چاکر

Malay

Noun

چاکر (plural چاکر-چاکر or چاکر٢)

  1. Jawi spelling of cakar.‎‎

Persian

Etymology

Borrowed from Sogdian *čākar (armed retainer of a lord), a word attested in Chinese and Arabic transcriptions.

Pronunciation

 
  • (Dari, formal) IPA(key): [t͡ʃʰɑː.kʰǽɾ]
    • (Kabuli) IPA(key): [t͡ʃʰɑː.kʰǽɾ]
    • (Hazaragi) IPA(key): [t͡ʃʰɔː.kʰǽɾ]

Readings
Classical reading? čākar
Dari reading? čākar
Iranian reading? čâker
Tajik reading? čokar

Noun

چاکر • (čâker) (plural چاکرها)

  1. servant
    Synonym: نوکر (nowkar)
    • c. 1260, Saʿdī, “Rubaʿī 74”, in دیوان سعدی [The Divān of Saʿdī]‎[1]:
      من چاکر آنم که دلی برباید
      یا دل به کسی دهد که جان آساید
      آن کس که نه عاشق و نه معشوق کسیست
      در ملک خدای اگر نباشد شاید
      man čakar-i ān-am ki dilē birubāyad
      yā dil ba kasē dihad ki jān āsāyad
      ān kas ki na āšiq u na ma'šuq-i kasē-st
      dar mulk-i xudāy agar na-bāšad šāyad
      I am the servant of he who snatches a heart away,
      Or gives his heart to someone who soothes the soul;
      The person who is neither someone's lover nor beloved
      Is worthy of God's kingdom, should he not be there.
      (Classical Persian transliteration.)

Derived terms

  • چاکرانه (čâkerâne)
  • چاکرم (čâker-am)
  • چاکری (čâkeri)

Descendants

  • Assamese: চাকৰ (sakor)
  • Bengali: চাকর (cakor)
  • Gujarati: ચાકર (cākar)
  • Hindustani:
    Hindi: चाकर (cākar)
    Urdu: چاکر (cākar)
  • Malayalam: ചാക്കിരി (cākkiri)
  • Marathi: चाकर (cākar)
  • Ottoman Turkish: چاكر (çaker)
    • Turkish: çaker

Further reading

  • De la Vaissiere, Etienne (15 August 2006) “ČĀKAR”, in Encyclopaedia Iranica[2]

Urdu

Noun

چاکر • (cākarm (Hindi spelling चाकर)

  1. servant