نصر

See also: نضر

Arabic

Etymology 1

Root
ن ص ر (n ṣ r)
10 terms

Noun

نَصْر • (naṣrm

  1. verbal noun of نَصَرَ (naṣara) (form I)
  2. victory, triumph
    Synonym: اِنْتِصَار (intiṣār)
    Antonym: هَزِيمَة (hazīma)
Declension
Declension of noun نَصْر (naṣr)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal نَصْر
naṣr
النَّصْر
an-naṣr
نَصْر
naṣr
nominative نَصْرٌ
naṣrun
النَّصْرُ
an-naṣru
نَصْرُ
naṣru
accusative نَصْرًا
naṣran
النَّصْرَ
an-naṣra
نَصْرَ
naṣra
genitive نَصْرٍ
naṣrin
النَّصْرِ
an-naṣri
نَصْرِ
naṣri

Verb

نَصَرَ • (naṣara) I (non-past يَنْصُرُ (yanṣuru), verbal noun نَصْر (naṣr) or نُصُور (nuṣūr))

  1. to help, to assist, to support
  2. to grant victory
  3. to rescue, to save
  4. to water abundantly
  5. (of a tributary) to conduct water into a river
Conjugation
Conjugation of نَصَرَ (I, sound, a ~ u, full passive, verbal nouns نَصْر, نُصُور)
verbal noun
الْمَصْدَر
نَصْر, نُصُور
naṣr, nuṣūr
active participle
اِسْم الْفَاعِل
نَاصِر
nāṣir
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَنْصُور
manṣūr
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m نَصَرْتُ
naṣartu
نَصَرْتَ
naṣarta
نَصَرَ
naṣara
نَصَرْتُمَا
naṣartumā
نَصَرَا
naṣarā
نَصَرْنَا
naṣarnā
نَصَرْتُمْ
naṣartum
نَصَرُوا
naṣarū
f نَصَرْتِ
naṣarti
نَصَرَتْ
naṣarat
نَصَرَتَا
naṣaratā
نَصَرْتُنَّ
naṣartunna
نَصَرْنَ
naṣarna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَنْصُرُ
ʔanṣuru
تَنْصُرُ
tanṣuru
يَنْصُرُ
yanṣuru
تَنْصُرَانِ
tanṣurāni
يَنْصُرَانِ
yanṣurāni
نَنْصُرُ
nanṣuru
تَنْصُرُونَ
tanṣurūna
يَنْصُرُونَ
yanṣurūna
f تَنْصُرِينَ
tanṣurīna
تَنْصُرُ
tanṣuru
تَنْصُرَانِ
tanṣurāni
تَنْصُرْنَ
tanṣurna
يَنْصُرْنَ
yanṣurna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَنْصُرَ
ʔanṣura
تَنْصُرَ
tanṣura
يَنْصُرَ
yanṣura
تَنْصُرَا
tanṣurā
يَنْصُرَا
yanṣurā
نَنْصُرَ
nanṣura
تَنْصُرُوا
tanṣurū
يَنْصُرُوا
yanṣurū
f تَنْصُرِي
tanṣurī
تَنْصُرَ
tanṣura
تَنْصُرَا
tanṣurā
تَنْصُرْنَ
tanṣurna
يَنْصُرْنَ
yanṣurna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَنْصُرْ
ʔanṣur
تَنْصُرْ
tanṣur
يَنْصُرْ
yanṣur
تَنْصُرَا
tanṣurā
يَنْصُرَا
yanṣurā
نَنْصُرْ
nanṣur
تَنْصُرُوا
tanṣurū
يَنْصُرُوا
yanṣurū
f تَنْصُرِي
tanṣurī
تَنْصُرْ
tanṣur
تَنْصُرَا
tanṣurā
تَنْصُرْنَ
tanṣurna
يَنْصُرْنَ
yanṣurna
imperative
الْأَمْر
m اُنْصُرْ
unṣur
اُنْصُرَا
unṣurā
اُنْصُرُوا
unṣurū
f اُنْصُرِي
unṣurī
اُنْصُرْنَ
unṣurna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m نُصِرْتُ
nuṣirtu
نُصِرْتَ
nuṣirta
نُصِرَ
nuṣira
نُصِرْتُمَا
nuṣirtumā
نُصِرَا
nuṣirā
نُصِرْنَا
nuṣirnā
نُصِرْتُمْ
nuṣirtum
نُصِرُوا
nuṣirū
f نُصِرْتِ
nuṣirti
نُصِرَتْ
nuṣirat
نُصِرَتَا
nuṣiratā
نُصِرْتُنَّ
nuṣirtunna
نُصِرْنَ
nuṣirna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُنْصَرُ
ʔunṣaru
تُنْصَرُ
tunṣaru
يُنْصَرُ
yunṣaru
تُنْصَرَانِ
tunṣarāni
يُنْصَرَانِ
yunṣarāni
نُنْصَرُ
nunṣaru
تُنْصَرُونَ
tunṣarūna
يُنْصَرُونَ
yunṣarūna
f تُنْصَرِينَ
tunṣarīna
تُنْصَرُ
tunṣaru
تُنْصَرَانِ
tunṣarāni
تُنْصَرْنَ
tunṣarna
يُنْصَرْنَ
yunṣarna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُنْصَرَ
ʔunṣara
تُنْصَرَ
tunṣara
يُنْصَرَ
yunṣara
تُنْصَرَا
tunṣarā
يُنْصَرَا
yunṣarā
نُنْصَرَ
nunṣara
تُنْصَرُوا
tunṣarū
يُنْصَرُوا
yunṣarū
f تُنْصَرِي
tunṣarī
تُنْصَرَ
tunṣara
تُنْصَرَا
tunṣarā
تُنْصَرْنَ
tunṣarna
يُنْصَرْنَ
yunṣarna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُنْصَرْ
ʔunṣar
تُنْصَرْ
tunṣar
يُنْصَرْ
yunṣar
تُنْصَرَا
tunṣarā
يُنْصَرَا
yunṣarā
نُنْصَرْ
nunṣar
تُنْصَرُوا
tunṣarū
يُنْصَرُوا
yunṣarū
f تُنْصَرِي
tunṣarī
تُنْصَرْ
tunṣar
تُنْصَرَا
tunṣarā
تُنْصَرْنَ
tunṣarna
يُنْصَرْنَ
yunṣarna
References

