منفرد

Arabic

Root
ف ر د (f r d)
15 terms

Etymology

Derived from the active participle of اِنْفَرَدَ (infarada, to be alone), from the root ف ر د (f r d); compare فَرْد (fard, alone, sole, solitary).

Pronunciation

  • IPA(key): /mun.fa.rid/

Adjective

مُنْفَرِد • (munfarid) (feminine مُنْفَرِدَة (munfarida), masculine plural مُنْفَرِدُونَ (munfaridūna), feminine plural مُنْفَرِدَات (munfaridāt))

  1. single
  2. solo
  3. alone
  4. sole

Declension

Declension of adjective مُنْفَرِد (munfarid)
singular masculine feminine
basic singular triptote singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite indefinite definite
informal مُنْفَرِد
munfarid
الْمُنْفَرِد
al-munfarid
مُنْفَرِدَة
munfarida
الْمُنْفَرِدَة
al-munfarida
nominative مُنْفَرِدٌ
munfaridun
الْمُنْفَرِدُ
al-munfaridu
مُنْفَرِدَةٌ
munfaridatun
الْمُنْفَرِدَةُ
al-munfaridatu
accusative مُنْفَرِدًا
munfaridan
الْمُنْفَرِدَ
al-munfarida
مُنْفَرِدَةً
munfaridatan
الْمُنْفَرِدَةَ
al-munfaridata
genitive مُنْفَرِدٍ
munfaridin
الْمُنْفَرِدِ
al-munfaridi
مُنْفَرِدَةٍ
munfaridatin
الْمُنْفَرِدَةِ
al-munfaridati
dual masculine feminine
indefinite definite indefinite definite
informal مُنْفَرِدَيْن
munfaridayn
الْمُنْفَرِدَيْن
al-munfaridayn
مُنْفَرِدَتَيْن
munfaridatayn
الْمُنْفَرِدَتَيْن
al-munfaridatayn
nominative مُنْفَرِدَانِ
munfaridāni
الْمُنْفَرِدَانِ
al-munfaridāni
مُنْفَرِدَتَانِ
munfaridatāni
الْمُنْفَرِدَتَانِ
al-munfaridatāni
accusative مُنْفَرِدَيْنِ
munfaridayni
الْمُنْفَرِدَيْنِ
al-munfaridayni
مُنْفَرِدَتَيْنِ
munfaridatayni
الْمُنْفَرِدَتَيْنِ
al-munfaridatayni
genitive مُنْفَرِدَيْنِ
munfaridayni
الْمُنْفَرِدَيْنِ
al-munfaridayni
مُنْفَرِدَتَيْنِ
munfaridatayni
الْمُنْفَرِدَتَيْنِ
al-munfaridatayni
plural masculine feminine
sound masculine plural sound feminine plural
indefinite definite indefinite definite
informal مُنْفَرِدِين
munfaridīn
الْمُنْفَرِدِين
al-munfaridīn
مُنْفَرِدَات
munfaridāt
الْمُنْفَرِدَات
al-munfaridāt
nominative مُنْفَرِدُونَ
munfaridūna
الْمُنْفَرِدُونَ
al-munfaridūna
مُنْفَرِدَاتٌ
munfaridātun
الْمُنْفَرِدَاتُ
al-munfaridātu
accusative مُنْفَرِدِينَ
munfaridīna
الْمُنْفَرِدِينَ
al-munfaridīna
مُنْفَرِدَاتٍ
munfaridātin
الْمُنْفَرِدَاتِ
al-munfaridāti
genitive مُنْفَرِدِينَ
munfaridīna
الْمُنْفَرِدِينَ
al-munfaridīna
مُنْفَرِدَاتٍ
munfaridātin
الْمُنْفَرِدَاتِ
al-munfaridāti

Synonyms

Descendants

  • Azerbaijani: münfərid
  • Persian: منفرد (monfared)
  • Ottoman Turkish: منفرد (münferid)

References

  • Wehr, Hans (1979) “فرد”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN

Persian

Etymology

Borrowed from Arabic مُنْفَرِد (munfarid).

Pronunciation

 

Readings
Classical reading? munfarid
Dari reading? munfarid
Iranian reading? monfared
Tajik reading? munfarid

Adjective

منفرد • (monfared)

  1. solitary, single

Further reading