مغرور

Arabic

Etymology

Root
غ ر ر (ḡ r r)
8 terms

Derived from the passive participle of غَرَّ (ḡarra, to mislead).

Pronunciation

  • IPA(key): /maɣ.ruːr/
  • Rhymes: -uːr

Adjective

مَغْرُور • (maḡrūr) (feminine مَغْرُورَة (maḡrūra), masculine plural مَغْرُورُونَ (maḡrūrūna), feminine plural مَغْرُورَات (maḡrūrāt))

  1. misled; deceived; fooled
  2. conceited; vain; snobbish; haughty; arrogant

Declension

Declension of adjective مَغْرُور (maḡrūr)
singular masculine feminine
basic singular triptote singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite indefinite definite
informal مَغْرُور
maḡrūr
الْمَغْرُور
al-maḡrūr
مَغْرُورَة
maḡrūra
الْمَغْرُورَة
al-maḡrūra
nominative مَغْرُورٌ
maḡrūrun
الْمَغْرُورُ
al-maḡrūru
مَغْرُورَةٌ
maḡrūratun
الْمَغْرُورَةُ
al-maḡrūratu
accusative مَغْرُورًا
maḡrūran
الْمَغْرُورَ
al-maḡrūra
مَغْرُورَةً
maḡrūratan
الْمَغْرُورَةَ
al-maḡrūrata
genitive مَغْرُورٍ
maḡrūrin
الْمَغْرُورِ
al-maḡrūri
مَغْرُورَةٍ
maḡrūratin
الْمَغْرُورَةِ
al-maḡrūrati
dual masculine feminine
indefinite definite indefinite definite
informal مَغْرُورَيْن
maḡrūrayn
الْمَغْرُورَيْن
al-maḡrūrayn
مَغْرُورَتَيْن
maḡrūratayn
الْمَغْرُورَتَيْن
al-maḡrūratayn
nominative مَغْرُورَانِ
maḡrūrāni
الْمَغْرُورَانِ
al-maḡrūrāni
مَغْرُورَتَانِ
maḡrūratāni
الْمَغْرُورَتَانِ
al-maḡrūratāni
accusative مَغْرُورَيْنِ
maḡrūrayni
الْمَغْرُورَيْنِ
al-maḡrūrayni
مَغْرُورَتَيْنِ
maḡrūratayni
الْمَغْرُورَتَيْنِ
al-maḡrūratayni
genitive مَغْرُورَيْنِ
maḡrūrayni
الْمَغْرُورَيْنِ
al-maḡrūrayni
مَغْرُورَتَيْنِ
maḡrūratayni
الْمَغْرُورَتَيْنِ
al-maḡrūratayni
plural masculine feminine
sound masculine plural sound feminine plural
indefinite definite indefinite definite
informal مَغْرُورِين
maḡrūrīn
الْمَغْرُورِين
al-maḡrūrīn
مَغْرُورَات
maḡrūrāt
الْمَغْرُورَات
al-maḡrūrāt
nominative مَغْرُورُونَ
maḡrūrūna
الْمَغْرُورُونَ
al-maḡrūrūna
مَغْرُورَاتٌ
maḡrūrātun
الْمَغْرُورَاتُ
al-maḡrūrātu
accusative مَغْرُورِينَ
maḡrūrīna
الْمَغْرُورِينَ
al-maḡrūrīna
مَغْرُورَاتٍ
maḡrūrātin
الْمَغْرُورَاتِ
al-maḡrūrāti
genitive مَغْرُورِينَ
maḡrūrīna
الْمَغْرُورِينَ
al-maḡrūrīna
مَغْرُورَاتٍ
maḡrūrātin
الْمَغْرُورَاتِ
al-maḡrūrāti

Descendants

  • Azerbaijani: məğrur
  • Ottoman Turkish: مغرور
  • Persian: مغرور (maġrur)
  • Tajik: мағрур (maġrur)
  • Uyghur: مەغرۇر (meghrur)
  • Uzbek: magʻrur

References

  • Wehr, Hans (1979) “غر”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN

Persian

Etymology

From Arabic مَغْرُور (maḡrūr, arrogant, conceited).

Pronunciation

  • IPA(key): /mæɣɾuːɾ/

Adjective

مغرور • (maġrur) (comparative مغرورتَر, superlative مغرورتَرین)

  1. proud
  2. haughty; arrogant

Usage notes

  • The word often has a negative tone, though not as unambiguously as the Arabic etymon.