maḥkūmiyyaf

  1. (law) condamnation, conviction
    شَهَادَة عَدَم مَحْكُومِيَّةšahāda(t) ʕadam maḥkūmiyyaa certificate of no criminal record

Declension

Declension of noun مَحْكُومِيَّة (maḥkūmiyya)
singular singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite construct
informal مَحْكُومِيَّة
maḥkūmiyya
الْمَحْكُومِيَّة
al-maḥkūmiyya
مَحْكُومِيَّة
maḥkūmiyyat
nominative مَحْكُومِيَّةٌ
maḥkūmiyyatun
الْمَحْكُومِيَّةُ
al-maḥkūmiyyatu
مَحْكُومِيَّةُ
maḥkūmiyyatu
accusative مَحْكُومِيَّةً
maḥkūmiyyatan
الْمَحْكُومِيَّةَ
al-maḥkūmiyyata
مَحْكُومِيَّةَ
maḥkūmiyyata
genitive مَحْكُومِيَّةٍ
maḥkūmiyyatin
الْمَحْكُومِيَّةِ
al-maḥkūmiyyati
مَحْكُومِيَّةِ
maḥkūmiyyati

Descendants

  • Azerbaijani: məhkumiyyət
  • Northern Kurdish: mehkûmiyet
  • Persian: محکومیت
  • Ottoman Turkish: محکومیت
    • Turkish: mahkumiyet
    • Crimean Tatar: mahkumiyet, makümiyet