مهين

Arabic

Etymology 1

Root
ه و ن (h w n)
18 terms

Derived from the active participle of the verb أَهَانَ (ʔahāna, “to insult”).

Pronunciation

IPA^(key): /mu.hiːn/
Rhymes: -iːn

Adjective

مُهِين • (muhīn) (feminine مُهِينَة (muhīna), masculine plural مُهِينُونَ (muhīnūna), feminine plural مُهِينَات (muhīnāt))

humiliating, demeaning, insulting, offensive, degrading
- 609–632 CE, Qur'an, 45:9:
  أُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ
  ʔūlāʔika lahum ʕaḏābun mmuhīnun
  It is they who will suffer a humiliating punishment.

Declension

Declension of adjective **مُهِين** (muhīn)
singular	masculine		feminine
	basic singular triptote		singular triptote in ـَة (-a)
	indefinite	definite	indefinite	definite
informal	مُهِين muhīn	الْمُهِين al-muhīn	مُهِينَة muhīna	الْمُهِينَة al-muhīna
nominative	مُهِينٌ muhīnun	الْمُهِينُ al-muhīnu	مُهِينَةٌ muhīnatun	الْمُهِينَةُ al-muhīnatu
accusative	مُهِينًا muhīnan	الْمُهِينَ al-muhīna	مُهِينَةً muhīnatan	الْمُهِينَةَ al-muhīnata
genitive	مُهِينٍ muhīnin	الْمُهِينِ al-muhīni	مُهِينَةٍ muhīnatin	الْمُهِينَةِ al-muhīnati
dual	masculine		feminine
dual	indefinite	definite	indefinite	definite
informal	مُهِينَيْن muhīnayn	الْمُهِينَيْن al-muhīnayn	مُهِينَتَيْن muhīnatayn	الْمُهِينَتَيْن al-muhīnatayn
nominative	مُهِينَانِ muhīnāni	الْمُهِينَانِ al-muhīnāni	مُهِينَتَانِ muhīnatāni	الْمُهِينَتَانِ al-muhīnatāni
accusative	مُهِينَيْنِ muhīnayni	الْمُهِينَيْنِ al-muhīnayni	مُهِينَتَيْنِ muhīnatayni	الْمُهِينَتَيْنِ al-muhīnatayni
genitive	مُهِينَيْنِ muhīnayni	الْمُهِينَيْنِ al-muhīnayni	مُهِينَتَيْنِ muhīnatayni	الْمُهِينَتَيْنِ al-muhīnatayni
plural	masculine		feminine
	sound masculine plural		sound feminine plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
informal	مُهِينِين muhīnīn	الْمُهِينِين al-muhīnīn	مُهِينَات muhīnāt	الْمُهِينَات al-muhīnāt
nominative	مُهِينُونَ muhīnūna	الْمُهِينُونَ al-muhīnūna	مُهِينَاتٌ muhīnātun	الْمُهِينَاتُ al-muhīnātu
accusative	مُهِينِينَ muhīnīna	الْمُهِينِينَ al-muhīnīna	مُهِينَاتٍ muhīnātin	الْمُهِينَاتِ al-muhīnāti
genitive	مُهِينِينَ muhīnīna	الْمُهِينِينَ al-muhīnīna	مُهِينَاتٍ muhīnātin	الْمُهِينَاتِ al-muhīnāti

Descendants

→ Persian: مهین (mohin)
→ Catalan: amoïnar
→ Spanish: mohíno
- → Portuguese: mofino
→ Ottoman Turkish: مهین (muhin)

Etymology 2

Root
م ه ن (m h n)
5 terms

Derived from the active participle of the verb مَهُنَ (mahuna, “to be contemptible”).

Pronunciation

IPA^(key): /ma.hiːn/
Rhymes: -iːn

Adjective

مَهِين • (mahīn) (feminine مَهِينَة (mahīna), masculine plural مَهِينُونَ (mahīnūna), feminine plural مَهِينَات (mahīnāt))

contemptible, abject, despicable
- 609–632 CE, Qur'an, 68:10:
  وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَّهِينٍ
  walā tuṭiʕ kulla ḥallāfin mmahīnin
  And do not obey the despicable, vain oath-taker.

Declension

Declension of adjective **مَهِين** (mahīn)
singular	masculine		feminine
	basic singular triptote		singular triptote in ـَة (-a)
	indefinite	definite	indefinite	definite
informal	مَهِين mahīn	الْمَهِين al-mahīn	مَهِينَة mahīna	الْمَهِينَة al-mahīna
nominative	مَهِينٌ mahīnun	الْمَهِينُ al-mahīnu	مَهِينَةٌ mahīnatun	الْمَهِينَةُ al-mahīnatu
accusative	مَهِينًا mahīnan	الْمَهِينَ al-mahīna	مَهِينَةً mahīnatan	الْمَهِينَةَ al-mahīnata
genitive	مَهِينٍ mahīnin	الْمَهِينِ al-mahīni	مَهِينَةٍ mahīnatin	الْمَهِينَةِ al-mahīnati
dual	masculine		feminine
dual	indefinite	definite	indefinite	definite
informal	مَهِينَيْن mahīnayn	الْمَهِينَيْن al-mahīnayn	مَهِينَتَيْن mahīnatayn	الْمَهِينَتَيْن al-mahīnatayn
nominative	مَهِينَانِ mahīnāni	الْمَهِينَانِ al-mahīnāni	مَهِينَتَانِ mahīnatāni	الْمَهِينَتَانِ al-mahīnatāni
accusative	مَهِينَيْنِ mahīnayni	الْمَهِينَيْنِ al-mahīnayni	مَهِينَتَيْنِ mahīnatayni	الْمَهِينَتَيْنِ al-mahīnatayni
genitive	مَهِينَيْنِ mahīnayni	الْمَهِينَيْنِ al-mahīnayni	مَهِينَتَيْنِ mahīnatayni	الْمَهِينَتَيْنِ al-mahīnatayni
plural	masculine		feminine
	sound masculine plural		sound feminine plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
informal	مَهِينِين mahīnīn	الْمَهِينِين al-mahīnīn	مَهِينَات mahīnāt	الْمَهِينَات al-mahīnāt
nominative	مَهِينُونَ mahīnūna	الْمَهِينُونَ al-mahīnūna	مَهِينَاتٌ mahīnātun	الْمَهِينَاتُ al-mahīnātu
accusative	مَهِينِينَ mahīnīna	الْمَهِينِينَ al-mahīnīna	مَهِينَاتٍ mahīnātin	الْمَهِينَاتِ al-mahīnāti
genitive	مَهِينِينَ mahīnīna	الْمَهِينِينَ al-mahīnīna	مَهِينَاتٍ mahīnātin	الْمَهِينَاتِ al-mahīnāti

Descendants

→ Persian: مهین (mahin)
→ Ottoman Turkish: مهین (mehin)