مغرور
Arabic
Etymology
| Root |
|---|
| غ ر ر (ḡ r r) |
| 8 terms |
Derived from the passive participle of غَرَّ (ḡarra, “to mislead”).
Pronunciation
- IPA(key): /maɣ.ruːr/
- Rhymes: -uːr
Adjective
مَغْرُور • (maḡrūr) (feminine مَغْرُورَة (maḡrūra), masculine plural مَغْرُورُونَ (maḡrūrūna), feminine plural مَغْرُورَات (maḡrūrāt))
Declension
| singular | masculine | feminine | ||
|---|---|---|---|---|
| basic singular triptote | singular triptote in ـَة (-a) | |||
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| informal | مَغْرُور maḡrūr |
الْمَغْرُور al-maḡrūr |
مَغْرُورَة maḡrūra |
الْمَغْرُورَة al-maḡrūra |
| nominative | مَغْرُورٌ maḡrūrun |
الْمَغْرُورُ al-maḡrūru |
مَغْرُورَةٌ maḡrūratun |
الْمَغْرُورَةُ al-maḡrūratu |
| accusative | مَغْرُورًا maḡrūran |
الْمَغْرُورَ al-maḡrūra |
مَغْرُورَةً maḡrūratan |
الْمَغْرُورَةَ al-maḡrūrata |
| genitive | مَغْرُورٍ maḡrūrin |
الْمَغْرُورِ al-maḡrūri |
مَغْرُورَةٍ maḡrūratin |
الْمَغْرُورَةِ al-maḡrūrati |
| dual | masculine | feminine | ||
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| informal | مَغْرُورَيْن maḡrūrayn |
الْمَغْرُورَيْن al-maḡrūrayn |
مَغْرُورَتَيْن maḡrūratayn |
الْمَغْرُورَتَيْن al-maḡrūratayn |
| nominative | مَغْرُورَانِ maḡrūrāni |
الْمَغْرُورَانِ al-maḡrūrāni |
مَغْرُورَتَانِ maḡrūratāni |
الْمَغْرُورَتَانِ al-maḡrūratāni |
| accusative | مَغْرُورَيْنِ maḡrūrayni |
الْمَغْرُورَيْنِ al-maḡrūrayni |
مَغْرُورَتَيْنِ maḡrūratayni |
الْمَغْرُورَتَيْنِ al-maḡrūratayni |
| genitive | مَغْرُورَيْنِ maḡrūrayni |
الْمَغْرُورَيْنِ al-maḡrūrayni |
مَغْرُورَتَيْنِ maḡrūratayni |
الْمَغْرُورَتَيْنِ al-maḡrūratayni |
| plural | masculine | feminine | ||
| sound masculine plural | sound feminine plural | |||
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| informal | مَغْرُورِين maḡrūrīn |
الْمَغْرُورِين al-maḡrūrīn |
مَغْرُورَات maḡrūrāt |
الْمَغْرُورَات al-maḡrūrāt |
| nominative | مَغْرُورُونَ maḡrūrūna |
الْمَغْرُورُونَ al-maḡrūrūna |
مَغْرُورَاتٌ maḡrūrātun |
الْمَغْرُورَاتُ al-maḡrūrātu |
| accusative | مَغْرُورِينَ maḡrūrīna |
الْمَغْرُورِينَ al-maḡrūrīna |
مَغْرُورَاتٍ maḡrūrātin |
الْمَغْرُورَاتِ al-maḡrūrāti |
| genitive | مَغْرُورِينَ maḡrūrīna |
الْمَغْرُورِينَ al-maḡrūrīna |
مَغْرُورَاتٍ maḡrūrātin |
الْمَغْرُورَاتِ al-maḡrūrāti |
Descendants
- → Azerbaijani: məğrur
- → Ottoman Turkish: مغرور
- → Turkish: mağrur
- → Persian: مغرور (maġrur)
- → Tajik: мағрур (maġrur)
- → Uyghur: مەغرۇر (meghrur)
- → Uzbek: magʻrur
References
- Wehr, Hans (1979) “غر”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN
Persian
Etymology
From Arabic مَغْرُور (maḡrūr, “arrogant, conceited”).
Pronunciation
- IPA(key): /mæɣɾuːɾ/
Adjective
مغرور • (maġrur) (comparative مغرورتَر, superlative مغرورتَرین)
Usage notes
- The word often has a negative tone, though not as unambiguously as the Arabic etymon.