ناصر
Arabic
| Root |
|---|
| ن ص ر (n ṣ r) |
| 10 terms |
Etymology
Derived from the active participle of the verb نَصَرَ (naṣara).
Pronunciation
- IPA(key): /naː.sˤir/
Adjective
نَاصِر • (nāṣir) (feminine نَاصِرَة (nāṣira), masculine plural نَاصِرُونَ (nāṣirūna), feminine plural نَاصِرَات (nāṣirāt))
- active participle of نَصَرَ (naṣara)
Declension
| singular | masculine | feminine | ||
|---|---|---|---|---|
| basic singular triptote | singular triptote in ـَة (-a) | |||
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| informal | نَاصِر nāṣir |
النَّاصِر an-nāṣir |
نَاصِرَة nāṣira |
النَّاصِرَة an-nāṣira |
| nominative | نَاصِرٌ nāṣirun |
النَّاصِرُ an-nāṣiru |
نَاصِرَةٌ nāṣiratun |
النَّاصِرَةُ an-nāṣiratu |
| accusative | نَاصِرًا nāṣiran |
النَّاصِرَ an-nāṣira |
نَاصِرَةً nāṣiratan |
النَّاصِرَةَ an-nāṣirata |
| genitive | نَاصِرٍ nāṣirin |
النَّاصِرِ an-nāṣiri |
نَاصِرَةٍ nāṣiratin |
النَّاصِرَةِ an-nāṣirati |
| dual | masculine | feminine | ||
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| informal | نَاصِرَيْن nāṣirayn |
النَّاصِرَيْن an-nāṣirayn |
نَاصِرَتَيْن nāṣiratayn |
النَّاصِرَتَيْن an-nāṣiratayn |
| nominative | نَاصِرَانِ nāṣirāni |
النَّاصِرَانِ an-nāṣirāni |
نَاصِرَتَانِ nāṣiratāni |
النَّاصِرَتَانِ an-nāṣiratāni |
| accusative | نَاصِرَيْنِ nāṣirayni |
النَّاصِرَيْنِ an-nāṣirayni |
نَاصِرَتَيْنِ nāṣiratayni |
النَّاصِرَتَيْنِ an-nāṣiratayni |
| genitive | نَاصِرَيْنِ nāṣirayni |
النَّاصِرَيْنِ an-nāṣirayni |
نَاصِرَتَيْنِ nāṣiratayni |
النَّاصِرَتَيْنِ an-nāṣiratayni |
| plural | masculine | feminine | ||
| plural unknown | sound feminine plural | |||
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| informal | ? | ? | نَاصِرَات nāṣirāt |
النَّاصِرَات an-nāṣirāt |
| nominative | ? | ? | نَاصِرَاتٌ nāṣirātun |
النَّاصِرَاتُ an-nāṣirātu |
| accusative | ? | ? | نَاصِرَاتٍ nāṣirātin |
النَّاصِرَاتِ an-nāṣirāti |
| genitive | ? | ? | نَاصِرَاتٍ nāṣirātin |
النَّاصِرَاتِ an-nāṣirāti |
Derived terms
- النَّاصِر (an-nāṣir)
- عَبْد النَّاصِر (ʕabd an-nāṣir)
Descendants
- → Azerbaijani: nasir
- → Chagatai: ناصر
- Uyghur: ناسىر (nasir)
- Uzbek: nosir
- → Ottoman Turkish: ناصر (nâsır)
- Turkish: nasır
- → Persian: ناصر (nâser)
- → Urdu: ناصر (nāsir)
Proper noun
نَاصِر • (nāṣir) m
- a male given name, Nasir or Nasser
Descendants
- → Azerbaijani: Nasir
- → Bashkir: Насир (Nasir)
- → Bengali: নাসির (naśir)
- → Chagatai: ناصر
- → Northern Kurdish: Nasir
- → Ottoman Turkish: ناصر (Nâsır)
- Turkish: Nasır
- → Persian: ناصر (nâser)
Ottoman Turkish
Etymology 1
Borrowed from Arabic نَاصِر (nāṣir, “helper, aide”).
Noun
ناصر • (nâsır) (definite accusative ناصری (nâsırı), plural ناصرلر (nâsırlar))
- helper, aide, assistant, auxiliary, a person who assists or helps someone else
- tributary, affluent, a water stream that flows into a river or other body of water
Descendants
- Turkish: nasır
Further reading
- Çağbayır, Yaşar (2007) “nasır1”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 3494
- Devellioğlu, Ferit (1962) “nâsır”, in Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat[1] (in Turkish), Istanbul: Türk Dil Kurumu, page 966
- Kélékian, Diran (1911) “ناصر”, in Dictionnaire turc-français[2] (in French), Constantinople: Mihran, page 1261
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Auxiliator”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[3], Vienna, column 110
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “ناصر”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[4], Vienna, column 5101
- Redhouse, James W. (1890) “ناصر”, in A Turkish and English Lexicon[5], Constantinople: A. H. Boyajian, page 2064
Etymology 2
Noun
ناصر • (nasır)
- alternative spelling of ناصور (nasır, nasur, “corn, callus”)
Further reading
- Redhouse, James W. (1890) “ناصر”, in A Turkish and English Lexicon[6], Constantinople: A. H. Boyajian, page 2064
Urdu
Etymology
Borrowed from Arabic نَاصِر (nāṣir).
Pronunciation
- (Standard Urdu) IPA(key): /nɑː.sɪɾ/
- Rhymes: -ɪɾ
Noun
ناصِر • (nāsir) m (Hindi spelling नासिर)
Further reading
- “ناصر”, in اُردُو لُغَت (urdū luġat) (in Urdu), Ministry of Education: Government of Pakistan, 2017.
- Platts, John T. (1884) “ناصر”, in A dictionary of Urdu, classical Hindi, and English, London: W. H. Allen & Co.
- “ناصر”, in ریخْتَہ لُغَت (rexta luġat) - Rekhta Dictionary [Urdu dictionary with meanings in Hindi & English], Noida, India: Rekhta Foundation, 2025.