مهربان
See also: مہربان
Ottoman Turkish
Etymology
Adjective
مهربان • (mihrban, mihriban)
Noun
مهربان • (mihrban, mihriban)
- a possessor of affection, a sincere friend
Related terms
- مهربانلق (mihrbanlık, mihribanlık)
- مهربانی (mihrbani, mihribani)
Further reading
- Redhouse, James W. (1890) “مهربان”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 2045
Persian
Etymology
From Middle Persian [script needed] (mtr'pʾn' /mihrbān/). Compare Parthian [script needed] (myhrbʾn /mihrbān/). Related to مهر (mehr, “kindness, love”).
Pronunciation
- (Classical Persian) IPA(key): /mih.ɾa.ˈbaːn/, /mihɾ.ˈbaːn/
- (Dari, formal) IPA(key): [me̞ɦ.ɾä.bɑ́ːn], [me̞ɦɾ.bɑ́ːn]
- (Iran, formal) IPA(key): [meɦ.ɹæ.bɒ́ːn], [meɦɹ.bɒ́ːn]
- (Tajik, formal) IPA(key): [meɦ.ɾu.bɔ́n]
| Readings | |
|---|---|
| Classical reading? | mihrabān, mihrbān |
| Dari reading? | mehrabān, mehrbān |
| Iranian reading? | mehrabân, mehrbân |
| Tajik reading? | mehrubon |
Audio (Iran): (file)
Adjective
| Dari | مهربان |
|---|---|
| Iranian Persian | |
| Tajik | меҳрубон |
مهربان • (mehrabân)
Derived terms
- مهربانی (mehrabâni)