منكوب

Arabic

Root
ن ك ب (n k b)
3 terms

Etymology

Derived from the passive participle of نَكَبَ (nakaba).

Pronunciation

  • IPA(key): /man.kuːb/
  • Rhymes: -uːb

Adjective

مَنْكُوب • (mankūb)

  1. afflicted, troubled, injured

Declension

Declension of adjective مَنْكُوب (mankūb)
singular masculine feminine
basic singular triptote singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite indefinite definite
informal مَنْكُوب
mankūb
الْمَنْكُوب
al-mankūb
مَنْكُوبَة
mankūba
الْمَنْكُوبَة
al-mankūba
nominative مَنْكُوبٌ
mankūbun
الْمَنْكُوبُ
al-mankūbu
مَنْكُوبَةٌ
mankūbatun
الْمَنْكُوبَةُ
al-mankūbatu
accusative مَنْكُوبًا
mankūban
الْمَنْكُوبَ
al-mankūba
مَنْكُوبَةً
mankūbatan
الْمَنْكُوبَةَ
al-mankūbata
genitive مَنْكُوبٍ
mankūbin
الْمَنْكُوبِ
al-mankūbi
مَنْكُوبَةٍ
mankūbatin
الْمَنْكُوبَةِ
al-mankūbati
dual masculine feminine
indefinite definite indefinite definite
informal مَنْكُوبَيْن
mankūbayn
الْمَنْكُوبَيْن
al-mankūbayn
مَنْكُوبَتَيْن
mankūbatayn
الْمَنْكُوبَتَيْن
al-mankūbatayn
nominative مَنْكُوبَانِ
mankūbāni
الْمَنْكُوبَانِ
al-mankūbāni
مَنْكُوبَتَانِ
mankūbatāni
الْمَنْكُوبَتَانِ
al-mankūbatāni
accusative مَنْكُوبَيْنِ
mankūbayni
الْمَنْكُوبَيْنِ
al-mankūbayni
مَنْكُوبَتَيْنِ
mankūbatayni
الْمَنْكُوبَتَيْنِ
al-mankūbatayni
genitive مَنْكُوبَيْنِ
mankūbayni
الْمَنْكُوبَيْنِ
al-mankūbayni
مَنْكُوبَتَيْنِ
mankūbatayni
الْمَنْكُوبَتَيْنِ
al-mankūbatayni
plural masculine feminine
plural unknown sound feminine plural
indefinite definite indefinite definite
informal ? ? مَنْكُوبَات
mankūbāt
الْمَنْكُوبَات
al-mankūbāt
nominative ? ? مَنْكُوبَاتٌ
mankūbātun
الْمَنْكُوبَاتُ
al-mankūbātu
accusative ? ? مَنْكُوبَاتٍ
mankūbātin
الْمَنْكُوبَاتِ
al-mankūbāti
genitive ? ? مَنْكُوبَاتٍ
mankūbātin
الْمَنْكُوبَاتِ
al-mankūbāti

Descendants

  • Azerbaijani: mənkub
  • Ottoman Turkish: منكوب (menküb)