چاکر
Malay
Noun
چاکر (plural چاکر-چاکر or چاکر٢)
Persian
Etymology
Borrowed from Sogdian *čākar (“armed retainer of a lord”), a word attested in Chinese and Arabic transcriptions.
Pronunciation
- (Classical Persian) IPA(key): /t͡ʃaː.ˈkaɾ/
- (Dari, formal) IPA(key): [t͡ʃʰɑː.kʰǽɾ]
- (Iran, formal) IPA(key): [t͡ʃʰɒː.ˈkʲeɹ]
- (Tajik, formal) IPA(key): [t͡ʃʰɔ.kʰǽɾ]
| Readings | |
|---|---|
| Classical reading? | čākar |
| Dari reading? | čākar |
| Iranian reading? | čâker |
| Tajik reading? | čokar |
Noun
چاکر • (čâker) (plural چاکرها)
- servant
- Synonym: نوکر (nowkar)
- c. 1260, Saʿdī, “Rubaʿī 74”, in دیوان سعدی [The Divān of Saʿdī][1]:
- من چاکر آنم که دلی برباید
یا دل به کسی دهد که جان آساید
آن کس که نه عاشق و نه معشوق کسیست
در ملک خدای اگر نباشد شاید- man čakar-i ān-am ki dilē birubāyad
yā dil ba kasē dihad ki jān āsāyad
ān kas ki na āšiq u na ma'šuq-i kasē-st
dar mulk-i xudāy agar na-bāšad šāyad - I am the servant of he who snatches a heart away,
Or gives his heart to someone who soothes the soul;
The person who is neither someone's lover nor beloved
Is worthy of God's kingdom, should he not be there.
- man čakar-i ān-am ki dilē birubāyad
Derived terms
- چاکرانه (čâkerâne)
- چاکرم (čâker-am)
- چاکری (čâkeri)
Descendants
- → Assamese: চাকৰ (sakor)
- → Bengali: চাকর (cakor)
- → Gujarati: ચાકર (cākar)
- → Hindustani:
- → Malayalam: ചാക്കിരി (cākkiri)
- → Marathi: चाकर (cākar)
- → Ottoman Turkish: چاكر (çaker)
- Turkish: çaker
Further reading
- De la Vaissiere, Etienne (15 August 2006) “ČĀKAR”, in Encyclopaedia Iranica[2]
Urdu
Noun
چاکر • (cākar) m (Hindi spelling चाकर)