जलिवउं

Old Gujarati

Etymology

    Inherited from Prakrit 𑀚𑀮𑀇 (jalaï), from Sanskrit ज्वलति (jválati). First attested in 1200–1350.[1]

    Verb

    जलिवउं • (jalivaüṃ) (intransitive)[1]

    1. to burn

    Descendants

    • Dhundhari: जळबो (jaḷbo)
    • Gojri: جَلْنو (jalno)
    • Gujarati: જળવું (jaḷvũ)
    • Malvi: जलणो (jalṇo)
    • Marwari:
      Devanagari script: जळणौ (jaḷṇau)
      Mahajani script: 𑅛𑅮𑅢𑅒 (jlṇu)
    • Nimadi: जळणूं (jaḷṇū̃)

    References

    1. 1.0 1.1 जयंत कोठारी [Jayant Kothari] (1995) “जल-”, in मध्यकालीन गुजराती शब्दकोश [Mediaeval Gujarati Dictionary], लालभाई दलपतभाईनो वंडो, पानकोरनाका, अहमदावाद ३८० ००१ [Lalbhai Dalpatbhai Road, Pankornaka, Ahmedabad 380 001]: कलिकालसर्वज्ञ श्री हेमचन्द्राचार्य नवम जन्मशताब्दी स्मृति संस्कार शिक्षण निधि [Kalikāla-Sarvajña Śrī Hemacandrācārya Navama Janma-Śatābdī Smṛti Saṃskāra Śikṣaṇa Nidhi], page 190, column 1.

    Further reading