धरिमन्

Sanskrit

Etymology

From धृ (dhṛ).

Pronunciation

Noun

धरिमन् • (dhariman) stemm

  1. a balance, weight
  2. form, figure

Declension

Masculine an-stem declension of धरिमन्
singular dual plural
nominative धरिमा (dharimā) धरिमाणौ (dharimāṇau)
धरिमाणा¹ (dharimāṇā¹)
धरिमाणः (dharimāṇaḥ)
accusative धरिमाणम् (dharimāṇam) धरिमाणौ (dharimāṇau)
धरिमाणा¹ (dharimāṇā¹)
धरिम्णः (dharimṇaḥ)
instrumental धरिम्णा (dharimṇā) धरिमभ्याम् (dharimabhyām) धरिमभिः (dharimabhiḥ)
dative धरिम्णे (dharimṇe) धरिमभ्याम् (dharimabhyām) धरिमभ्यः (dharimabhyaḥ)
ablative धरिम्णः (dharimṇaḥ) धरिमभ्याम् (dharimabhyām) धरिमभ्यः (dharimabhyaḥ)
genitive धरिम्णः (dharimṇaḥ) धरिम्णोः (dharimṇoḥ) धरिम्णाम् (dharimṇām)
locative धरिम्णि (dharimṇi)
धरिमणि (dharimaṇi)
धरिमन्¹ (dhariman¹)
धरिम्णोः (dharimṇoḥ) धरिमसु (dharimasu)
vocative धरिमन् (dhariman) धरिमाणौ (dharimāṇau)
धरिमाणा¹ (dharimāṇā¹)
धरिमाणः (dharimāṇaḥ)
  • ¹Vedic