مهربان

See also: مہربان

Ottoman Turkish

Etymology

Borrowed from Persian مهربان.

Adjective

مهربان • (mihrban, mihriban)

  1. kind, affectionate

Noun

مهربان • (mihrban, mihriban)

  1. a possessor of affection, a sincere friend
  • مهربانلق (mihrbanlık, mihribanlık)
  • مهربانی (mihrbani, mihribani)

Further reading

Persian

Etymology

From Middle Persian [script needed] (mtr'pʾn' /⁠mihrbān⁠/). Compare Parthian [script needed] (myhrbʾn /⁠mihrbān⁠/). Related to مهر (mehr, kindness, love).

Pronunciation

 
  • (Dari, formal) IPA(key): [me̞ɦ.ɾä.bɑ́ːn], [me̞ɦɾ.bɑ́ːn]
    • (Kabuli) IPA(key): [mɪ.ɾä.bɑ́ːn], [mɪɾ.bɑ́ːn]
    • (Hazaragi) IPA(key): [mi.ɾä.bɔ́ːn], [miɾ.bɔ́ːn]
  • (Iran, formal) IPA(key): [meɦ.ɹæ.bɒ́ːn], [meɦɹ.bɒ́ːn]

Readings
Classical reading? mihrabān, mihrbān
Dari reading? mehrabān, mehrbān
Iranian reading? mehrabân, mehrbân
Tajik reading? mehrubon
  • Audio (Iran):(file)

Adjective

Dari مهربان
Iranian Persian
Tajik меҳрубон

مهربان • (mehrabân)

  1. kind
  2. gracious

Derived terms

Descendants

  • Armenian: մեհրիբան (mehriban)
  • Azerbaijani: mehriban
  • Bengali: মেহেরবান (meherban)
  • Chagatai: مهربان
  • Hindustani:
    Hindi: मेहरबान (meharbān)
    Urdu: مہربان (mehrbān)
  • Ottoman Turkish: مهربان (mihrban, mihriban)
  • Turkmen: mähriban