گردن

See also: کردن and كردن

Baluchi

Noun

گردن • (gardin, gardan)

  1. neck

Central Kurdish

Verb

گردن (girdin) (present stem گر- (gir-))

  1. alternative form of گرتن (girtin)

Persian

Etymology

Cognate with Khotanese gaḍaa- (throat, neck), etc.

Pronunciation

 

Readings
Classical reading? gardan
Dari reading? gardan
Iranian reading? gardan
Tajik reading? gardan
  • Audio (Iran):(file)

Noun

Dari گردن
Iranian Persian
Tajik гардан

گردن • (gardan)

  1. neck
    • c. 1100, Omar Khayyam, “Poem 130”, in Rubāʿiyāt[1]:
      آباد خرابات ز می خوردن ماست
      خون دوهزار توبه در گردن ماست
      گر من نکنم گناه رحمت که کند
      رحمت همه موقوف گنه کردن ماست
      ābād-i xarābāt zi may-xwardan-i mā-st
      xūn-i du-hazār tawba dar gardan-i mā-st
      gar man nakunam gunāh, rahmat ki kunad
      rahmat hama mawqūf-i gunah-kardan-i mā-st
      Wine-houses flourish through this thirst of mine,
      Loads of remorse weigh down this back of mine;
      Yet, if I sinned not, what would mercy do?
      Mercy depends upon these sins of mine.
      (Classical romanization)
  2. responsibility

Derived terms

Descendants

Urdu

Etymology

Borrowed from Classical Persian گَرْدَن (gardan).[1] First attested in c. 1635 as Middle Hindi گردن (grdn /⁠gardan⁠/).[2]

Pronunciation

Noun

گَرْدَن • (gardanf (Hindi spelling गर्दन)[3][4]

  1. (anatomy) neck

Declension

Declension of گردن
singular plural
direct گَرْدَن (gardan) گَرْدَنیں (gardanẽ)
oblique گَرْدَن (gardan) گَرْدَنوں (gardanõ)
vocative گَرْدَن (gardan) گَرْدَنو (gardano)

References