Etymology 2

Denominal verb of نَصَارَى (naṣārā, Christians), as if from the root ن ص ر (n ṣ r) related to aiding or assisting.

Pronunciation

  • IPA(key): /nasˤ.sˤa.ra/

Verb

نَصَّرَ • (naṣṣara) II (non-past يُنَصِّرُ (yunaṣṣiru), verbal noun تَنْصِير (tanṣīr))

  1. to Christianize, to convert someone to Christianity
    • 7th century CE, Ṣaḥīḥ al-Buḵāriyy, 23:137:
      كُلُّ مَوْلُودٍ يُولَدُ عَلَى الْفِطْرَةِ، فَأَبَوَاهُ يُهَوِّدَانِهِ أَوْ يُنَصِّرَانِهِ أَوْ يُمَجِّسَانِهِ
      kullu mawlūdin yūladu ʕalā l-fiṭrati, faʔabawāhu yuhawwidānihi ʔaw yunaṣṣirānihi ʔaw yumajjisānihi
      Every newborn is born upon the fitra (i.e., in a state of submission to God or al-islām); its parents then Judaize or Christianize or Zoroastrianize it.
Conjugation
Conjugation of نَصَّرَ (II, sound, full passive, verbal noun تَنْصِير)
verbal noun
الْمَصْدَر
تَنْصِير
tanṣīr
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُنَصِّر
munaṣṣir
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُنَصَّر
munaṣṣar
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m نَصَّرْتُ
naṣṣartu
نَصَّرْتَ
naṣṣarta
نَصَّرَ
naṣṣara
نَصَّرْتُمَا
naṣṣartumā
نَصَّرَا
naṣṣarā
نَصَّرْنَا
naṣṣarnā
نَصَّرْتُمْ
naṣṣartum
نَصَّرُوا
naṣṣarū
f نَصَّرْتِ
naṣṣarti
نَصَّرَتْ
naṣṣarat
نَصَّرَتَا
naṣṣaratā
نَصَّرْتُنَّ
naṣṣartunna
نَصَّرْنَ
naṣṣarna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُنَصِّرُ
ʔunaṣṣiru
تُنَصِّرُ
tunaṣṣiru
يُنَصِّرُ
yunaṣṣiru
تُنَصِّرَانِ
tunaṣṣirāni
يُنَصِّرَانِ
yunaṣṣirāni
نُنَصِّرُ
nunaṣṣiru
تُنَصِّرُونَ
tunaṣṣirūna
يُنَصِّرُونَ
yunaṣṣirūna
f تُنَصِّرِينَ
tunaṣṣirīna
تُنَصِّرُ
tunaṣṣiru
تُنَصِّرَانِ
tunaṣṣirāni
تُنَصِّرْنَ
tunaṣṣirna
يُنَصِّرْنَ
yunaṣṣirna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُنَصِّرَ
ʔunaṣṣira
تُنَصِّرَ
tunaṣṣira
يُنَصِّرَ
yunaṣṣira
تُنَصِّرَا
tunaṣṣirā
يُنَصِّرَا
yunaṣṣirā
نُنَصِّرَ
nunaṣṣira
تُنَصِّرُوا
tunaṣṣirū
يُنَصِّرُوا
yunaṣṣirū
f تُنَصِّرِي
tunaṣṣirī
تُنَصِّرَ
tunaṣṣira
تُنَصِّرَا
tunaṣṣirā
تُنَصِّرْنَ
tunaṣṣirna
يُنَصِّرْنَ
yunaṣṣirna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُنَصِّرْ
ʔunaṣṣir
تُنَصِّرْ
tunaṣṣir
يُنَصِّرْ
yunaṣṣir
تُنَصِّرَا
tunaṣṣirā
يُنَصِّرَا
yunaṣṣirā
نُنَصِّرْ
nunaṣṣir
تُنَصِّرُوا
tunaṣṣirū
يُنَصِّرُوا
yunaṣṣirū
f تُنَصِّرِي
tunaṣṣirī
تُنَصِّرْ
tunaṣṣir
تُنَصِّرَا
tunaṣṣirā
تُنَصِّرْنَ
tunaṣṣirna
يُنَصِّرْنَ
yunaṣṣirna
imperative
الْأَمْر
m نَصِّرْ
naṣṣir
