مكوث
Arabic
Noun
مُكُوث • (mukūṯ) m
- verbal noun of مَكَثَ (makaṯa) (form I)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | مُكُوث mukūṯ |
الْمُكُوث al-mukūṯ |
مُكُوث mukūṯ |
| nominative | مُكُوثٌ mukūṯun |
الْمُكُوثُ al-mukūṯu |
مُكُوثُ mukūṯu |
| accusative | مُكُوثًا mukūṯan |
الْمُكُوثَ al-mukūṯa |
مُكُوثَ mukūṯa |
| genitive | مُكُوثٍ mukūṯin |
الْمُكُوثِ al-mukūṯi |
مُكُوثِ mukūṯi |