तत्त्व

Hindi

Borrowed from Sanskrit तत्त्व (tattva).

तत्त्व • (tattva) m

From तद् (tad) +‎ -त्व (-tva).

तत्त्व • (tattva) stem, n

true or real state, truth, reality
(philosophy) tattva, a true principle, element (25 in number in the Samkhya school)
in Vedanta philosophy analysed as तत् त्वम् (tat tvam), one of the Mahāvākyas

Neuter a-stem declension of तत्त्व
	singular	dual	plural
nominative	तत्त्वम् (tattvam)	तत्त्वे (tattve)	तत्त्वानि (tattvāni) तत्त्वा¹ (tattvā¹)
accusative	तत्त्वम् (tattvam)	तत्त्वे (tattve)	तत्त्वानि (tattvāni) तत्त्वा¹ (tattvā¹)
instrumental	तत्त्वेन (tattvena)	तत्त्वाभ्याम् (tattvābhyām)	तत्त्वैः (tattvaiḥ) तत्त्वेभिः¹ (tattvebhiḥ¹)
dative	तत्त्वाय (tattvāya)	तत्त्वाभ्याम् (tattvābhyām)	तत्त्वेभ्यः (tattvebhyaḥ)
ablative	तत्त्वात् (tattvāt)	तत्त्वाभ्याम् (tattvābhyām)	तत्त्वेभ्यः (tattvebhyaḥ)
genitive	तत्त्वस्य (tattvasya)	तत्त्वयोः (tattvayoḥ)	तत्त्वानाम् (tattvānām)
locative	तत्त्वे (tattve)	तत्त्वयोः (tattvayoḥ)	तत्त्वेषु (tattveṣu)
vocative	तत्त्व (tattva)	तत्त्वे (tattve)	तत्त्वानि (tattvāni) तत्त्वा¹ (tattvā¹)

Monier Williams (1899) “तत्त्व”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 432, column 3.
Arthur Anthony Macdonell (1893) “तत्त्व”, in A practical Sanskrit dictionary with transliteration, accentuation, and etymological analysis throughout, London: Oxford University Press