نَصِّرَا
naṣṣirā
نَصِّرُوا
naṣṣirū
f نَصِّرِي
naṣṣirī
نَصِّرْنَ
naṣṣirna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m نُصِّرْتُ
nuṣṣirtu
نُصِّرْتَ
nuṣṣirta
نُصِّرَ
nuṣṣira
نُصِّرْتُمَا
nuṣṣirtumā
نُصِّرَا
nuṣṣirā
نُصِّرْنَا
nuṣṣirnā
نُصِّرْتُمْ
nuṣṣirtum
نُصِّرُوا
nuṣṣirū
f نُصِّرْتِ
nuṣṣirti
نُصِّرَتْ
nuṣṣirat
نُصِّرَتَا
nuṣṣiratā
نُصِّرْتُنَّ
nuṣṣirtunna
نُصِّرْنَ
nuṣṣirna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُنَصَّرُ
ʔunaṣṣaru
تُنَصَّرُ
tunaṣṣaru
يُنَصَّرُ
yunaṣṣaru
تُنَصَّرَانِ
tunaṣṣarāni
يُنَصَّرَانِ
yunaṣṣarāni
نُنَصَّرُ
nunaṣṣaru
تُنَصَّرُونَ
tunaṣṣarūna
يُنَصَّرُونَ
yunaṣṣarūna
f تُنَصَّرِينَ
tunaṣṣarīna
تُنَصَّرُ
tunaṣṣaru
تُنَصَّرَانِ
tunaṣṣarāni
تُنَصَّرْنَ
tunaṣṣarna
يُنَصَّرْنَ
yunaṣṣarna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُنَصَّرَ
ʔunaṣṣara
تُنَصَّرَ
tunaṣṣara
يُنَصَّرَ
yunaṣṣara
تُنَصَّرَا
tunaṣṣarā
يُنَصَّرَا
yunaṣṣarā
نُنَصَّرَ
nunaṣṣara
تُنَصَّرُوا
tunaṣṣarū
يُنَصَّرُوا
yunaṣṣarū
f تُنَصَّرِي
tunaṣṣarī
تُنَصَّرَ
tunaṣṣara
تُنَصَّرَا
tunaṣṣarā
تُنَصَّرْنَ
tunaṣṣarna
يُنَصَّرْنَ
yunaṣṣarna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُنَصَّرْ
ʔunaṣṣar
تُنَصَّرْ
tunaṣṣar
يُنَصَّرْ
yunaṣṣar
تُنَصَّرَا
tunaṣṣarā
يُنَصَّرَا
yunaṣṣarā
نُنَصَّرْ
nunaṣṣar
تُنَصَّرُوا
tunaṣṣarū
يُنَصَّرُوا
yunaṣṣarū
f تُنَصَّرِي
tunaṣṣarī
تُنَصَّرْ
tunaṣṣar
تُنَصَّرَا
tunaṣṣarā
تُنَصَّرْنَ
tunaṣṣarna
يُنَصَّرْنَ
yunaṣṣarna

Etymology 3

Verb

نصر (form I)

  1. نَصِرْ (naṣir) /na.sˤir/: first-person plural non-past active jussive of صَارَ (ṣāra)
  2. نَصُرْ (naṣur) /na.sˤur/: first-person plural non-past active jussive of صَارَ (ṣāra)
  3. نُصَرْ (nuṣar) /nu.sˤar/: first-person plural non-past passive jussive of صَارَ (ṣāra)

Etymology 4

Verb

نصر (form IV)

  1. نُصِرُّ (nuṣirru) /nu.sˤir.ru/: first-person plural non-past active indicative of أَصَرَّ (ʔaṣarra)
  2. نُصَرُّ (nuṣarru) /nu.sˤar.ru/: first-person plural non-past passive indicative of أَصَرَّ (ʔaṣarra)
  3. نُصِرَّ (nuṣirra) /nu.sˤir.ra/: first-person plural non-past active subjunctive/jussive of أَصَرَّ (ʔaṣarra)
  4. نُصَرَّ (nuṣarra) /nu.sˤar.ra/: first-person plural non-past passive subjunctive/jussive of أَصَرَّ (ʔaṣarra)
  5. نُصِرِّ (nuṣirri) /nu.sˤir.ri/: first-person plural non-past active jussive of أَصَرَّ (ʔaṣarra)
  6. نُصَرِّ (nuṣarri) /nu.sˤar.ri/: first-person plural non-past passive jussive of أَصَرَّ (ʔaṣarra)