amoïnar

Catalan

Etymology

Borrowed from Spanish amohinar.[1] Ultimately borrowed from Andalusian Arabic مُهِين (muhīn), from Arabic مَهِين (mahīn).

Pronunciation

Verb

amoïnar (first-person singular present amoïno, first-person singular preterite amoïní, past participle amoïnat)

  1. (reflexive) to worry about
    Synonyms: preocupar-se, capficar-se
  2. (transitive) to annoy
    Synonyms: preocupar, inquietar

Conjugation

  • moïna

References

  1. ^ amoïnar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025.

Further reading