يونان
Arabic
Etymology 1
Ultimately from Ancient Greek Ἰωνία (Iōnía, “Ionia”).
Noun
يُونَان • (yūnān) m pl (collective, singulative يُونَانِيّ f (yūnāniyy), paucal يُونَانِيّ (yūnāniyy))
Declension
| collective | basic collective triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | يُونَان yūnān |
الْيُونَان al-yūnān |
يُونَان yūnān |
| nominative | يُونَانٌ yūnānun |
الْيُونَانُ al-yūnānu |
يُونَانُ yūnānu |
| accusative | يُونَانًا yūnānan |
الْيُونَانَ al-yūnāna |
يُونَانَ yūnāna |
| genitive | يُونَانٍ yūnānin |
الْيُونَانِ al-yūnāni |
يُونَانِ yūnāni |
| singulative | basic singulative triptote | ||
| indefinite | definite | construct | |
| informal | يُونَانِي yūnānī |
الْيُونَانِي al-yūnānī |
يُونَانِي yūnānī |
| nominative | يُونَانِيٌّ yūnāniyyun |
الْيُونَانِيُّ al-yūnāniyyu |
يُونَانِيُّ yūnāniyyu |
| accusative | يُونَانِيًّا yūnāniyyan |
الْيُونَانِيَّ al-yūnāniyya |
يُونَانِيَّ yūnāniyya |
| genitive | يُونَانِيٍّ yūnāniyyin |
الْيُونَانِيِّ al-yūnāniyyi |
يُونَانِيِّ yūnāniyyi |
| dual | indefinite | definite | construct |
| informal | يُونَانِيَّيْن yūnāniyyayn |
الْيُونَانِيَّيْن al-yūnāniyyayn |
يُونَانِيَّيْ yūnāniyyay |
| nominative | يُونَانِيَّانِ yūnāniyyāni |
الْيُونَانِيَّانِ al-yūnāniyyāni |
يُونَانِيَّا yūnāniyyā |
| accusative | يُونَانِيَّيْنِ yūnāniyyayni |
الْيُونَانِيَّيْنِ al-yūnāniyyayni |
يُونَانِيَّيْ yūnāniyyay |
| genitive | يُونَانِيَّيْنِ yūnāniyyayni |
الْيُونَانِيَّيْنِ al-yūnāniyyayni |
يُونَانِيَّيْ yūnāniyyay |
| paucal (3-10) | basic broken paucal triptote | ||
| indefinite | definite | construct | |
| informal | يُونَانِي yūnānī |
الْيُونَانِي al-yūnānī |
يُونَانِي yūnānī |
| nominative | يُونَانِيٌّ yūnāniyyun |
الْيُونَانِيُّ al-yūnāniyyu |
يُونَانِيُّ yūnāniyyu |
| accusative | يُونَانِيًّا yūnāniyyan |
الْيُونَانِيَّ al-yūnāniyya |
يُونَانِيَّ yūnāniyya |
| genitive | يُونَانِيٍّ yūnāniyyin |
الْيُونَانِيِّ al-yūnāniyyi |
يُونَانِيِّ yūnāniyyi |
Etymology 2
From Classical Syriac ܝܘܢܢ (Yawnān) or from Ancient Greek Ἰωνᾶν (Iōnân), the accusative of Ἰωνᾶς (Iōnâs); ultimately from Hebrew יוֹנָה (yoná, “dove”). Doublet of يُونُس (yūnus).
Proper noun
يُونَان • (yūnān) m
- Jonah, Jonas (prophet)
- a male given name
- (biblical) A book of the Old Testament and the Hebrew Tanakh.
Declension
| singular | basic singular diptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | — | يُونَان yūnān |
— |
| nominative | — | يُونَانُ yūnānu |
— |
| accusative | — | يُونَانَ yūnāna |
— |
| genitive | — | يُونَانَ yūnāna |
— |