ملح
See also: ملخ
Arabic
Etymology
| Root |
|---|
| م ل ح (m l ḥ) |
| 8 terms |
Inherited from Proto-West Semitic *milḥ-.
Pronunciation
- IPA(key): /milħ/
Noun
مِلْح • (milḥ) m (plural أَمْلَاح (ʔamlāḥ) or مِلَاح (milāḥ) or مِلَح (milaḥ) or مِلْحَة (milḥa))
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | مِلْح milḥ |
الْمِلْح al-milḥ |
مِلْح milḥ |
| nominative | مِلْحٌ milḥun |
الْمِلْحُ al-milḥu |
مِلْحُ milḥu |
| accusative | مِلْحًا milḥan |
الْمِلْحَ al-milḥa |
مِلْحَ milḥa |
| genitive | مِلْحٍ milḥin |
الْمِلْحِ al-milḥi |
مِلْحِ milḥi |
| dual | indefinite | definite | construct |
| informal | مِلْحَيْن milḥayn |
الْمِلْحَيْن al-milḥayn |
مِلْحَيْ milḥay |
| nominative | مِلْحَانِ milḥāni |
الْمِلْحَانِ al-milḥāni |
مِلْحَا milḥā |
| accusative | مِلْحَيْنِ milḥayni |
الْمِلْحَيْنِ al-milḥayni |
مِلْحَيْ milḥay |
| genitive | مِلْحَيْنِ milḥayni |
الْمِلْحَيْنِ al-milḥayni |
مِلْحَيْ milḥay |
| plural | basic broken plural triptote; broken plural triptote in ـَة (-a) | ||
| indefinite | definite | construct | |
| informal | أَمْلَاح; مِلَاح; مِلَح; مِلْحَة ʔamlāḥ; milāḥ; milaḥ; milḥa |
الْأَمْلَاح; الْمِلَاح; الْمِلَح; الْمِلْحَة al-ʔamlāḥ; al-milāḥ; al-milaḥ; al-milḥa |
أَمْلَاح; مِلَاح; مِلَح; مِلْحَة ʔamlāḥ; milāḥ; milaḥ; milḥat |
| nominative | أَمْلَاحٌ; مِلَاحٌ; مِلَحٌ; مِلْحَةٌ ʔamlāḥun; milāḥun; milaḥun; milḥatun |
الْأَمْلَاحُ; الْمِلَاحُ; الْمِلَحُ; الْمِلْحَةُ al-ʔamlāḥu; al-milāḥu; al-milaḥu; al-milḥatu |
أَمْلَاحُ; مِلَاحُ; مِلَحُ; مِلْحَةُ ʔamlāḥu; milāḥu; milaḥu; milḥatu |
| accusative | أَمْلَاحًا; مِلَاحًا; مِلَحًا; مِلْحَةً ʔamlāḥan; milāḥan; milaḥan; milḥatan |
الْأَمْلَاحَ; الْمِلَاحَ; الْمِلَحَ; الْمِلْحَةَ al-ʔamlāḥa; al-milāḥa; al-milaḥa; al-milḥata |
أَمْلَاحَ; مِلَاحَ; مِلَحَ; مِلْحَةَ ʔamlāḥa; milāḥa; milaḥa; milḥata |
| genitive | أَمْلَاحٍ; مِلَاحٍ; مِلَحٍ; مِلْحَةٍ ʔamlāḥin; milāḥin; milaḥin; milḥatin |
الْأَمْلَاحِ; الْمِلَاحِ; الْمِلَحِ; الْمِلْحَةِ al-ʔamlāḥi; al-milāḥi; al-milaḥi; al-milḥati |
أَمْلَاحِ; مِلَاحِ; مِلَحِ; مِلْحَةِ ʔamlāḥi; milāḥi; milaḥi; milḥati |
Descendants
Adjective
مِلْح • (milḥ)
References
- Kazimirski, Albin de Biberstein (1860) “ملح”, in Dictionnaire arabe-français contenant toutes les racines de la langue arabe, leurs dérivés, tant dans l’idiome vulgaire que dans l’idiome littéral, ainsi que les dialectes d’Alger et de Maroc[1] (in French), Paris: Maisonneuve et Cie
- Lane, Edward William (1863-1893) “ملح”, in Arabic-English Lexicon, London: Williams & Norgate.
- Steingass, Francis Joseph (1884) “ملح”, in The Student's Arabic–English Dictionary[2], London: W.H. Allen
- Wehr, Hans (1979) “ملح”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN
Hijazi Arabic
| Root |
|---|
| م ل ح |
| 0 terms |
Etymology
From Arabic مِلْح (milḥ, “salt”).
Pronunciation
- IPA(key): /milħ/
Noun
ملح • (milḥ) m
Moroccan Arabic
Etymology
From Arabic مِلْح (milḥ, “salt”).
Pronunciation
- IPA(key): /mlaħ/, /malħ/
Noun
مْلَح or مَلْح • (mlaḥ or malḥ) m (plural ملحة (malḥa))
Ottoman Turkish
Etymology
Borrowed from Arabic مِلْح (milḥ, “salt”).
Noun
ملح • (milh)
- salt, a common substance chemically consisting of sodium chloride
- (chemistry) salt, one of the compounds formed from the reaction of an acid with a base
- (figuratively) wit, intellect, knowledge, learning
- (figuratively) salt of the earth, a decent, dependable, unpretentious person
Derived terms
- ملح الصاغه (milhü's-saga, “borax”)
- ملح بارود (milh-i barud, “saltpetre”)
- ملح حامض (milh hamiz, “supersalt”)
- ملح موحد (milh mahad, “protosalt”)
- ملحی (milhî, “saline”)
- ملحیت (milhiyet, “saltness”)
Descendants
- Turkish: milh
Further reading
- Çağbayır, Yaşar (2007) “milh”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 3223
- Kélékian, Diran (1911) “ملح”, in Dictionnaire turc-français[3] (in French), Constantinople: Mihran, page 1220
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Sal”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[4], Vienna, column 1502
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “ملح”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[5], Vienna, column 4888
- Redhouse, James W. (1890) “ملح”, in A Turkish and English Lexicon[6], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1970
South Levantine Arabic
| Root |
|---|
| م ل ح |
| 3 terms |
Etymology
From Arabic مِلْح (milḥ, “salt”).
Pronunciation
Noun
ملح • (milḥ, malḥ) m
See also
- مالح (māleḥ, “salty”)